تربت

 حکایتی از تربت ابا عبدالله الحسین علیه السلام

امام رضا (علیه السّلام): هر خاکی همچون مردار، خون و ذبح شدة بی‌نام خدا حرام است، مگر خاک قبر حسین(علیه السّلام) که درمان هر درد است

سجده بر خاک تو شایسته بود وقت نماز اى که از خون جبینت به جبین آب وضوست فضیلت و آثار و برکاتى که براى تربت حسینى است ، براى هیچ تربتى و قطعه اى از قطعات زمین نیست

خداوند کریم مظهر کرامت است و در آیات متعددی از قرآن به این مطلب اشاره شده است. از جمله می فرماید: «تبارک اسم ربک ذی الجلال و الاکرام.»(1)

ما «پیام عاشورا» را از خاک کربلا می شنویم. خاکی که با آب زمزم و اروند و فرات و اشک دیدگان رزمندگان عجین شده باشد، با ما حرف می زند. چه کسی گفته است که «جماد» حرف نمی زند و سنگ و خاک، «نطق» ندارد؟!

وقتی «عقل» و «عشق» در هم آمیزند، و آنگاه که «جهاد» و «عرفان» در یک خط با هم تلاقی کنند. «حماسه های عاشقانه» و «عشقهای مسلّح» پدید می آید و عارفان حماسه ساز و عشق آموزان نامدار، به جلوه گری در منظر دیدگانِ جمال طلب می پردازند.

چرا در متون دینی ما بر اهمیت و فضیلت سجده بر تربت امام حسین علیه السلام تأکید زیادی شده است؟

قیام عاشورا اگر چه به عنوان یک حادثه در زمان و مکان خاصی به وقوع پیوسته و با شهادت عزیزترین کسان اسلام به پایان رسیده است اما در اندک زمانی با تدبیر سیاسی رهبر نهضت و پیام رسانان آگاه و بصیر آن به فرهنگی غنی، پررونق و ماندگار تبدیل شد که آثار و برکات آن پس از قرن ها همچنان در حال گسترش است

( کربلا )به عنوان تجسم یک فرهنگ انقلابی و پرشور و پرخاشگر علیه سلطه های ستم مطرح بود و قبر حسین بن علی علیه السلام و تربت خونین این شهید بزرگ و یارانش، کانون الهام،و مکتب آزادی بخش و حرکت آفرین.