به گزارش ایسنا و به نقل از تک تایمز، براساس مطالعات جدید گروهی از محققان بین‌المللی، تعداد آن دسته از اقیانوس‌های جهان که میزان اکسیژن‌شان صفر است، تا چهار برابر افزایش یافته است. این موضوع از آن جهت مشکل ساز است چرا که یک تهدید ویرانگر برای اکوسیستم‌های دریایی به حساب می‌آید و اینکه بخش عظیمی اکسیژن کره زمین از اقیانوس‌ها حاصل می‌شود.
هنگامی که راجع به سلامت آبهای کره زمین صحبت می‌شود، آلودگی پلاستیکی در دریاها و پدیده سفید شدن مرجان‌ها بیشتر از مسائل دیگر عنوان می‌شوند، اما مسئله کمتر شناخته شده‌ای که به همان اندازه مشکل ساز است، اکسیژن کاهش یافته در آبهای جهان است.
در واقع براساس این مطالعه، میزان آب اقیانوس‌های آزاد که میزان اکسیژن در آنها صفر است، طی 50 سال گذشته چهار برابر شده است. همچنین مناطق کم اکسیژن در آبهای ساحلی نیز از سال 1950 مشخصا 10 برابر شده‌اند و انتظار می‌رود به علت گرمایش جهانی، این کاهش اکسیژن در آینده نیز ادامه داشته باشد.
این یک مشکل جدی برای حیات دریایی است زیرا بدون اکسیژن، حیات دریایی به طور کلی نابود خواهد شد. این مناطق دریایی به اصطلاح " مناطق مرده" (dead zones) نامگذاری شده‌اند و در خلیج "مکزیک " و خلیج "چساپیک" واقع در قاره آمریکا مشهود هستند و دیگر قادر به پشتیبانی از جانوران دریایی و مرجان‌ها برای ادامه زندگی نیستند.
در مناطق دیگرنیز که سطح اکسیژن پایینی دارند، مواردی چون رشد جانوران دریایی، تولید مثل و آسیب پذیری آنها نسبت به بیماری تحت تاثیر قرار می‌گیرد. به سبب اجتناب جانوران از این مناطق، بسیاری از آنها همچون ماهی‌های بزرگ مانند "نیزه ماهیان" در منطقه باقی می‌مانند و در معرض شکار قرار میگیرند.
سطح اکسیژن پایین باعث آزاد شدن دی نیتروژن مونوکسید می‌شود که یک گاز گلخانه‌ای و 300 برابر قوی‌تر از کربن دی اکسید و سولفید هیدروژن است. به گفته محققان، تغییرات آب و هوایی ممکن است سبب کاهش اکسیژن در آبهای آزاد شوند، زیرا اقیانوس‌های گرم‌تر، اکسیژن کمتری دارند و حتی در وهله اول رسیدن اکسیژن به آب را نیز دشوار است.
لازم به ذکر است که حدود نیمی از اکسیژن زمین ازاقیانوس‌ها به دست می آید. این مشکل علاوه برتهدید تنوع زیستی دریایی، به علت مرگ ماهی‌ها و کاهش گردشگری، منجر به افزایش مشکلات اقتصادی نیز می شود.
به رغم سرنوشت اسف بار اقیانوس‌ها، محققان خاطرنشان کردند که راهکارهایی برای مواجهه با این مشکل وجود دارد. به عنوان مثال، کاهش مصرف سوخت فسیلی می‌تواند آلودگی هوا و گازهای گلخانه‌ای عامل تغییرات آب و هوایی را کاهش دهد و همچنین پرداختن به مشکل آلودگی آبها می‌تواند مفید و موثر باشد.
دنیس بریتبورگ ازمرکزتحقیقات محیط زیست "اسمیتسونیان" و محقق اصلی این مطالعه گفت: "توقف تغییرات آب و هوایی نیازمند تلاش جهانی است، اما حتی اقدامات محلی نیز می‌توانند به جلوگیری از کاهش اکسیژن آب کمک کنند."
این مقاله در مجله "ساینس" (Science) منتشر شده است.
