رمز

بعضی کوته ‏نظران و یا غافلان از چشمه جوشان هدایت و نورانیت، بر این‏ گمان هستند که نیایش مخصوص کسانی است که کار دیگری جز این نمی‏شناسند

تیلیش از اوّلین دوره ابتکاراتش در الهیّات، هم از اینکه دین را، به خودی خود، به عنوان هدف در نظر بگیرد، اکراه داشت و هم توجه زیادی به تعالی خدا مبذول می داشت

نظامی گنجه ای در مخزن الاسرار، مسئله رازآمیز دِل محوری عرفان را در چهار صحنه از مشاهدات عارفانه خویش به رمز و راز بیان کرده است

زبان به دو نحو مستقیم و غیرمستقیم می تواند به کارگرفته شود. «نظر به این که یک کلمه برای چندین تصور ذهنی به کار می رود، اسبابی برای کمک به انتقال معنی نظیر آهنگ یا هیات، استعاره یا کنایه، تشبیه، مجاز و جز آن پدید آمده است » . (1)

شاید چنین به نظر رسد که در عالم اسلام و فرهنگ و اندیشه دینی، «رمز» به عنوان یک اصطلاح، اختصاصاً مربوط به قلمرو عرفان و تصوف و صرفاً دارای جنبه های دینی و عرفانی است

یکی از راههای انعقاد قرارداد، تبادل الکترونیکی داده هاست. مسائل حقوقی متعددی در این نوع قرارداد که قرارداد الکترونیکی نامیده می شود، مطرح شده که نیازمند نقد و بررسی است؛ اما آیا استفاده از فن آوری اینترنت در انعقاد قرارداد به اندازه بهره گیری از شیوه های سنتی ایمن و قابل اعتماد است؟

«رمز کلمه ای است عربی به معنای اشاره کردن با یکی از اعضای بدن. رمز در فارسی در معانی گوناگونی به کار می رود، از جمله:اشاره، راز، ایما، دقیقه، نکته، معما، نشانه، علامت، اشارت کردن پنهان، نشانه ای مخصوص که از آن مطالبی درک شود، چیز نهفته میان دو یا چند کس که دیگری بر آن آگاه نباشد، و بیان مقصود با نشانه ها و علایم قراردادی و معهود.» (1)

فهم کتاب الهی می طلبد که زبان آن را بشناسیم . در باره زبان قرآن اختلاف نظر وجود دارد: زبان قرآن را برخی علمی و ادبی و برخی رمزی و برخی دیگر عرفی دانسته اند; اما هیچ یک از آنها درست به نظر نمی رسد; زیرا قرآن برای همه انسانها و همه زبانها آمده است; حال آنکه زبان علم و ادب و رمز به گروه خاصی تعلق دارد