این آرامگاه در شهر فخرآباد مشگین‌‌شهر واقع است. بنای امامزاده که چسبیده به بنای مسجدی است از بیرون دارای نقشه مدوری است که برای جلوگیری از رانش آن تا ارتفاع سه متری به وسیله دیوارهای پشتیبان در برگرفته شده است که به همین دلیل نقشه بنا در قسمت پایین به صورت مربع درآمده است. داخل مقبره به شکل هشت ضلعی نزدیک به دایره است و صندوق قبر در وسط آن قرار دارد. این بنا بر روی ازاره سنگی سیاه رنگی بنا گردیده و تمام آن با آجرهایی به صورت رگ‌‌چین بنا شده است. قطر خارجی بنا 5 متر و قطر داخلی آن 3/90 است.
از ناحیه شرقی نورگیری در دیواره بنا تعبیه شده است. بر نمای بیرونی با آجرهای سیاه‌رنگ اسم جلاله «اللّه» و در بالا تاریخ 1244 هـ.ق نگاشته شده است. گنبد بنا که به صورت شبدری تند است با کاشیکاری فیروزه رنگ پوشیده شده است که بر بالای آن نقش شیری به حالت خوابیده تصویر شده است. در نمای داخلی در هر ضلع تاقچه‌ای با تاقی جناغی تعبیه شده است و در حاشیه زیر گنبد کتیبه‌ای بر روی گچ به تاریخ 1282 هـ.ق نوشته شده که حاکی از گچکاری بقعه است. نمای داخلی تماماً از گچ پوشیده و بر روی آن نقوش اسلیمی نقاشی شده است
امامزاده سید سلیمان بن موسی الکاظم(ع) شهرفخرآباد مشگین شهر تنها امامزاده در این جلگه میباشد که دارای شجره نامه و علائم و آثاری است که مورخان و تاریخ نویسان و محققان از منطقه نامی از او برده و یادی کرده اند.
شرح حال امامزاده سید سلیمان (ع): آرامگاه مطهر امام زاده سید سلیمان (ع) در شهر فخرآباد قرار دارد و نوزدهمین فرزند ذکور حضرت امام موسی کاظم (ع) است و با امام هشتم برادر و ازیک مادر متولد شده اند.از قدیم الایام عده ای از اهالی از وجود شجره نامه مکتوب در پوست آهو در نزد یکی از سادات محلی خبر می دهند در حال حاضر شجره نامه حضرت سید سلیمان (ع) با همکاری و مساعدت حضرت آیت اله بهرالعلوم از استان مقدس امام رضا(ع) تحویل و در یک قاب در حرم امام زاده نصب گردیده است. معمرین و معتمدین محل چنین اظهار میدارند که امامزاده مزبور بنای حضرت سید سلیمان (ع) فرزند امام موسی کاظم (ع)امام هفتم شیعیان است. که در دوران خلافت عباسی پس از به شهادت رسیدن امام موسی کاظم(ع) امام هفتم شیعیان بدست ماموران هارون الرشید فرزند آن امام بزرگوار شدیدا تحت تعقیب و آزار و ازیت ما موران خلیفهی عباسی قرار گرفتند و در نتیجه حضرت سید سلیمان (ع) نیزبه علت ناامن بودن بغداد از مرزترکیه موطن خویش را به طرف ایران ترک و به کوه سیاه((قره داغ)) پناه برده و دران طایفه ای از طوایف دشت مغان با مردمان ساکن آن به زندگانی عرفانه خویش تداوم بخشیده پس از گذشت مدتی وابستگان ماموران خلیفه حاکم از محل حضرت مطلع و پس از شناسائی و یافت حضرت نا جوان مردانه و بی رحمانه با ایشان درگیرشدند که مدتی حضرت سید سلیمان(ع)بازهم در اثر آزار و شکنجه ماموران خلیفه ی عباسی باپای زخمی و خون آلود شبانه از دست آنان فرار و پس از پیمودن راه طولانی به منظل خانمی بنام فخری که از بستگان امرای منطقه بوده و در شهر فخرآباد فعلی سکونت داشته پناه میبرد که خانم فخری با پزیرایی وی مدتی نیز جان اورا ازدست ظالمان و ماموران در امان نگه می دارد. بواسطه ی تعلق و وابستگی خام فخری به امرای منطقه در مدت اقات حضرت سید سلیمان(ع) و تا زمانی که آن زن در قید حیاط بوده کسی جرات نداشته ایشان را مورد شکنجه و آزار و ازیت قراردهد.در شجره نامه ی حضرت سید سلیمان(ع) از تاریخ وفات او هیچ اطلاعی در دست نیست. اما احتمال قوی در اواخر نیمه ی اول قرن پنجم وفات یافته و در فخرآباد به خاک سپرده شده است.
