این طنزپرداز در گفتوگو با ایسنا درباره هشتگ «پشیمانم» که برخی از هنرمندان به خاطر انتخاب حسن روحانی در انتخابات سال گذشته در شبکههای اجتماعی خود به اشتراک گذاشتهاند، اظهار کرد: ترجیح من این است با تأنی به کارهای فرهنگی خود برسم. در این سالها چند کتاب نوشتهام، با رفتن احمدینژاد احساس این را که هر روز باید نوشت و باید گفت و مکرر باید در صحنه حرف زد نداشتم و سعی کردم کارهایم را انجام دهم. سال گذشته متنی در اختیار ایسنا قرار دادم برای ترغیب مردم به شرکت در انتخابات، تقریبا سالگرد انتخابات 96 است و این سیر پشیمانی، البته پشیمانی چند سلبریتی، من را بر آن داشت ابراز نظر کنم.
او سپس گفت: هرکسی حق دارد نظرش را بگوید، به دوستان خرده نمیگیرم و قطعا کسی هم نمیتواند بگوید شرایط جامعه خوب و عالی است و ما همه کیف میکنیم، همه چیز خوب نیست و اینطور نیست که من در خانه نشسته باشم و همه چی بر وفق مراد و روبه راه باشد. اینگونه هم نیست که فکر کنیم رییس جمهور اجی مجی لاترجی میگوید و اینجا میشود اروپای غربی! واقعا اینگونه نیست. رای ندادن گرهی از مشکلات باز نمیکند اما عادت داریم اتفاقها را تکرار کنیم و نق مکرر بزنیم.
ابراهیم رها با اشاره به تورم 40 درصدی دوره احمدینژاد و تورم 12 درصدی دوره روحانی، افزود: اگر همین الان قرار باشد انتخابات داشته باشیم و از آقای حمید فرخنژاد که ابراز پشیمانی کرده است، بپرسید بین تورم 40 درصد و تورم 12 درصد به کدام رای میدهد، قطعا خواهد گفت تورم 12 درصد نه 40 درصد، یا رضا رشیدپور هم به تورم کمتر رای میدهد. واقع امر این است که بین روحانی و مصدق حق انتخاب نداشتیم. چند کاندیدا وجود داشت، یک طرف آقای روحانی بود و طرف دیگر آقای رئیسی که دست راستشان کسی بود که از دیوار سفارت عربستان بالا رفت و اطرافیان احمدینژاد دور و بر او بودند و بهنوعی نگاه احمدینژاد را داشت، نوع نگاهی که پدر خانم او مبلغش است و نگاه خود او این حق را به ما میداد که بین نگاه او و نگاه روحانی به نگاهی که به ما نزدیکتر است، رای دهیم.
او خاطرنشان کرد: اساسا رای دادیم که اگر پشیمان شدیم بتوانیم بگوییم پشیمانیم، اساسا رای دادیم که بتوانیم نقد کنیم، اینها خوب است. اگر فضای نقد در جامعه اینقدر باز است که سلبریتیها نظرشان را میگویند، خوب است. خطاب حرف من دوستانی هستند که با ابراز پشیمانی سلبریتیها خوشحال شدند و در خبرگزاریهایشان کار کردند که آخجان چند نفر پشیمان شدند. به آنها میخواهم بگوییم اولا شب بهخیر لورا، مسواک آخر شب یادتان نرود و دوم اینکه مسواک آخر شب خیلی لازم است تا دهان خوشبو باشد، تا زمانی که آدم حرف میزند، هم حرف خوش بزند و هم جوری حرف بزند که خوش بیاید.
این طنزپرداز سپس اظهار کرد: دوستان دچار این توهم نباشند که کسانیکه میگویند پشیمانیم، عاشق چشم و ابروی کاندیدای مورد نظر ایشان شدهاند، آنها پشیمان نیستند که چرا به ایشان رای ندادیم و از دستمان رفت، میگویند پشیمانیم که اصلا چرا رای دادیم، که این موضوع برای مملکت خطرناک است. خطرناک است که مردم از رای دادن پشیمان شوند. برخی از دوستان دست به دعا هستند که نان دانهای 20هزار تومان شود که ملت همه از رای دادن پشیمان شوند و برخی از اینکه دلار دچار تلاطم شد، لزگی میزدند و در مخیلهشان سامبا میرقصیدند. خوشحال نباشید که اگر عدهای از رای دادن به روحانی پشیمان شدهاند.
او با تأکید بر اینکه پشیمانی از رای دادن به روحانی معنایش این نیست که چرا به رقیب او رای ندادهاند، بیان کرد: این که مردم از رای دادن پشیمان شوند برای مملکت قند مکرر نیست، زهر مکرر است. در این بین برخی هم علاوه بر پشیمانی از رای دادن، میگویند الحمدالله ترامپ آمده و کار را یکسره میکند!! که فکر میکنم بیشتر شوخی و جوک است. آمریکاهایی قبلا تشریف آورده و قدمرنجه فرمودند عراق را هم زدند، تشریف آوردند و قدمرنجه کردند و افغانستان را زدند، اینها نگاهی به کشورهای همسایه که چفت ما هستند بیندازند و ببیند این ممالک یکسره روی ویبره و مشغول انفجارند. افراد در این کشورها یک تاریخ تولد دارند و یک تاریخ انفجار .
ابراهیم رها تأکید کرد: این جملهها که به روحانی رای دادیم که چی شود؟ اگر فلانی میآمد کار یکسره میشد! جملههای بیمزهای است. یعنی چه کار یکسره میشد؟ ما در مملکتی ساکن هستیم، با این شرایط زندگی میکنیم، سر کار میرویم، چیزی مینویسم و نانی میخوریم. کار یکسره شود، یعنی مملکت برود برای خودش؟! شاید این جمله برای کسی که در خارج از کشور ساکن است جذاب باشد اما برای ما نیست.
او با بیان اینکه دو طیف از پشیمانیها خوشحال هستند، گفت: گروه اول کسانی که طرفدار کاندیدای رقیب و البته شکستخورده بودند که بهاشتباه خوشحالند؛ زیرا اگر حمید فرخنژاد میگوید پشیمانم، به معنای این نیست که آخ چرا به کاندیدای دیگر رای ندادم. معنایش این است که چرا رای دادم. عده دیگری هم که خوشحالند، براندازند و اپوزیسیون خارجنشین هستند که من آنها را نمیفهمم، آیا به عراق و افغانستان نگاه نمیکنند؟
اینطنزپرداز در پایان اظهار کرد: ابراز پشیمانی کسانی مانند فرخنژاد و رشیدپور در واقع ابراز رنجش است. میدانم که فرخنژاد مانند فعال اجتماعی در سالهای 88، 92 و 96 وارد عرصه شد و مردم را به رای دادن تشویق کرد. این هنر نیست که باعث شویم کسی مانند او از رای دادن پشیمان شود، این موضوع به سود مملکت نیست. اگر مردم به رای ندادن بگروند، این گرهی از گره مشکلات مملکت باز نمیکند، چند باری هم که رای ندادیم، بد چوبش را خوردیم، یکی شورای شهر دوم بود که احمدینژاد شهردار شد، همچنین سال 84 عدهای رای ندادند و عدهای هم به خاطر لجبازی با هاشمی رای دادند که دیدید چه شد. اینکه همه پشیمان شوند و رای ندهند، قبلا صرف و حاصلش ناجور شده و سوءهاضمهاش مدتها طول کشیده است. رای ندادن نسخه شفابخشی نیست، بلکه مهلک است.