پرسشگر محترم توسل یعنی از کسی که محبوب خداست و خدا او را واسطه هدایت و خیر قرار داده و ما را به محبت و اطاعت او فراخوانده، بخواهیم از خدا برای ما مغفرت، خیر و برآورده شدن حاجات ما را بخواهد و به قدرت و اجازه ای که خدا به او داده، ما را هدایت کند و به خیر برساند.

وقتی ما مثلا پیامبر اسلام را که محبوب خدا و هدایتگر به اذن و اراده خداست، صدا می زنیم و از او هدایت و یاری و شفاعت می طلبیم، وهابیون از طرفی این کار را شرک می دانند و ما را نهی می کنند و ما جواب می دهیم شرک یعنی مخلوقی را همردیف خدا و قادر و شنوای و برآورنده مستقل حاجت و شریک و همردیف خدا در این کارها بدانیم در حالی که ما پیامبر و امامان را بندگان خدا می دانیم که از خود هیچ ندارند و اگر قدرت و توانی در این موارد دارند، خدا به آنان داده است زیرا آنان به بیان قرآن که کتاب خداست، برگزیده ها و محبوب های خدا هستند که از جانب ایشان وظیفه هدایت و نصرت مؤمنان را دارند.

اشکال دیگر آنها این است که مردگان نمی شنوند و نمی بینند و پیامبر و امامان هم مرده اند و دیگر صدای ما را نمی شنوند و ما را نمی بینند تا برای ما شفاعت کنند.

در جواب از این اشکال آنها به آیات و روایاتی استناد شده که اثبات می کند انسان ها اعم از مؤمن و کافر بعد از مرگ حیات برزخی دارند و می بینند و می شنوند و از جمله این ادله آیات مربوط به شهیدان است که به صراحت می فرماید آنها را مرده ونابود شده مپندارید و مگویید بلکه آنان زنده اند و در پیشگاه پروردگار بهره مند از نعمت ها هستند و شما متوجه نیستید.(1)

یکی از ادله زنده بودن انسان بعد از مرگ و داشتن حیات برزخی روایتی است که بدان اشاره شده که رسول خدا بر بالای چاه های بدر حاضر شد و با کشتگان بدر که در آن چاه ها ریخته شده بودند، سخن گفت و وقتی بعضی از اصحاب کوته بین اعتراض کردند، حضرت فرمود شما از آنها شنواتر نیستید، ولی آنان را توان جواب گفتن نیست. (2)

بنا بر این ما فقط شهیدان را زنده نمی دانیم. بلکه همه انسانها بعد از مرگ حیات برزخی دارند ولی شهیدان زنده اند و در پیشگاه خدا بهره مند از روزی های طیب و طاهر و کافران زنده اند و مانند آل فرعون صبح و شام به جهنم عرضه می شوند و در عذاب برزخی هستند:

النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْها غُدُوًّا وَ عَشِیًّا وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذاب (3)

عذاب آنها آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‏شوند و روزی که قیامت برپا شود (می‏فرماید:) «آل فرعون را در سخت‏ترین عذابها وارد کنید!»

پس زنده بودن کشتگان قبر به این معنا نیست که آنان هم جزو شهیدان هستند. پس یکی زنده است و در نعمت ،دیگری زنده است و در نقمت.آیا میان آنها تفاوتی نیست ؟

نمی دانیم نویسندگان کتاب های اهل سنت را می خوانند و می فهمند؟ اگر می فهمند پس چرا این گونه سؤال می کنند؟

پرسشگر محترم برای پاسخگویی به شبهات اهل سنت حتما به سایت ولیعصر زیر نظر آیت الله حسینی قزوینی و سایت آیت الله میلانی مراجعه بفرمایید

پی نوشت ها:

1. آل عمران(3) 169؛ بقره(2) آیه154.

2. طبری، تاریخ طبری، بیروت، اعلمی، ج2، ص155.

3. غافر(40) آیه46.