ساختمانی است از خشت ، گل ، آجر ، نمای داخلی بنا از آجرفرشی است که با گچ بند کش شده است . محوطه ای که مقبره در آن قرار دارد پوششی دارد گنبدی و غرفه هایی کوچک در پیرامون آن بنا شده است که مؤلف یادگارهای یزد قدمت این بنا را عصر صفوی ذکر کرده است .
بنابر روایت عالم محل، یکی از قرآنهای خطی محفوظ در مسجد جامع ندوشن هم حدود 400 سال پیش در این مزار وقف شده بود . بنای این امامزاده در محله پایین قرار گرفته است. همچنین بدنه آن به دروازه شرقی ندوشن که تقریباً سالم مانده، چسبیده است. همچنین یک سنگ مرمری بزرگ که عبارتی به خط نسخ روی آن نقر شده ، موجود می باشد.
گفته می شود: این آرامگاه متعلق به دو بانوی بزرگوار می باشد و در حقیقت از اصل و نسب آنها اطلاعی در دست نیست . بعضی را اعتقاد بر این است که آنها دو زن بوده اند که در زمان حمله مغول ، به این جا آمده اند و یکی از این دو زن دارای مقام بزرگی بوده است و دیگری خادمه اش می باشد . خادمین امامزاده و دیگر مردم محل از پدران خود نقل می کنند : پهلوی برج واقع در کنار امامزاده که سابقاً قبرستان محل بوده است ، دو قبر بوده که بعضی از شبها نور باران می شده است به همت یکی از اهالی و یاری دیگر مردم تصمیم می گیرند ، تا در محل کنونی ، برای این دو قبر ، مقبره ای بنا کنند . سرانجام در مدت زمان کوتاهی کار ساختمان آرامگاه به پایان می رسد در حالیکه در وسط آن دو قبر برای انتقال اجساد به مکان جدید حفرمی شود شب هنگام بانی آرامگاه در خواب می بیند که دو زن به او می گویند : کاری به قبر ما نداشته باشید ما خودمان به قبر جدید می آئیم . صبح مردم مشاهده می کنند که قبر قدیمی نبش شده و قبرهای جدید هم پوشیده شده است . پس از این ، اعتقاد مردم به این دو امامزاده بیشتر می شود و برای آنها نذر و قربانی می کنند و در هر شب جمعه مراسم روضه خوانی بپا می کنند.
منبع : سایت شهرداری ندوشن
