مریم جهانی نویسنده رمان «این خیابان سرعت‌گیر ندارد»، برگزیده دهمین دور جایزه ادبی جلال آل‌احمد در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این رمان اظهار داشت: از اواخر سال 1393 ایده این داستان در ذهن من شکل گرفت و خیلی هم اتفاقی این مساله روی داد. در سال 94 بود که نوشتنش را شروع کردم و تا آخر همان سال هم نوشتن این رمان زمان برد. من پیش از انتشار این کتاب تجربه تالیف و انتشار یک مجموعه داستان با عنوان «چراغ‌های خاموش» را هم داشتم. پس از پایان تالیف، در تماسی با نشر مرکز به من گفته شد که رمان را بررسی خواهند کرد و چهارماه پس از دریافت رمان نیز اطلاع دادند که کار پذیرفته شده است.
وی درباره درون مایه این رمان نیز گفت: در کتاب «این خیابان سرعت‌گیر ندارد» می‌خواستم از انفعال برخی خانم‌ها در جامعه خودمان انتقاد کنم. دلم می‌خواست متوجه باشند که باید برای خواسته خود بجنگند وگرنه نمی‌توان انتظار داشت تا دیگران حق آنها را بدهند. شخصیت داستان من نیز بر همین اساس شکل گرفته است.
وی ادامه داد: من باور ندارم که حضور در تهران و پایتخت عامل صرف پیشرفت خواهد بود. من در شهر خودم، کرمانشاه نیز بدون ارتباط با مرکز کار می‌کنم. البته بودن یک استاد خوب که می‌شود در مرکز و پایتخت آن را یافت گاهی می‌تواند در دست نوشتن به تو کمک کند اما وقتی خودت نوشتی و می‌خواهی از کسی برای نقد کمک بگیری معمولا پای کار می‌لنگد و نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود. استاد من هم دانش خوبی داشت و توانست ایرادات رمانم را در حین نوشتن بیرون بکشد.
جهانی در عین حال گفت: من فکر می‌کنم نویسنده با خلوت و تنهایی خودش است که می‌تواند کار کند و این جزو ذات نویسندگی است ولی در مجموع انگار نمی‌کنم که اگر امکانات و اساتید تهران در دسترس ما هم بودند شاید اتفاقات بهتری هم رخ می‌داد.
این نویسنده جوان درباره حس خود از دریافت جایزه جلال هم گفت: هنوز ذوق‌زده‌ام. قبول دارم که هر نویسنده‌ای برای کار خودش امید دارد اما هر کسی دیگری هم جای من بود از دیده شدن و انتخاب کتابش شگفت‌زده و سرشار از ذوق بود. من نویسنده مطرحی نبودم و دیده شدن کتابم برایم خیلی جذاب بود.
رمان «این خیابان سرعت‌گیر ندارد» را نشر مرکز منتشر کرده است.
