درصورتیکه فیبروم باعث خونریزی غیرطبیعی شود که اکثراً بصورت نزدیک شدن فواصل پریود، پریود طولانی و سنگین می‌باشد یا ایجاد درد و فشار لگنی نماید و یا اندازه آن بزرگ باشد به‌طوری‌که اندازه رحم حدود حاملگی سه ماهه بشود نیاز به تداخل جراحی دارد.
در فیبروم های خارج سطح رحم (سوب سروزال) اغلب بدلیل ترشح یک ماده خون‌ساز به‌نام اریتروپوئتین میزان غلظت خون افزایش دارد ولی در موارد فیبروم‌های زیرمخاطی بدلیل خونریزیهای پی‌درپی اکثراً غلظت خون پائین و منجر به کم‌خونی شده و نیاز به مصرف قرص‌های مکمل آهن و ویتامین را ایجاب می‌نماید.
تشخیص فیبروم چگونه است؟
اگرچه معاینه واژینال می‌تواند کمک‌کننده جهت تشخیص باشد ولی روش‌های تصویربرداری عمدتاً از سونوگرافی جهت تشخیص فیبروم‌ها و اندازه آنها و موقعیت آنها استفاده می‌شود.
حاملگی و بارداری چه تأثیری در روی فیبروم رحمی دارد؟
حاملگی در یک رحم حاوی فیبروم نادر نیست اگر چه در بعضی موارد فیبروم‌های بزرگ باعث نازایی و یا سقط جنین می‌شود. در فیبروم خارج رحمی (سوب سروزال) که در حفره رحم تغییری ایجاد نمی‌شود ممکن است حاملگی رخ دهد. در حاملگی ممکن است تغییرات خونریزی در فیبروم ایجاد شود که منجر به درد شود که صلاح است با داروهای مسکن علایم فروکش شود و در حاملگی جراحی فیبروم توصیه نمی‌شود .
آیا فیبروم درمان دارویی هم دارد؟
درمانهای دارویی برای فیبروم‌ها اثر دائمی ندارد و موقتی عمل می‌نماید تنها در زنان نزدیک به یائسگی می‌توان با تزریقات دارویی و ایجاد یائسگی زودتر از معمول درصدی باعث نجات بیمار از جراحی شد .
تزریق داروهایی در عروق رحمی مجاور فیبروم و بستن این عروق به منظور عدم خون‌رسانی به آن و از بین رفتن فیبروم روش‌های دیگری است که برای فیبروم‌های کوچک علامت‌دار در خانم‌های متمایل باروری می‌توان انجام داد که در بعضی موارد ممکن است نتیجه‌بخش باشد.
آیا فیبروم رحمی بدخیم هم می‌شود؟
فیبروم‌ها تومورهای خوش‌خیم هستند و بدخیم شدن آنها بندرت رخ می‌دهد حدود 0/7 درصد که این میزان با افزایش سن بیشتر می‌شود. به‌طوری‌که در زنان یائسه به حدود 2برابر می‌رسد. این مسئله تبدیل شدن به سرطان آنقدر نادر است که در تمام موارد لزوم جراحی را مطرح نمی‌نماید. تنها در زنان یائسه رشد فیبروم بطور سریع خطر سرطانی شدن را مطرح می‌نماید و اغلب عمل جراحی را ایجاب می‌نماید.
فیبروم چگونه درمان می‌شود؟
درمان فیبروم‌های علامت‌دار بر حسب سن بیمار و تعداد فرزندان تفاوت می‌نماید معمولاً در زنان جوان متمایل به حفظ باروری از روش‌های محافظه‌کارانه بصورت میومکتومی و برای افراد با سن بالاتر از 40 سال و تعداد کافی فرزند برداشتن رحم توصیه می‌شود.
برداشتن فیبروم بصورت میومکتومی و حفظ رحم می‌تواند از طریق لاپاراسکوپی یا هیستروسکوپی یا جراحی باز انجام شود که البته برای فیبروم‌های بزرگ جراحی باز ارجح است و برای فیبروم کوچک خارج رحمی، لاپاراسکوپی و برای فیبروم کوچک زیرمخاطی، از هیسروسکوپی استفاده می‌شود.
در شرایطی که بیمار سن بالا و خانواده تکمیل دارد در زیر سن 50 سالگی تخمدان‌ها را می‌توان حفظ نمود و تنها رحم برداری انجام شود که تأثیری در شرایط زناشویی و یاهورمونی بیمار ایجاد نمی‌نماید و تنها بیمار دیگر پریود نمی‌شود.
برای خواندن بخش اول- فیبروم رحمی- اینجا کلیک کنید.
