سینمای ایران از حاشیه تا متن؛ هفته دوم آذر

به یک از حاشیه تا متن دیگه خوش اومدید. این هفته این‌قدر براتون خبرای داغ‌داریم که بهتره زودتر بریم سر اصل مطلب:
با پایان یافتن مهلت ارائه آثار برای نمایش در سی و ششمین جشنواره فجر، روابط عمومی این سازمان اعلام کرد که 43 مستند و 94 فیلم سینمایی برای این رویداد اعلام آمادگی کردند و درنهایت هفته اول دی‌ماه، اسامی فیلم‌های راه‌یافته به جشنواره مشخص میشه. در این روزهای پر تب‌وتاب باقیمانده، «درخونگاه» آخرین ساخته سیاوش اسعدی که یکی از مهم‌ترین فیلم‌های این رویداد محسوب می‌شه با یک اتفاق خیلی ناراحت‌کننده، یعنی شکستن پای امین حیایی در حین فیلم‌برداری، دچار وقفه شد اما عوامل امیدوارن که بتونن فیلم رو به جشنواره برسونن.
«مارس» هاتف علیمردانی هم به دلیل طولانی شدن مراحل تولید به جشنواره فجر نمیرسه که البته شاید خیلی هم بد نباشه بعد از هفت سال یه جشنواره فجر بدون علیمردانی برگزار بشه. آخرین کمدی ابوالحسن داوودی، «هزارپا» هم در فجر حضور نخواهد داشت و نوروز 97 به روی پرده میره تا فیلم‌های کمدی حاضر در جشنواره از قبل هم کمتر بشه و «مصادره» مهران احمدی با گروه بازیگران خوبش جز معدود فیلم های کمدی حاضر در جشنواره باشه. گفته میشه که هادی کاظمی در نقشی بسیار متفاوت به‌تازگی جلوی دوربین مهران احمدی رفته و با ضبط سکانس‌های خود احمدی فیلم‌برداری این کار تموم شده و وارد مراحل فنی شده. کمدی کمال تبریزی، «خودسر» هم بعد از ویشکا آسایش، با حامد بهداد، آزاده صمدی و رامبد جوان، 5 آذر کلید خورد و هنوز معلوم نیست که به جشنواره برسه یا نه.

دارکوب

درحالی‌که خیلی از فیلم‌های مدعی از جشنواره بازموندند حالا خبر میرسه که «امپراتور جهنم» ساخته پرویز شیخ طادی که سال گذشته به دلیل پایان نیافتن مراحل فنی به بخش چشم‌انداز سینمای ایران راه پیدا کرد و به همین دلیل از شرکت در جشنواره انصراف داد و مراحل تولیدش همون موقع متوقف شد، امسال هم فرم شرکت در جشنواره رو پرکرده، هنوز معلوم نیست که آیا بعد از یک‌بار انصراف، آیا می تونن دوباره تو جشنواره شرکت کنن یا نه.
بهروز شعیبی با فیلم «دارکوب» که امین حیایی، مهناز افشار و سارا بهرامی ستاره هاش هستند هم در سکوت خبری کامل فیلمش رو آماده کرده و فرم جشنواره رو هم پرکرده.
«لاتاری» محمدحسین مهدویان هم که به‌تازگی کلید خورده، گفته میشه، نسخه ایرانی فیلم «ربوده‌شده» است و از طرف دیگه محسن محسنی نسب، کارگردان فیلم «شاخ کرگدن» گفته که اگه فیلم مهدویان شبیه فیلم من باشه جلوشو می‌گیرم!
فیلم‌سازهایی مثل فرزاد مؤتمن و روح‌الله حجازی، همیشه کارهاشون جذابیت داره و چه خوب که امسال هردو در جشنواره حضور دارند، البته اگه اتفاق غیرمنتظره‌ای نیفته. مؤتمن به‌تازگی فیلم‌برداری «سراسر شب» با بازی الناز شاکردوست رو تموم کرده و حجازی هم با «اتاق تاریک» که گفته میشه فضایی متفاوت نسبت به کارهای گذشته‌اش داره و ساعد سهیلی و ساره بیات بازیگرانش هستن راهی جشنواره میشه.

سراسر شب

«پاسیو» اولین فیلم مریم بحرالعلومی با بازی محدثه حیرت، ستاره فیلم تحسین‌شده «خانه» با موضوعی اجتماعی و زنانه در بازار تهران کلید خورد و «دوباره زندگی» با بازی گلاب آدینه و شمس لنگرودی، شاعر شناخته‌شده کشورمون، وارد مراحل صداگذاری شد.
صابر ابر و میلاد کیمرام هم بعد از طناز طباطبایی و امیر آقایی به «روسی» امیرحسین ثقفی که قبلاً «مرگ کسب‌وکار من است» و «همه‌چیز برای فروش» رو ساخته بود پیوستد تا با شروع فیلم‌برداری این اثر یه قدم دیگه به جشنواره نزدیک بشه.
قبل از اینکه از موفقیت‌های فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های بین‌المللی بگیم، بد نیست اشاره‌ای بکنیم به اظهارنظر جالب پنه‌لوپه کروز، ستاره آخرین فیلم اصغر فرهادی که گفته این فیلم‌ساز ایرانی یک نابغه است و از همکاری با وی بسیار لذت میبره و آخر هفته لحظه‌شماری میکنه تا دوشنبه بشه و برگرده سر صحنه فیلم‌برداری.
در سومین جشنواره سینه ایران که باهدف آشنایی مخاطبان ایرانی و غیر ایرانی ساکن خارج از کشور با سینمای ایران در تورنتوی کانادا برگزار میشه، نیکی کریمی برای بازی در «آذر» جایزه بهترین بازیگر زن رو دریافت کرد و در حاشیه این جشنواره، کارگاه بازیگری رضا کیانیان و کارگاه فیلم‌سازی عبدالرضا کاهانی با استقبال خوبی برگزار شد.
همچنین فیلم «خانه کاغذی» به کارگردانی مهدی صباغ زاده که از راه‌یابی به جشنواره سی و پنجم فجر بازموند در آمریکا به نمایش دراومد و با استقبال خیلی خوب تماشاگران مواجه شد.

خانه کاغذی

«بدون تاریخ، بدون امضا» هم در ادامه موفقیت‌های جهانیش، این بار برای فیلمنامه‌ای که مشترکا توسط جلیل‌وند و علی زرنگار نوشته شده برنده جشنواره استکهلم شد. «ملی و راه‌های نرفته‌اش» آخرین ساخته تهمینه میلانی، هم قراره در بخش پانورما جشنواره «شب‌های سیاه تالین» به نمایش دربیاد.
از هرچه بگذریم سخن دوست خوش‌تر است و اونم قسمت حاشیه هاست:
در گیرودار زلزله کرمانشاه و غم از دست دادن تعداد زیادی از هموطنامون بودیم که خبر رسید، سوله مدیریت بحران شهر تهران که برای ضبط برنامه خندوانه در اختیار این گروه بوده پس گرفته‌شده. خبری که رامبد جوان هم بهش واکنش نشون داد و گفت این سوله به زور گرفته نشده بوده که حالا بخواد پس گرفته بشه و اینکه خندوانه کلی فرهنگ‌سازی کرده و حسابش پاکه و حتما نوروز 97 برمیگرده؛ اما این انتهای کمک‌های بلاعوض شهرداری و شورای شهر تهران به هنرمندان نبود که به‌تازگی رسانه ای شده. یکی از اعضای شورای شهر تهران اخیرا اعلام کرده که این شورا، 950 میلیون تومان برای ساخت «ماجرای نیمروز» مهدویان اختصاص داده که البته مدیران وقت اعلام کردند که بعد از فروش این فیلم این مبلغ به‌حساب شورای شهر واریزشده. یک سوال حاشیه‌ای؛ آیا این اختصاص بودجه بر اساس قوانین بوده و یا این 950 میلیون تومان هیچ محل خرج بهتری نداشته و آیا اینکه این اختصاص بودجه به همه فیلم‌ها و کارگردان‌ها تعلق میگیره، اگه قول بدن پولو برگردونن؟ به نظرتون این یه جور گل به خودی نیست که کلی فیلمساز جوون با ایده ناب دربه‌در دنبال تهیه‌کننده بگردن و «ماجرای نیمروز» که فیلمی شایسته است اینجوری آلوده بازی های سیاسی بشه، تهیه‌کننده عزیز؟

خندوانه

البته ما کلا به گل به خودی عادت داریم. وقتی ورزشکارمون که سالها تمرین کرده رو محکوم‌به باخت میکنیم، داریم گل به خودی می‌زنیم دیگه. نکته‌ای که محراب قاسمخانی هم بهش اشاره کرد و با انتشار پستی در اینستاگرامش، گفت خدمتی که ما به ورزش اسرائیل کردیم، خودشون نتونستن تا حالا انجام بدن. این موضوع با واکنش بسیار شدید مخاطبان در فضای مجازی و استفاده از هشتگ “باید ببازی ” روبرو شد. محمدرضا هدایتی هم گفت “مرده شور این سیاست رو ببرن “. سجاد افشاریان هم به نکته خوبی اشاره کرد که خود ورزشکارای فلسطینی، نه تنها با اسرائیلی‌ها بازی میکنن که حتی با تیم های اونا قرارداد میبندن، اونوقت ما به ورزشکارمون میگیم بباز علیرضا. امیر مهدی ژوله هم با انتشار متنی گفت:
“ما با حریفان اسرائیلی روبرو نمیشویم چون با آرمانهایمان در تضاد است ولی محروم و جریمه هم نمیشویم چون ظرفیت این میزان هزینه دادن در ورزشکاران، رسانه ها، مردم و افکار عمومی وجود ندارد. پس دروغ میگوییم. تقلب میکنیم و برای به زمین گرم خوردن ورزشکاران اسرائیلی دست رو به آسمان میبریم. این بار به بهانه کدام بیماری کدام مصدومیت کدام ناتوانی نامه ببریم و ولی بیاوریم که فدراسیون جهانی باور کند و محروم نکند و جریمه ننویسد. اینکه ما به‌جای یک مستحب سیاسی (روبرو نشدن با اسرائیل) یک منکر محرز و مسلم دینی و اخلاقی (دروغ گفتن) را برگزیدیم به کنار، به درک. یک نفر تابه‌حال پرسیده در این موش و گربه بازی جدید، مظلومیت فلسطینش کو؟ نامشروع بودن اسرائیلش کو؟ آرمانش کو؟ اخلاقش کو؟”
البته این تنها طوفان هشتگی مردم نبود. حضور سحر قریشی در تئاتر «لامبورگینی 2» به کارگردانی سیامک صفری باعث شد علاقه‌مندان و دوستداران تئاتر، این نمایش رو تحریم کنند و با هشتگ‌هایی از قبیل “بازیگر گیشه در تئاتر جایی ندارد ” واکنش نشون بدن.

لامبورگینی 2

می دونین، این جریانیه که اصولا باید برعکس طی بشه، یعنی یه بازیگر، قبل از سوپر استار شدن و غرق شدن در دنیای شهرت، باید تو تئاتر خاک صحنه بخوره، تکنیک های بازیگری یاد بگیره و با فن کلام و تکنیک نفس‌گیری آشنا بشه. میگن تئاتر حرمت داره، ما هم میگیم تئاتر علاوه بر حرمت قدمت داره. سحر قریشی که نه تنها فرانسیس فورد کاپولا رو نمیشناسه و رضا رشیدپور رو تقریبا سکته داد وقتی ایشون را با آل‌پاچینو اشتباهی گرفت، واقعا چقدر از تئاتر و تاریخ اون میدونه؟ چقدر با تکنیک‌های بازیگری تئاتر آشناست؟ درحالی‌که دانشجویان تئاتر سالها درس میخونن و کار میکنن تا دیده بشن و با سابقه‌ها و پیشکسوتان تئاتری از شرایط سخت زندگیشون گلایه دارن، عجیبه که بازیگری که بیشتر به خاطر حاشیه‌هاش سرزبونهاست و چهره زیبا تنها ملاک ورودش به سینما بوده، بیاد و نقش اصلی یکی از مهم‌ترین تئاترهای این روزها رو به عهده بگیره. سحر قریشی با اظهارنظرهای جنجالیش که میگفت موی تیره و آرایش ملایم نشانه فرهیختگی نیست که به نظر می رسید طعنه‌ای به الناز شاکردوست باشه، یا اینکه خانم نیکی کریمی جواب سلامش رو تو یه جمع دوستانه نداده، این روزها مشغول تکذیب و تایید شایعه ازدواجش با مهدی طارمیه. درحالی که قریشی ادعا میکرد که همه نقشهای زن تلویزیون به ایشون پیشنهاد میشه، کاشف به عمل اومده که در تلویزیون ممنوع الکاره و مجموعه «ستارخان» محمدرضا ورزی باید دنبال ستاره دیگه ای باشه. اونوقت جهانگیر الماسی از حضور پژمان جمشیدی و علی انصاریان به واسطه رابطه‌هاشون در سینما گله میکنه، آقای الماسی، حداقل این دوتا بنده خدا ادعایی ندارند.
بگذریم، مهناز افشار که این روزها تئاتر «الیور توییست» رو به همراه نوید محمدزاده روی صحنه داره، در چند اظهار نظر جداگانه به حواشی همسرش، یاسین رامین اشاره کرد و با مطرح کردن پرسش‌هایی که مردم هم دارن گفت خط قرمزش مردمن و از حق مردم کوتاه نمیاد و به رای دادگاه شفاف وعادلانه راضی خواهد بود. ما هم که هیچ، ما هم فقط نگاه.

آشوب

شبکه نمایش خانگی:
از این همه حاشیه که بگذریم می‌رسیم به تازه‌های شبکه نمایش خانگی. در این هفته، «آشوب» که قبلا به عنوان فیلم سینمایی روی پرده بود به عنوان مجموعه نمایش خانگی عرضه شد. مجموعه‌ای که حال و هوای روزهای قبل از کودتا رو داره اما لحن شوخ‌ و سرگرم‌کننده‌ای داره که می¬تونه گزینه خوبی برای تماشا باشه. اگر هم دنبال یه کار کمی جدی‌تر هستین، به شما «پول و پورن» رو پیشنهاد میکنیم که با تصاویر آرشیوی دسته اول و نشستن پای صحبت دخترهایی که با وعده‌های رنگارنگ عازم دبی شدن، پشت پرده یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های اسکورت دختران ایرانی در امارات رو معرفی می کنه.
تازه‌های اکران:
درحالی‌که این روزها خبر از ترافیک بی سابقه‌ای برای اکران میرسه، سالنامه آماری گزارش فروش فیلم و سینمای ایران که اخیرا منتشرشده، با جزئیات نشون میده که سینمای ایران در 6 ماه ابتدایی امسال نسبت به سال گذشته درفروش و تعداد مخاطب با کاهش روبه‌رو بوده. البته همین تراکم بهانه‌ای شد برای خبرگزاری فارس که به مخالفت با اکران فیلم «عصبانی نیستم» درمیشیان بپردازه. این فیلم به همراه «آشغال‌های دوست‌داشتنی» قرار بود که قرارداد اکرانشون ثبت بشه که به دلایلی نامعلوم این اتفاق نیافتاد. درحالی‌که بیش از بیست فیلم و مستند همزمان در حال اکرانه گویا فقط «عصبانی نیستم» باعث ترافیک اکران شده. البته فیلم «شماره 17 سهیلا» که از فیلم‌های تحسین‌شده جشنواره فجر سی‌وپنجم هم بود الان حدود یک‌ساله که تو ترافیک اکران مونده و تهیه‌کننده این فیلم میگه تا حالا هرکاری کردیم نتونستیم این فیلم نمایش بدیم.

یک قناری، یک کلاغ

کیانوش عیاری هم با اکران فیلمش در گروه هنر و تجربه مخالفت کرد تا یکبار دیگه سرنوشت این فیلم در هاله ای از ابهام قرار بگیره. به‌هرحال «خرگیوش» مانی باغبانی در ژانر کمدی اجتماعی به‌زودی اکران خواهد شد و از چهارشنبه 8 آذر، «وقتی برگشتم» با بازی رضا کیانیان و لادن مستوفی و «آیینه بغل» منوچهر هادی با بازی رضا گلزار و جواد عزتی به اکران درمیان.
این هفته ازتون دعوت میکنیم به تماشای «یک قناری، یک کلاغ» بشینین، اگه دلتون واسه دیدن حبیب رضایی روی پرده تنگ‌شده و اگه دلتون میخواد یک فیلمی با حال و هوای متفاوت ببینین.
در آخر هم ازتون خواهش میکنیم به تماشای «قاتل اهلی» مسعود کیمیایی نرین. اینکه این فیلم توسط تهیه‌کننده این طوری سلاخی شده یا ورژن اصلیش همین‌قدر آشوب‌وار و کابوس‌گونه است مهم نیست، مهم اینکه الان «قاتل اهلی» مسلخگاه همه اون تفکراتیه که با فیلم‌های کیمیایی داشتیم.
هفته دیگه با یک از حاشیه تا متن دیگه برمیگردیم.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.