امام-حسین-ـ-علیه‌السلام-ـ

یکی از دستوراتی که در روایات معصومینو آیات نورانی قرآن بر آن تأکید شده و بزرگان اخلاق هم برای پیشرفت و رشد انسان مهم دانستند، مسئله مراقبه و محاسبه است

در یکی از جملات زیارت الهی و ملکوتی «وارث» به محضر مبارک این هفتاد و دو نفر عرضه می داریم: «السَّلَامُ عَلَیکمْ یا أَوْلِیاءَ اللَّه  وَ أَحِبَّاءَه»[1] شما هفتاد و دو نفر از اولیاء خدا بودید

یکی از افرادی که در بین راه کربلا با سیدالشهدا(علیه السلام) برخورد کرد، «طرماح بن علی» است که از اصحاب امیرالمومنین علی(علیه السلام) است. او از قبیلۀ طی، از اهالی یمن بود. او از کوفه بیرون آمده بود و برای زن و بچه اش آذوقه می برد.

یکی از نگاه ها به حادثه ی عاشورا نگاه تطبیقی است که این نگاه ممکن است از دو زاویه شکل بگیرد

شناخت دشمن و حربه های او از جمله وظایفی است که بر عهده یک انسان مؤمن و کَیّس می باشد. دشمن از هر راهی که وارد می شود، انسان باید راهکار مقابله و مانع شدن از نفوذش را پیدا کند

عاشورا حادثه کوتاهی بود که در ساعاتی محدود و در سرزمین و مکانی معین اتفاق افتاد، اما نه به آن زمان محدود شد و نه به آن سرزمین؛ تمام تاریخ بشر را پر کرد و نام حسین علیه السلام در تمام سرزمین ها پیچید، حتی قبل از تولد امام حسین (علیه السلام) نام و یاد او میان انبیای الهی مطرح است، وقتی قنداقه امام حسین را دست پیغمبرخدا (صلی الله علیه وآله وسلم) دادند

حوادث تاریخی گذشتگان پیوسته با نوعی ابهام و تحریف همراه بوده است، و تاریخ حیات انبیا و اولیا نیز از این امر مستثنا نیست

واقعه عاشورا، از نظر عمق فاجعه و وسعت مصیبت و با توجه به دیگر جوانب آن در تاریخ کم نظیر و بلکه بی نظیر است

پیوسته این پرسش برای ما شیعیان مطرح بوده است که چرا و چگونه مسلمانان، و به خصوص کسانی که مدت ها در محضر امیر مؤمنان علیه السلام بوده اند و از تعالیم ایشان بهره مند شده اند، و نیز کسانی که، خود، امام حسین علیه السلام را برای تصدی امر ولایت و حکومت دعوت کرده بودند، در برابر سیدالشهدا شمشیر بستند و با آن وضع فجیع، ایشان را به شهادت رساندند؟! این امر ...

تحقیق و بررسی انحراف جامعه و عوامل آن در عصر امام حسین علیه السلام، و نیز چگونگی تاثیر پذیری مسلمانان در برابر این پدیده، نوبت به کشف راه های مقابله با انفعال در برابر شگردهای شیاطینی چون معاویه می رسد