رضاشاه از تبرئه منصور ناراضی بود، لاجرم رضاقلی هدایت، رئیس دیوان‌عالی
تمییز را منفصل کرد و صدر نیز از وزارت دادگستری استعفا داد.
به گزارش دنیای اقتصاد، 11 مرداد 1315 محاکمه علی منصور، وزیر اسبق راه به اتهام گرفتن رشوه و نیز سوءاستفاده از مقام در دیوان عالی کشور آغاز شد.
مهم‌ترین اتهامش دریافت رشوه از شرکت کامپساکس، پیمانکار خط آهن، به مبلغ پانزده‌هزار لیره بود اما هیات‌عمومی مستشاران دیوان عالی کشور به ریاست رضاقلی هدایت تشکیل جلسه داد.
پس از دو روز دادگاه پایان پذیرفت و رای بر تبرئه منصور صادر شد و پرونده سایر رشوه‌خواران همدست او هم به دیوان جزای عمال‌دولت احاله شد. رضاشاه از تبرئه منصور ناراضی بود، لاجرم رضاقلی هدایت، رئیس دیوان‌عالی تمییز را منفصل کرد و صدر نیز از وزارت دادگستری استعفا داد. علی منصور بعدها نخست‌وزیر هم شد. در شهریور 1320 که او نخست‌وزیر بود نیروهای انگلستان و شوروی وارد ایران شدند.
میرزا علی‌خان منصورالملک فرزند میرزا علی‌خان آشتیانی در 1265 متولد شد. تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در مدارس مظفری و دارالفنون انجام داد و مطابق معمول زمان در حسن خط و شیوه نگارش نیز جد و جهدی از خود بروز داد. سپس وارد مدرسه عالی سیاسی شد و در 1285 از مدرسه علوم سیاسی فارغ‌التحصیل شد و به استخدام وزارت امور خارجه درآمد.
او سپس در وزارت خارجه استخدام شد و سال‌ها در اداره انگلیس آن وزارتخانه که ریاست آن با حسن رئیس ظهیرالملک بود، خدمت کرد. در سال 1294 به ریاست اداره مزبور رسید و در همین سمت لقب منصورالملک گرفت و علاوه بر سمت دولتی خود، در مدرسه علوم سیاسی به تدریس حقوق در یونان و روم قدیم پرداخت.
گفته شده که منصورالملک در سمت رئیس اداره انگلیس وزارت خارجه در انعقاد قرارداد 1919 نقش مهمی داشت. علی منصور در سال 1298 به کفالت وزارت خارجه منصوب شد.
پس از سقوط وثوق‌الدوله در سمت معاون میرزا اسدالله خان مشارالسلطنه، وزیر امور خارجه، ابقا شد.
در کابینه‌های سپهدار رشتی و سیدضیاءالدین همچنان وزیر امور خارجه بود. در کابینه قوام‌السلطنه به معاونت کفالت وزارت داخله منصوب شد و همزمان حکمران رضائیه (ارومیه) شد.
در سال 1301 معاون وزارت داخله شد. او یک بار در 1302 و بار دیگر در سال 1305 و هر دو بار در کابینه حسن مستوفی (مستوفی‌الممالک) به کفالت وزارت داخله منصوب شد.
در سال 1306 والی آذربایجان شرقی شد. سپس در سال 1308 وزیر داخله (وزیر کشور) در کابینه مخبرالسلطنه هدایت شد.
در فروردین 1312 وزیر طرق و شوارع (وزیر راه) شد و سال‌ها در کابینه‌های مختلف این سمت را بر عهده داشت. تا اینکه در سال 1314 به اتهام سوء استفاده مالی برکنار شد و تحت تعقیب قرار گرفت.
