حبشه

حبشه، نام قدیمی سرزمینی در شرق قاره آفریقا که امروزه شامل کشورهای اتیوپی، اریتره، جیبوتی و سومالی است. پیش از میلاد مسیح، در حبشه خاندان مصریان و حِمیَریان حکومت می کردند. در 341 میلادی، دین مسیحیت در این کشور، دین رسمی اعلام شد.

نجاشی لقب خسروانی است که در کشور حبشه سلطنت کرده اند. چنان که فرعون لقب سلاطین مصر، قیصر القاب خاصه ملوک روم، تبع لقب شهریاران حِمیَر و کسری لقب پادشاهان ساسانی ایران بوده است.

سرزمین «حبشه» نامی آشنا برای مسلمانان است. در این مقاله سعی شده ابعاد تاریخی سیاسی حبشه به اجمال گزارش شود

استان تیگره شمالی ترین استان اتیوپی است و در حدود 80 هزار کیلومتر مربع وسعت دارد. با توجه به رشد سه درصدی جمعیت پیش بینی می شود در سال 2000 میلادی 7/3 میلیون جمعیت داشته باشد. اقتصاد منطقه بر پایه کشاورزی استوار است و تا میزان 90درصد به روش دیم کشت می نمایند که به دلیل ناکافی بودن میزان بارش و کمبود منابع آبی با مشکلات جدی مواجه هستند.

«زشتی این جهان را دیدی و خود را از دنیا برید»

کودک عبد المطلب مدت پنج سال در میان قبیله «بنی سعد»بسر برد،و رشد و نمو کافی نمود. در ضمن این مدت،دو یا سه بار،حلیمه او را پیش مادرش برد،و آخرین بار او را به مادرش تحویل داد.

پیغمبر اسلام هنوز در خیبر بود یا در راه بازگشت به مدینه بود که خبر بازگشت جعفر را از حبشه بدو دادند و رسول خدا(ص)به قدری از بازگشت او خورسند شد که فرمود:

چنانکه اهل تاریخ و جمعی از مفسرین در تفسیر آیه مبارکه:

اول-وجود پادشاهی چون «اصحمة بن ابحر»که به لقب سلاطین حبشه به «نجاشی »معروف گردیده و همانگونه که رسول خدا(ص)فرموده بود و جریانات بعدی هم نشان دادپادشاهی بود که حاضر نبود در محدوده سلطنت او بکسی ظلم شود،و این خود بزرگترین علت این انتخاب بود،و رسول خدا(ص)

هدف اصلی رسول خدا تایید این سنت خدائی و امضاء این قانون الهی یعنی سنت هجرت بود که در میان پیامبران دیگری چون ابراهیم و موسی و عیسی علیهم السلام وپیروانشان نیز سابقه داشت و این راه به روی آنها باز شده بود تاکسانی که نمی توانند آئین الهی خود را در میان دشمنان دین یادگرفته و انجام دهند مجبور نباشند زیر شکنجه های جانکاه وتحمل فشارهائی که غالبا طاقت آن ...