از دست دادن جنین، قبل از هفته‌ی بیستم بارداری را سقط‌جنین می‌گویند. در اصطلاحات پزشکی، برای از دست دادن جنین، از واژه‌ی «سقط‌جنین خودبه‌خود» (spontaneous) استفاده می‌شود که به معنی از دست دادن جنین بدون اختیار فرد و بر اثر بیماری است. تحقیقات انجام‌شده نشان می‌دهد که حدود 50 درصد بارداری‌هایی که به سقط‌جنین ختم می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که زنان فقط یک دوره از عادت ماهانه‌شان به تعویق افتاده و هنوز نمی‌دانند که باردار هستند و حدود 15 تا 25 درصد سقط‌جنین‌ها در همان ابتدای تشخیص حاملگی، پایان می‌یابد. بیش از 80 درصد بارداری‌ها، در سه ماه اول بارداری رخ می‌دهد. معمولا سقط‌جنین، بعد از هفته‌ی بیستم بارداری کمتر اتفاق می‌افتد که به آن سقط‌جنین دیرهنگام گفته می‌شود. با بنیتا همراه باشید.
دلایل سقط‌جنین
اغلب سقط‌جنین‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که جنین، به یک بیماری ژنتیکی کشنده دچار است. معمولا این مشکلات، به مادر ربطی ندارد.
علت‌های دیگر سقط‌جنین:
- عفونت
- شرایط پزشکی در مادر مانند دیابت یا بیماری تیروئید
- مشکلات هورمونی
- سیستم ایمنی بدن
- مشکلات جسمی در مادر
- اختلالات رحم
یک زن بیشتر در خطر سقط‌جنین قرار می‌گیرد اگر:
- بیش از 35 سال داشته باشد.
- سابقه بیماری‌هایی خاص، مانند دیابت یا تیروئید داشته باشد.
- تابه‌حال بیش از سه سقط‌جنین داشته است.
نارسایی دهانه رحم
سقط‌جنین گاهی به دلیل ضعف دهانه‌ی‌رحم رخ می‌دهد که در اصطلاح به آن، رحم بی‌کفایت می‌گویند. در این حالت، رحم توانایی نگهداری از جنین را ندارد. سقط‌جنین در رحم بی‌کفایت، معمولا در سه ماه دوم بارداری اتفاق می‌افتد.
نشانه‌های کمی برای سقط‌جنین از دهانه‌ی رحم وجود دارد. در بعضی زنان، ممکن است با فشار ناگهانی کیسه‌ی آب پاره شده و جنین و جفت، بدون درد زیاد از رحم خارج شوند. اگر فردی به دلیل باز بودن دهانه‌ی رحم دچار سقط‌جنین شود، در بارداری بعد، در 12 هفتگی، دهانه رحم دوخته می‌شود. بسته ماندن دهانه‌ی رحم به این شکل، تا زمان زایمان ادامه پیدا می‌کند. البته گاهی ممکن است فردی سابقه‌ی سقط‌جنین به دلیل ضعف دهانه رحم را نداشته باشد ولی به تشخیص پزشک، عمل دوختن دهانه‌ی رحم انجام شود.
تشخیص سقط‌جنین و درمان آن
برای تشخیص سقط‌جنین، معاینه‌ی پزشکی توسط پزشک انجام شده و برای اینکه بتوان یک نظر قطعی داد، به یک سونوگرافی و آزمایش خون نیاز است. اگر سقط‌جنین به‌طور کامل انجام شده و جنین دیگر در رحم وجود ندارد، پس، درمانی برای نگهداری جنین نیاز نیست و تنها به مراقبت‌های بعد از آن نیاز است. گاهی رحم، به‌طور کامل تخلیه نمی‌شود، درنتیجه باید عمل کورتاژ (curettage) انجام شود. در این روش، دهانه‌ی رحم بازشده و هرگونه بافت باقی‌مانده جنین یا جفت به‌آرامی از رحم خارج می‌شود. برای خروج محتویات رحم، به‌عنوان جایگزینی برای کورتاژ از برخی داروهای خاص استفاده می‌گردد. این داروها باعث می‌شود تا خود بدن، باقی‌مانده جنین را دفع کند. این روش برای کسانی که نمی‌خواهند گرفتار عمل جراحی شده و به دنبال شرایط باثبات‌تری هستند، مناسب است. برای کنترل فرایند سقط‌جنین، باید خون فرد باردار برای تعیین میزان هورمون بارداری (CGH) مورد آزمایش قرار گیرد.
پس از رفع خطر سقط‌جنین، زمانی که خونریزی قطع می‌شود، فرد می‌تواند به فعالیت‌های عادی خود بپردازد. اگر دهانه‌ی رحم گشاد شده باشد، بخاطر حفظ جنین، باید برای بستن دهانه‌ی رحم اقدام کرد که از روش سرکلاژ (cerclage) یا دوختن دهانه‌ی رحم استفاده می‌شود. اگر گروه خونی فرد منفی باشد، پزشک معالج باید یک ترکیب خونی از گلوبین (globulin) که حاوی (RH) است و به آن روگام (Rhogam) می‌گویند، به بیمار تزریق کند. این امر فرد را در مقابل پادتن‌هایی که ممکن است در آینده به فرد یا جنین آسیب برساند، حفظ می‌کند.
اگر فرد موردنظر بیش از دو سقط مکرر داشته است، به آزمایش خون، آزمایش ژنتیک و یا دارو نیاز است. برخی روش‌های مورد استفاده برای تشخیص علل سقط‌های مکرر عبارتند از: سونوگرافی (pelvic ultrasound)، عکس‌برداری از رحم و لوله‌ی فالوپ (hysterosalpingogram) و سونوگرافی داخلی که در آن دکتر دستگاهی را وارد رحم کرده و به‌وسیله‌ی آن درون رحم را مشاهده می‌کند (hysteroscopy).
نشانه‌های سقط‌جنین
خونریزی و دردخفیف از نشانه‌های سقط‌جنین است. اگر فرد، خونریزی شدید، تب، لرز و درد داشت، بهتر است هرچه سریع‌تر با مراقب پزشکی خود تماس بگیرد. البته گاهی ممکن است این نشانه‌ها به دلیل وجود عفونت نیز باشد.
بارداری مجدد پس از یک سقط‌جنین
بعد از یک سقط‌جنین، می‌توان دوباره باردار شد. 85 درصد زنانی که سقط‌جنین را تجربه کرده‌اند، بعد از آن یک بارداری و زایمان موفق را داشته‌اند. داشتن سقط‌جنین، به معنی عدم باروری نیست. از طرف دیگر، تنها در حدود 1 تا 2 درصد از زنان ممکن است بیش از سه سقط‌جنین مکرر را تجربه کنند. برخی محققان معتقدند که این امر به دلیل ضعف در سیستم ایمنی فرد رخ می‌دهد.
اگر فردی، دو سقط‌جنین پشت سر هم را تجربه کند، باید برای مدتی از باردارشدن منصرف شده و یکی از روش‌های جلوگیری از بارداری را استفاده کند. بعد از آن، باید آزمایش‌هایی توسط مراقب پزشکی انجام شود تا علت سقط‌جنین مشخص شود.
مدت‌زمان لازم برای بارداری مجدد بعد از سقط‌جنین
زمان بارداری بعدی باید توسط مراقب پزشکی تعیین شود. برخی از مراقبان بهداشتی، یک مدت‌زمان مشخصی (یک دوره قاعدگی تا حدود سه ماه) را برای بارداری دوباره توصیه می‌کنند. مراقب پزشکی، برای جلوگیری از سقط‌جنین مجدد داروی پروژسترون (progesterone) را تجویز می‌کند. پروژسترون، هورمونی است که برای لانه گزینی اولیه‌ی جنین و تداوم بارداری لازم است.
پس از سقط‌جنین، فرد به رسیدگی‌های عاطفی و جسمی نیاز دارد. بیمار نباید خود را برای سقط‌جنین سرزنش کند. برای کنار آمدن با این مسئله می‌توان به روانشناس مراجعه کرد. گروه‌های حمایت از زنان نابارور نیز می‌توانند فرد را برای پذیرش سقط‌جنین آماده کنند. مراقبان پزشکی می‌توانند اطلاعات بیشتری را در این زمینه در اختیار افراد قرار دهند.
جلوگیری از سقط‌جنین
معمولا نمی توان از سقط‌جنین در بارداری‌های غیرعادی جلوگیری کرد. اگر در آزمایش‌ها، مشکل خاصی در بارداری مشخص شود، می‌توان روش‌های درمانی مناسب را به کار برد. گاهی اوقات بهبود بیماری‌های مادر قبل از بارداری، می‌تواند شانس بارداری موفق را افزایش دهد.
می توانید نگاهی هم به «حقایقی در مورد رنگ کردن موها وقتی شما حامله هستید» بیندازید.
منبع: بنیتا
