سرویس فرهنگی فردا: علیرضا افتخاری یکی از هنرمندانی بود که در دوران ریاست جمهوری محمود احمدینژاد در حاشیه مراسمی با او دیدار کرد. اما این دیدار صمیمانه که به مذاق شبهروشنفکران وطنی خوش نیامده بود؛ بعدها عواقب بدی برای افتخاری داشت.
این خواننده باسابقه کشورمان پس از گذشت آن سالها بارها مورد حمله رسانهها و چهرههای جریان شبهروشنفکری قرار گرفت و فشارهای روانی زیادی به او وارد شد. فشارهایی که فضا را به شدت برای او سخت کرد.
افتخاری مدتی پیش با روزنامه تماشاگران امروز گفتوگو کرد و ناگفتههایی را در ارتباط با این ماجرا بیان کرد. حرفهایی که نشان دهنده پشیمانی او از آن دیدار معروف بود. فارغ از درست یا غلط بودن سخنان مطرح شده از سوی افتخاری در ارتباط با آن ماجرا؛ موضوعی که توجه بسیاری از رسانهها را به خود جلب کرد؛ بازنشر این گفتوگو توسط ماهنامه تجربه و با عنوان گفتوگوی اختصاصی با علیرضا افتخاری بود. گفتوگویی که طرح جلد این نشریه را به خود اختصاص داد و البته انتشار خبر تکراری بودن این مصاحبه بازتاب بسیاری در شبکههای اجتماعی داشت.
روز گذشته خبرگزاری دولتی ایسنا یک بار دیگر به بازنشر این گفتوگو پرداخت. اقدامی که با واکنش روزنامه جوان روبرو شد. این روزنامه در مطلبی در شماره امروز خود با فاشیستی خواندن این نوع برخورد شبهروشنفکران با ماجرای افتخاری به آن اعتراض کرد.
در بخشی از گزارش این روزنامه در ارتباط با این ماجرا آمده است: اشتیاق برای بازنشر یک گفتوگوی قدیمی از علیرضا افتخاری تمامی ندارد و این رسم رسانهای نامیمون حالا به خبرگزاری بزرگی چون ایسنا سرایت کرده است و این رسانه که به طور عادی انتظار حرفهایگری از آن میرود نیز نتوانسته از دایره اخلاق پای بیرون نگذارد و روز گذشته مصاحبه قدیمی علیرضا افتخاری درباره احمدینژاد را به عنوان گفتوگویی جدید بازنشر داده است.
فضای رسانهای کشور سالهاست که مبتلا به بداخلاقی است و امیال شخصی بر عقل ملی در بسیاری از رسانههای کشور همواره غلبه داشته است. اینکه جماعتی از عوام به خاطر یک عرض ارادت ساده هنرمندی را مورد فحش و ناسزا قرار دهند و خانواده او را تحت فشار بگذارند، اگر چه واقعیت تلخی است و به هیچ عنوان توجیهپذیر نیست اما از رسانههای کشور توقع دیگری میرود.
البته مطالعه شرح آنچه بر سر خواننده نامدار کشورمان به خاطر در آغوش گرفتن رئیسجمهور وقت آمده بیش از اینکه برائت مؤکد افتخاری از احمدینژاد باشد، نشاندهنده روح فاشیستی حاکم بر طیفی است که ندای «زنده باد مخالف من» آنها گوش فلک را کر کرده ولی به خاطر نفرت از یک سیاستمدار حاضرند با حیثیت، آبرو و زندگی هنرمندی مردمی بازی کنند و او را تا مرز خودکشی هدایت کنند. واقعاً چرا برخی رسانهها دست از سر افتخاری برنمی دارند؟ آیا او قرار است عبرتی برای دیگران باشد؟ اما این عبرتآموزی به قیمت لگدمال کردن اخلاق تمام میشود و از دل آن نفعی سیاسی عاید هیچ گروه و دستهای نمیشود. علیرضا افتخاری، خواننده نجیب و محبوبی است و حاشیهسازی برای او غیراخلاقیتر از آن است که بتواند سودی را عاید کسی کند.
پیش از این گفتوگوی علیرضا افتخاری درباره عواقب در آغوش گرفتن احمدینژاد در مجله تجربه پس از نزدیک به یک سال با عنوان گفتوگوی اختصاصی بازنشر شده بود اما چوب زدن به گذشته و پرداختن به یک داستان کهنه شده و قدیمی چه سودی برای نشریه اصلاحطلب «تجربه» داشت و چه سودی برای خبرگزاری دولتی دارد؟»