امام-حسن

امام مجتبی (ع) شهرت به گفتن کلمات حکیمانه دارد. حکمت در این جا به چه معناست؟ آیا مراد از آن فلسفه است یا چیزی دیگر؟ حکمت نه فلسفه است نه اخلاق

مروت به بزرگی، بزرگواری، بزرگ منشی، مردمی شدن، شهامت، مردانگی، جوانمردی، نرم دلی و کرامت ترجمه شده است

آنچه در پی می آید ده پیام حیات بخش و نکته های ناب انسان سازی از میان سخنان گوهربار امام حسن مجتبی(ع) است که با هم آن را از نظر می گذرانیم

مرحوم قطب الدّین رواندى در کتاب خرایج خود آورده است : روزى یک نفر از بلاد روم خدمت امام علىّ علیه السلام وارد شد و اظهار داشت : من یک نفر از رعیّت تو و از اهالى این شهر هستم

سید رضى الدین، على بن موسى بن جعفر بن طاووس، از نوادگان امام حسن مجتبى و امام سجاد علیهما السلام در روز 15 محرم سال 589 هجرى در شهر حله به دنیا آمد

خصلت حلم امام حسن (ع) در حدی بود که مروان یکی از دشمنان پرکینه خاندان رسالت، که امام حسن (ع) را بسیار رنج داد و آزرد، گفت: «این کار‌ها را با کسی انجام دادم که حلم و خویشتن داری او با کوه‌ها برابری می‌کند.»

به خاطر بخشندگی‌ها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن(ع) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت، آن حضرت را کریم اهل بیت لقب داده‌اند.

1- امامت امام حسن (علیه السلام) از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که درباره‌ی امام حسن مجتبی (علیه السلام) عرضه می‌دارد: «و صلّ علی الحسن بن علی، امام المؤمنین و وارث المرسلین و حجة رب العالمین» (1)؛ «و بر حسن بن علیّ، امام مؤمنان، و وارث فرستاده‌شدگان و حجت پروردگار عالمیان درود فرست»

در برخى کتاب هاى اهل سنّت، روایاتى دیده مى شود که با روایات متواترى که از رسول خدا صلى الله علیه وآله پیرامون امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نقل شد، مخالف است

لما صالح الحسن بن على علیه السلام معاویة دخل الناس علیه و لامه بعض الشیعة على بیعته فقال علیه السلام: ما ندرون ما عملت و الله الذى عملت خیر لشیعتى مما طلعت علیه الشّمس أو غربت ألا تعلمون أنّى امامکم و مفترض الطاعة علیکم واحد سیدى شباب اهل الجنة بنص من رسول الله صلى الله علیه و اله و سلّم على؟ قالو بلى، قال علیه السلام: اما علمتم أنّ الخضر لما خرق ...