"دلبستگی" یا "Attachment" به هر نوع رفتار یا عملی‌ گفته می‌شود که موجب وابستگی یک فرد به فرد دیگری می‌شود و فردی که به آن تکیه می‌کنیم دارای قابلیت‌های بیشتر و بهتری در مدارا با دنیای پیرامون است. این نوع رفتار‌ها در تمام زندگی‌ اتفاق می‌‌افتند ولی‌ بیش‌تر در کودکی و هنگام ترس نمود پیدا می‌‌کنند. در تحقیقی که بر انواع وابستگی انجام شد آن‌ها را به 3 دسته تقسیم کرده‌اند: وابستگی ایمن، وابستگی ناامن مقاومتی و وابستگی ناامن اجتنابی.
نوع وابستگی که فرد در کودکی تجربه می‌‌کند در بزرگسالی‌ نیز در روابط عاطفی تکرار می‌‌شود و حتی گاهی پیش می‌آید بر اساس آن‌ها شخص مورد نظر خود را انتخاب کنیم.

نتایج مربوط به روابط ناشی‌ از نوع وابستگی

بسیاری از محققان وابستگی را از دو زاویه اجتناب و اضطراب می‌‌بینند، سطح اضطراب و وابستگی افراد در انتخاب همسر نیز تاثیرگذار است. معمولا افرادی که از اضطراب زیادی رنج می‌‌برند دوست دارند همیشه در کنار همسرشان باشند زیرا از طرد شدن و رها شدن واهمه دارند این افراد وقتی‌ نزدیک همسرشان نیستند احساس ناامنی‌ می‌‌کنند و اکثرا به این فکر هستند که چه اتفاقات بدی ممکن است رخ دهد.

سطح اجتناب در افراد نیز به میزان راحتی‌ فرد با نزدیکی‌ احساسی‌ مربوط است. افرادی که میزان اجتناب بیشتری دارند وقت زیادی را بر روابط خود صرف نمی‌‌کنند و از لحاظ احساسی‌ و روانی‌ از همسر خود مستقل هستند. افرادی که حالت اجتنابی را دارا هستند از ترس آن که همسر خود را از دست بدهند سعی‌ می‌‌کنند زیاد به او نزدیک نشوند.

در تحقیقی که بر روی 116 زوج کانادایی انجام شد؛ به این نتیجه رسیدند که افرادی با سطح بالای اضطراب و اجتناب کمتر از زندگی‌ عاطفی و جنسی‌ خود راضی‌ هستند؛ و در مقابل افرادی که دارای سطح اضطراب و اجتناب پایین بودند دارای وابستگی ایمن هستند و از روابط سالمی برخوردارند.