در کنار زبان گفتار، اندام بدن هم با حرکت هایی که ایجاد می کنند مفاهیم و پیغام هایی را به طرف مقابل منتقل می کنند اما درک زبان بدن، به شفافیت زبان گفتاری نیست و می تواند سرشار از سوء برداشت یا تفاوت نظر باشد. محققان یافته های جالبی درباره زبان بدن دارند.
1. زبان بدن "زبانی حقیقی" نیست.
همانطور که می‌توانید حدس بزنید، این زبان دیکشنری ندارد که بتوان هر حرکتی را معنی کرد. تنها حرکات خاصی معنی دارند که می‌توان آن‌ها را تعبیر کرد.
2. هرگونه حرکت تهاجمی یا تهدید آمیز از اعضا بدن سبب بر انگیختگی فرد مقابل می‌شود.
گاهی اوقات کوچکترین حرکت دست‌ها یا چشم‌ها یا حتی دهان، که ذهن طرف مقابل آن را تهدید آمیز تلقی کند، سبب برداشت منفی شده (چه درست و چه غلط) و سبب ایجاد ترس یا خشم یا نویی برانگیختگی در فرد مقابل می‌شود. مثال ساده آن، حرکت انگشت اشاره به هنگام صحبت کردن است.
3. حالت‌های خاصی از چهره، معنی جهانی دارند.
شادی، غم، عصبانیت، ترس یا انزجار حالت‌هایی در چهره ایجاد می‌کنند که برای تمام فرهنگ‌ها معنی واحدی داشته و شناخته شده است.
4. استعداد این زبان از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
بسیاری از افراد مهارت در ابراز احساسات از طریق حالات چهره یا زبان بدن دارند، در حالی که افرادی هم استعداد بیشتری در تشخیص یا گیرایی این نشانه‌ها و خواندن زبان بدن دارند. نبوغ احساسی، از طریق زبان بدن قابل تمایز است.
5. تشخیص "دروغ" تقریبا نا ممکن است.
هرچند ممکن است عکس این موضوع را شنیده باشید، ولی از لحاظ علمی هیچ تعریف مشخصی برای تعریف دروغ یا دروغ گویی در زبان بدن وجود ندارد. هیچ نشانه یا حالت ثابتی وجود ندارد که بتوان با توجه به آن دروغ را تشخیص داد.
