خواندنی ها برچسب :

امام-حسن-عسگری(ع)

در حوادث گوناگون می توان نشانه هایی از حبّ و بغض؛ دوستی و دشمنی؛ تولاّ و تبرّی را به نظاره نشست و مصادیق هر یک را ـ در محافل و افکار عمومی ـ شناسایی کرد و سنجید.
سلام بر تو ای گشایش قلب اندوهناکان!
زیارت حضرت امام حسن عسگری علیه السلام
نزدیکی های ظهر بود . مردهای قبیله دوان دوان از راه می رسیدند
نیشابور ـ از شهرهای بزرگ سرزمین پهناور خراسان ـ از پیشینه فرهنگی شکوهمندی برخوردار است. از دیر زمان، نام و شهرت آن، در رسانه های مکتوب حدیثی، تاریخی و سیاسی این مرز و بوم ـ ایران اسلامی ـ زبانزد خاصّ و عامّ بوده است؛ به گونه ای که در رهگذر گذشت زمان، صدها دانشور فرزانه، محدّث والامقام، عارف و شاعر برجسته، در آسمان فرهنگ این سرزمین، درخشیدند.
بعد از شهادت امام هادی علیه السلام در سال 254 ق. فرزندش امام حسن عسکری علیه السلام به پیشوایی شیعیان اثنی عشری منصوب گردید.1
بنی عباس با شعار حمایت از اهل بیت علیهم السلام و احقاق حق آنان و با استفاده از شرایط خاص موجود، به قدرت رسیدند و در این راستا خون های زیادی به زمین ریخته شد. ابومسلم خراسانی در راه استقرار حکومت عباسیان، تعداد زیادی از مردم را کشت و طبق گفته بعضی مورّخان این تعداد، بالغ بر ششصد هزار نفر بوده است.1
از نشانه های فروتنی: سلام کردن به همه، و نشستن در پایین مجلس است.
زیبایی، جمال برون است و زیبایی عقل جمال درون.
«انقلاب نبوی» آغازی بر زندگی اجتماعی بر پایه بنیان های الهی بود و «سلسله امامت» پاسدار آن نظام جاودانی است. از این روی نقش امامت، پاسداری مداوم از ارکان دین محمّدی صلی الله علیه و آله وسلم است. و وظیفه امّت در نبود پیامبر، تمسّک به این زنجیره هدایت می باشد. سلمان فارسی می گفت: رسول اکرم صلی الله علیه و آله در خطبه ای فرمود:
پیشخوان