تلگراف: بازی دوگانه "پاکستان" و قطع دیرهنگام کمک‌های نظامی آمریکا

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری میزان، تلگراف در یادداشتی به قلم کن کولین کارشناس مسائل بین الملل نوشت: مطالب کتاب خشم و آتش جنجالی مایکل ولف به روشنی نشان می‌دهد که آقای ترامپ کاخ سفید را به شیوه منحصر بفردی اداره می‌کند.

هر تصوری که ممکن است شما از اقدامات غیر معمول رییس جمهور داشته باشید مثل حاضر شدن روزانه بر سر کار ساعت 11 صبح و وجود رژیم غذایی برگر پنیر، اما یک ویژگی غیر قابل انکاری که او در ریاست جمهوری با خود آورده ذکاوت تجارتی برجسته او است. بر خلاف نظر بسیاری از سیاست مداران که قضاوت های آنها به علت محدودیت در ایجاد سیاست گذاری ها مبهم است، نگاه آقای ترامپ به مسایل جهانی مثل نگاه به پیشنهادات تجارتی است با نگاه غیر دوستانه و ارزیابی های علمی که چگونه بهترین معامله را برای مردم امریکا ممکن سازد.

رویکرد چرخشی او را در مورد کره شمالی که سیاستگذاران آمریکا بیش از دو دهه در آن ناکام مانده بود دیدیم، او رهبران رقیب در پیونگ یانگ و سئول را برای اولین بار پس از گذشت سال ها در کنار هم نشاند تا با هم گفتگو کنند شاهکاری که تا چند ماه پیش غیر قابل تصور بود.

ترامپ در بازنگری موضوع پاکستان با منطق تجارت عمل می کند، در این منطق دوستی و صمیمیت مفهومی ندارد با این منطق غیر صمیمانه تجارت جهانی به این نتیجه رسیده است که حدود 35 میلیارد دلار طی 15 سال گذشته به این کشور داده شده در مقابل واشینگتن هیچ چیزی معادل ارزش این پول بدست نیاورده است.

با این حال ، تصمیم ترامپ در تقابل با کشوری که تا بحال به عنوان یکی از کلیدی ترین شرکای موفقیت سیاست ایالات متحده در مرکز آسیا محسوب می شد بسیاری از منتقدان در واشینگتن را بخصوص کسانی که علاقمندند از شر گروه های تروریستی در اطراف افغانستان مانند طالبان و القاعده رهایی یابند نگران ساخته است. یا آنها چنین استدلال می کنند که بدون حمایت پاکستان امیدواری های ایالات متحده در آوردن ثبات سیاسی در افغانستان بعد از دهه ها جنگ داخلی بعید به نظر می رسد.

در همین حال ، روی دیگر این بحث، تاریخ طولانی بازی دوگانه پاکستان است که اسناد بسیار واضح و روشن نشان می دهد این کشور با طالبان همکاری دارد و در بوجود آوردن آن نقش بسزایی داشته است این مسایل از نظر کاخ سفید چشم انداز موفقیت های واشنگتن را تضعیف می نماید.

اگر ژنرال ها و روسای سازمان های اطلاعاتی پاکستان – اصلی ترین افرادی که از کمک های واشینگتن بهره می برند- واقعا در مورد کمک به ایالات متحده در دستیابی به اهداف خود جدی هستند، پس چرا آنها همچنان به پناه دادن به گروه های تروریستی بدنام مانند شبکه حقانی ، طالبان و القاعده می پردازند؟ و برای آنها اجازه دادند تا پایگاهی در داخل خاک آن کشور داشته باشند.

از این منظر، تصمیم ترامپ شایستگی متحد قدیمی اش را که سال ها تلاش کرد آن را با خود داشته باشد زیر سوال برده و این رابطه به نظر می رسد به پایان خود رسیده است.

از وقتی که حادثه حمله یازدهم سپتامبر اتفاق افتاد مدت زیادی نمی‌گذرد در آن زمان، اداره بوش بسیار جدی به پاکستان هشدار داد که اگر دست از حمایت گروه های تروریستی مانند طالبان و القاعده بر ندارد با بمباران این کشور را به عصر حجر بر می گرداند.

همچنین آمریکایی ها فراموش نمی کنند که اسامه بن لادن رهبر و مغز متفکر گروه تروریستی القاعده قبل از اینکه توسط حمله نیروهای ویژه ایالات متحده در سال 2011 کشته شود سال ها به طور پنهانی فقط چند مایل دورتر از یک پایگاه نظامی در ابیت آباد پاکستان زندگی می کرد.

هر دو دولت بوش و اوباما برای دست یابی به اهداف شان در افغانستان تلاش کردند که چشم هایشان را بر استاندارد های دوگانه پاکستان ببندد. آنها می پنداشتند حفظ دسترسی به مسیرهای حیاتی تآمین مایحتاج از طریق پاکستان به کشور محاط به خشکی افغانستان مهم تر از بازی دوگانه این کشور در قبال ایالات متحده است.

باید اذعان داشت که، پاکستان به شیوه خودش با شورشیان اسلام گرا جنگیده است گفته می شود آنها ادعا دارند که طی دهه های گذشته حدود 50 هزار پاکستانی کشته شدند و منافع پاکستان به آسانی با منافع ایالات متحده مواجه نخواهد شد. اما چنین تفاوت های اندک بعید است بر ترامپ اثر بگذارد کسی که به توافق های موجود نگاه واضحی دارد و وضعیت موجود مورد رضایت او نیست.

به نوشته افغانستان ما، البته قطع روابط با پاکستان بدون خطر نیست. در عدم همکاری پاکستان تثبیت ثبات در افغانستان بسیار مشکل تر می شود، بویژه اگر اسلام آباد مسیر انتقال کالا را مانند آنچه در گذشته انجام داده است ببندد. از طرفی جدایی واشنگتن از اسلام آباد هم خطرات جدی را برای پاکستان دارد. پاکستان بیشترین ترس را در منطقه از رقیب اش هند دارد، در سال های اخیر فقط از طریق میانجیگری امریکا بوده است که این دو کشور وارد جنگی نشده است. در سایه دوری روابط با امریکا پاکستان خیلی زود خود را منزوی و در محاصره ابر قدرت های منطقه خواهد یافت.

/