شهر نیریز

نی‌ریز یکی از شهرهای استان فارس در ایران است. این شهر، مرکز شهرستان نی‌ریز است. جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال 1385، برابر با 45٬180 نفر بوده‌است . نی‌ریز در جنوب دریاچه بختگان و ارسنجان و در مغرب سیرجان در استان کرمان و در مشرق استهبان و جنوب غربی شهرستان خاتم در استان یزد و در شمال داراب،حاجی آباد استان هرمزگان واقع است.

پیشینه تاریخی نی ریز

تعیین تاریخ دقیق پیدایش این سرزمین و ارائه تصویر درست و روشن از آن در دوره‌های مختلف تاریخی، مشکل و در مواردی غیر ممکن است.. برخی آن را به دورهٔ اساطیری کیانیان و دورهٔ مادها نسبت می‌دهند که منبع و ماخذی قابل اعتماد در این زمینه وجود ندارد. بر اساس دانسته‌ها و اطلاعات موجود می‌توان به احتمال گفت که پیشینه تاریخی نی ریز به دورهٔ هخامنشیان بر می‌گرددو به دنبال کاوشهای باستان‌شناسی که در اوایل سدهٔ بیستم در تخت جمشید انحام گرفت، الواحی گلی مربوط به دورهٔ هخامنشیان به دست آمد که در آنها (حدود 15 لوحه) به نامهایی چون نَرِزُّش، نَرِزیش و… بر می‌خوریم که به عقیدهٔ باستان شناسان به نی ریز بر می‌گردد.[3][4] منطقه‌ای را که در حال حاضر به نیریز معروف است در دوران داریوش کبیر از شهرهای آباد و پر جمعیت فارس بوده و استناد لوحه سنگی که بر اثر کاوشهای علمی از تخت جمشید بدست آمده، کتیبه مزبور هم که به خط میخی نقر شده در زمان هخامنشیان (داریـوش بـزرگ) نای ذی (کارگاه اسلحه سازی) نامیده می‌شد، چه در آن دوره بیش از 700 کارگاه نیزه و شمشیر و زره سازی در آن وجود داشته و در واقع اسلحه خانه داریوش کبیر بوده‌است…. یکی از گمان‌هایی که در مورد اسم نی ریز می‌برند نام نیزه ریز می‌باشد که به خاطر نیزه سازی در دوره هخامنشی می‌باشد. شهر نیریز از زمان هخامنشیان تابحال سه بار دستخوش تهاجم سیل و عوامل طبیعی قرار گرفته و برای مرتبه چهارم در محل فعلی بنا شده‌است. نیریز در زمان سلطنت پیشدادیان مرکز فولاد سازی بوده‌است. ساختن وسایل فولاد سازی و ادوات جنگی برای سپاهیان خشایارشاه در این شهر ساخته می‌شد. که زره و کلاه خود و تیشه بخاری فولادی در بعضی خانه‌ها مشاهده شده‌است. اخیراً ضمن حفاریهایی که در تخت جمشید بعمل آمده مهر گلی دیده شده به نام پیروس استاد کارگاه محل ساختن این ادوات و وسایل فولادی در محلی که فعلاً به نام شادخانه موسوم است که علامت کارخانه‌ها در بعضی از خانه‌های این محله مشاهده گردیده‌است.

وجه تسمیه

بعضی گفته‌اند به علت وجود معادن آهن و صنعت اسلحه سازی در قبل از میلاد واژه نی ریز به معنای نیزه ریزنده‌است. روایت دیگر به معنی نی ریزنده به علت وجود نی زارها در اطراف دریاچهٔ بختگان می‌باشد.

عقیده‌ی دیگری درباره‌ی نام “نی ریز” وجود دارد که آن را مرکب از “نی” به معنای “شهر” و “ریز” به معنای “رود” ویا به طور کلی “آب” می‌شمارد. واژه‌ی “نی” و صورت تغییریافته‌ی آن “نِه” – به معنای شهر – را می‌توان در نام شهرهای نیشابور، نهبندان، نهاوند یافت. واژه‌ی “ریز” و صورت تغییریافته‌ی آن “لیس” -به معنی آب – را هم در نام شهرهای تبریز، مهریز، تفلیس، بدلیس می‌توان سراغ کرد. با این تحلیل ریشه‌شناختی، نام نی‌ریز به معنای شهرِ رود، یا شهر دریاچه خواهد بود که با توجه به نزدیکی نیریز به دریاچه‌ی نیریز، دور از ذهن نمی‌باشد.
آب و هوای نیریز

نیریز در میانه جنوب و مشرق شیراز هوایی معتدل دارد اما نسبت به شهرهای همجوار سیرجان و استهبان هوای نسبتاً گرم تری دارد.درازی آن از خیرآباد تا حاجی آباد 22 فرسخ، پهنای آن از سرگذار تا قریه بشنه 18 فرسخ، محدود است. از جانب مشرق و شمال به بلوک سیرجان و کرمان و بلوک شهربابک کرمان و بوانات، از طرف مغرب به بلوک استهبانات و بلوک آباده طشک، و از سمت جنوب به بلوک داراب و نواحی سبعه. و هر گونه شکاری در فارس باشد جز مرغ دراج و مرغ کبک انجیر در این بلوک یافت می‌شود. بعلاوه گورخر و آهو در صحرای نیریز فراوان است.

تفرجگاههای نی ریز
دریاچه بختگان، دریاچه طشک و سواحل اطراف آن

دریاچه بختگان بزرگترین دریاچه فارس در شمال استهبان و غرب نیریز، که با عنوانِ «دریاچه نیریز»، «دریاچه پیچگان»، و «دریاچه بجکان» نیز از آن یاد شده است.

امروزه به علت خشکسالیهای متوالی خشک شده است.
کوهستان و درهٔ پلنگان

در شرق شهرستان نی ریز واقع شده و دارای رودخانهٔ فصلی می‌باشد.
باغ بیشه

در قسمت جنوب دره، باغ بیشه و چشمه‌ای با آب زلال و گوارا و جود دارد. درختان انجیر و بادام کوهی سراسر کوههای این منطقه را پوشانده و در بهار پوشش گیاهی از گلهای شقایق به چشم می‌خورد.
چشمهٔ برنجزار

چشمهٔ برنجزار از درهٔ پلنگان سرازیر می‌شودودر اخر به استخر ژاندارمری می ریزد که حال به وسیله شرداری مسیر را درون لوله های پلی اتیلن طی میکند و دیگر اثری از طبیعت چشم نوازش نیست.
بید بخون

بید بخون در جنوب نیریز و حدود 5 کیلومتری نی ریز واقع شده‌است. شهرت این مکان به دلیل وجود سه درخت چنار قدیمی و چشمهٔ یاقوتی می‌باشد. در اطراف این مکان نیز درختان انجیر، ارژن، بادام و بادام کوهی به چشم می‌خورد. علت این نام گذاری وزش بادها به سمت درختان بوده که در اصطلاح به آن بید بخوان گفته می‌شود که به زبان محلی بید بخون معروف است
آسیاب شادابخش

از قدیمی‌ترین آسیاب‌های شهرستان نی ریز می‌باشد که امروزه آسیاب از بین رفته‌است و قنات شادابخش به علت خشکسالی در حال خشک شدن است.
آسیاب خبار

از آسیاب خبار که در کنار قنات خبار واقع شده آثاری بر جای مانده‌است. تا حدود سال 1350 از آن برای آسیاب کردن گندم استفاده می‌شده است.
آسیاب آبادزردشت

از این آسیاب اثری باقی نمانده‌است. هم اکنون سر چشمه قنات آن تفرجگاه می‌باشد.
آبشار فصلی تارم

این آبشار در کوه قبله واقع است و در سالهای پر باران به مدت چند ماه جریان دارد. این آبشار از مرتفع‌ترین آبشارهای استان می‌باشد. در بالای آبشار باغهای انگور وجود دارد.
باغهای انار و بادام

در اطراف شهرستان واقع شده‌است که عموماً به وسیلهٔ آب قناتهای ذکر شده آبیاری می‌شود.
جنگلهای انجیر و بادام کوهی

در فصل بهار شکوفه‌های بادام کوهی زیبایی و طراوت خاصی به این منطقه می‌بخشد.
باغ لای رز
آثار تاریخی نی ریز
مسجد جامع کبیر

این مسجد یکی از بناهای تاریخی و از قدیمیترین مساجدی است که در سده‌های نخستین اسلامی بنا شده‌است. برخی این مسجد را آتشکده دانسته و گفته‌اند که در دوره ساسانیان، آتش مقدس را از آتشکده کاریان به آنجا می‌آوردند. در اینکه در نیریز آتشکده بوده تردیدی نیست، اما اینکه این مسجد در مکان آتشکده بنا گردیده جای تردید است. این مسجد زیبا برای اولین بار بوسیله «آندره گدار» مدیر کل سابق باستانشناسی ایران مورد بررسی قرار گرفت و کتیبه‌های محراب آن خوانده شده در کتاب آثار ایران از نشریات اداره کل عتیقات ترجمه آقای سید محمد مصطفوی در صفحه 100 مطالب کوتاهی راجع به مسجد جامع نیریز درج گردیده و چنین توضیح داده شده که ایوان اصلی مسجد به شیوه بناهای ایوان دار بنا گشته و بقیه مضافات بنای فعلی مسجد جامع بتدریج در قرون متمادی احداث گردیده‌است و قدیمیترین قسمت مسجد ایوان است که در قسمت جنوبی به چشم می‌خورد. بناهای پیرامون آن الحاقی است. ایوان اصلی دارای طاقی ساده، گاهواره‌ای شکل بوده و ضلع پیشین ایوان سر تا سر باز و ضلع عقب ایوان را دیوار ضخیمی مسدود نموده که محراب قدیمی در همین دیوار احداث گردیده‌است، اضلاع شرقی و غربی ایوان هر یک دارای پنج طاق نمای عمیق است که فعلاً از صورت طاق نمایی خارج گردیده‌اند. تاریخهای تغییرات و تعمیرات مسجد بر سردر ورودی و قدیمیترین تاریخها در محراب ایوان به چشم می‌خورد و قدیمیترین تاریخ را که در مسجد جامع نیریزمی توان یافت سال 363 سال بنای محراب ایوان جنوبی است ولی امکان دارد تاریخ قدیمیتر از آن نیز در مسجد وجود داشته باشد که از میان رفته‌است. محراب دارای تاریخهای متعددی است:

تاریخ اول: چنین خوانده می‌شود: فی سنه ثلث و ستین و ثلث مائه 363

تاریخ دوم: فی سنه ستین و اربعماً 460

تاریخ سوم: فی سنه ستین و خمساله السقف 560

تاریخ چهارم: چنین خوانده می‌شود: امرالموبی عماد الملک و الدوله و عزه نصره فی جمادی‌الثانیه د راین تاریخ عدد خوانده نمی‌شود و چون نوشته آن مجاور زمین بوده هنگام تعمیر صدمه دیده و به جای آن نقوش هندی ترسیم گردیده‌اند. کتیبه‌های محراب مذکور از نمونه‌های جالب گچ بری و کتیبه‌ای به خط ثلث بر دور محراب نصب شده که اسامی دوازده امام را با زیبایی خاص بر دور آن گچ بری نموده‌اند. (سنه 946)

دور محراب دارای گچ بری‌های بسیار زیبا است و آیات قرآنی در بین تزیینات گچ بری با خط کوفی دیده می‌شود. این کتیبه مربوط به تعمیراتی است که در دوره شاه طهماسب صفوی در مسجد صورت گرفته‌است.

تاریخ‌های محراب که در بالا از آن سخن داشتیم به ادوار زیر تعلق دارند:

تاریخ 363 مربوط به تعمیراتی است که در دوره عضدالدوله دیلمی در مسجد مذکور امجام شده و تاریخ 460 مربوط می‌شود به تعمیرات در دوره سلجوقیان دوره سلطنت آلب ارسلان سلجوقی. سال 560 مربوط می‌شود به تعمیرات مسجد در دوره خوارزمشاهیان و دوره سلطنت سلطان ایل ارسلان خوارزمشاهی.

در سمت چپ دیوار محراب نیز کتیبه‌هایی گچ بری شده‌است. که متأسفانه تاریخ ندارد. به پیشانی سردر ورودی مسجد نیز سه کتیبه مربوط به تعمیرات مسجد باقی است که تاریخ یکی از آنها 1300 هجری و مربوط به تعمیرات دوره قاجاریه‌است.

معلم دانشمند مرحوم حاج محمد طاهری در یادداشتهای خود چنین آورده‌است که نیریز دارای یک مسجد جامع کبیر (غیر از مسجد جامع کبیر فعلی) در جنوب بقعه خواجه احمد انصاری که فعلاً بصورت تل خاکی درآمده و آثار مسجد هنوز دیده می‌شود. در نزدیک یکصد سال پیش مسجد نامبرده و بقعه خواجه احمد انصاری در اثر سیلاب نابود و مرحوم حاجی زین العابدین خان حاکم این شهر تصمیم گرفت که هر دو را تعمیر کند. پس از آنکه بقعه را تعمیر کرد، او را در حمام به قتل رساندند و موفق به تعمیر مسجد نشد.

به روایت دیگر مسجد جامع کبیر کنونی در قرون گذشته بر اثر سیل آسیب فراوان دیده که بعداً از طرف شخصی به نام میرزا نظام که بزرگ عشایر بود تعمیر گردیده و سنگ تعمیر آن در بالای سر درب مسجد مزبور است که این اشعار روی آن نوشته شده‌است:

زبده اولاد حیدر وارث خیرالانام باعث تعمیر مسجد حضرت میرزا نظام

خواست چون تاریخ این تعمیر عقل پیر گفت مسجد الاقصی بود این باب یا بیت الحرام.
مسجد جامع صغیر

که به مسجد بازار نیز شهرت دارد (مسجد امام خمینی کنونی). بنای قدیمی این مسجد چند سال پیش تخریب شد. تاریخ بنای آن بطور دقیق دانسته نیست. برخی تاریخ آن را سال 68 ه. ق گفته‌اند که البته بعید به نظر می‌رسد، زیرا مقدسی که در سده چهارم ه. ق از این شهر دیدن کرده، فقط از یک مسجد جامع خبر داده که به احتمال زیاد می‌بایست منظور مسجد جامع کبیر باشد. همچنین تاریخ بنای آن را در سال 733 ه. ق نیز گفته‌اند. کتیبه‌ای سنگی بر سردر مسجد موجود بوده که تاریخ 840 ه. ق را داشته‌است. در این مسجد دو کتیبه تاریخی بوده‌است. نخست، کتیبه فرمان شاه طهماسب اول صفوی و کتیبه دیگر شرح وقایع سید یحیی دارابی در دوره ناصرالدین شاه است. این مسجد پس از خراب شدن از طرف شخصی به نام کلو یعقوب خان قصاب تعمیر گردیده که در کوچه گچی مربوط به این تعمیر این جمله خوانده شده:

«امر بعمارت هذا المسجد الشاب المکرم کلو یعقوب قصاب».
مسجد جامع سید علی (مسجد الزهرای کنونی)

این مسجد هنوز قسمتی از شکل معماری گذشته خود را دارا است تاریخ بنای آن مربوط به قبل از سال 1087ه. ق بوده‌است در این مسجد، دو کتیبه موجود است، کتیبه نخست مربط به تاریخ بنای آن است که متأسفانه قابل خواندن نیست و کتیبه دوم آن مربوط به تعمیر آن در دوره شاه سلیمان دوم صفوی در سال 1087 ه. ق است.
مسجد بازار گیوه دوزان

این مسجد که سابقه دیرینه ایی دارد، اکنون مخروبه شده‌است. در کتیبه سر در آن، تاریخ بنایش در سال 994ه. ق یعنی دوره سلطان محمد خدابنده (حکومت 985-996 ه. ق) آمده است.
مسجد چنار شاهی (مسجد ولی عصر کنونی)

این مسجد در حدود سال 1254ه. ق بنا شده‌است. در پایان سی پاره‌ای که توسط عبدالحسین نیریزی کتابت شده، نام این مسجد «فیض علامت و تاریخ بنای آن، سال 1254 ه ق آمده‌است» .
مسجد نظر بیگی (مسجد امام حسن (ع) کنونی)

که تخریب و تجدید بنا شده‌است .
مسجد سلطانی (مسجدالنبی (ص) کنونی)

که در محله سادات است و ساختمان قدیمی آن تخریب و تجدید بنا شده‌است .
مسجد حاج مهدی (مسجد جامع مهدی (ع) کنونی)

این مسجد نیز تجدید بنا شده است.
مسجد ابوالفضل

بهاییها آنجا را به نام خودشان ثبت کرده بودند که در آنجا قلعه‌ای هم به نام قلعه خواجه وجود داشته که مؤسس بابیت در نیریز(قبل از بهاییها) در آن قلعه زندگی می‌کرده که بعد از مدتی قوای دولتی برای مقابله با او به نیریز آمده بودند و جنگی بین قوای دولتی و بابیت واقع شده و مؤسس این فرقه کشته می‌شود و پس از مدتی این مذهب به بهائیت تبدیل می‌شود و تدریجاً با ازدواج با شیعیان دارای نفوذ شدند و تأسیساتی نزدیک آن قلعه ایجاد کردند که با راهنمایی روحانیون شهر و تلاش جوانان مذهبی تأسیسات آنها تخریب شده و1000 متر از زمین‌ها را از آنها گرفتند و به نام مسجد ساختند (در سال 1350)، که بعد از انقلاب این مسجد توسعه پیدا کرد. (نقل قول از حجت‌الاسلام سید فخرالدین فال اسیری) .

تعداد مساجد کنونی: 35 مسجد در شهر و 69 مسجد در روستا می‌باشد.
قلعه اس پی آر

این قلعه در شرق نی ریز توسط انگلیسی‌ها ساخته شده‌است. هم اکنون این قلعه در بلوار نصر می‌باشد که در حال ویرانی می‌باشد و میراث فرهنگی توجه چندانی به این بنای تاریخی ندارد باید متذکر شد که اولین خطوط ارتباطی تلگراف و مورس در نی ریز توسط انگلیسی‌ها و در همین مکان افتتاح شد. گفته می شود این قلعه با نیروی کاری مردم درحدود 100 سال قبل ساخته شده
شیخ بهلول

آرامگاه یکی از بزرگان می‌باشد که در محلهٔ آبادزردشت واقع شده است.
منزل آقای فاتح

این منزل در خیابان امام خمینی کنونی واقع است.
منزل آقای جاوید

این منزل در محلهٔ سادات واقع می‌باشد.