ریا

منت گذارى و آزار بر مستحق همانند ریا انفاق را از درجه اعتبار ساقط، و از ارزش مى اندازد و نهایتاً آن را باطل کرده از عرصه قبولى و پذیرفته شدن، و اجر و پاداش خارج مى کند.این از مصادیق بى خردى است که انسان از محصول زحمت و رنج خود به نیازمندان و مستمندان، و درماندگان و فقیران کمک کند، و خرمن سر سبز کمک خود را با آتش منت و آزار و ریا بسوزاند.

کسب رضایتمندی مردم، ناراحتی های روانی بدنبال دارد. زیرا رضای گروهی، در گرو خشم گروه دیگر است. همچنین به دلیل خشم پروردگار از عمل ریایی، چه بسا زمینه ناخشنودی افراد را بیشتر فراهم سازد.

منت گذارى و آزار بر مستحق همانند ریا انفاق را از درجه اعتبار ساقط، و از ارزش مى اندازد و نهایتاً آن را باطل کرده از عرصه قبولى و پذیرفته شدن، و اجر و پاداش خارج مى کند.این از مصادیق بى خردى است که انسان از محصول زحمت و رنج خود به نیازمندان و مستمندان، و درماندگان و فقیران کمک کند، و خرمن سر سبز کمک خود را با آتش منت و آزار و ریا بسوزاند.

منت گذارى و آزار بر مستحق همانند ریا انفاق را از درجه اعتبار ساقط، و از ارزش مى اندازد و نهایتاً آن را باطل کرده از عرصه قبولى و پذیرفته شدن، و اجر و پاداش خارج مى کند.این از مصادیق بى خردى است که انسان از محصول زحمت و رنج خود به نیازمندان و مستمندان، و درماندگان و فقیران کمک کند، و خرمن سر سبز کمک خود را با آتش منت و آزار و ریا بسوزاند.

خودنمایی در طبیعت امری رایج است. به‌طور مثال، دُم طاووس نشانه‌ای از تناسب و مطلوبیت تکاملی است که، به‌سبب دشواربودن تقلید دروغین آن، گونه‌ای خودنمایی صادقانه محسوب می‌شود.

کسب رضایتمندی مردم، ناراحتی های روانی بدنبال دارد. زیرا رضای گروهی، در گرو خشم گروه دیگر است. همچنین به دلیل خشم پروردگار از عمل ریایی، چه بسا زمینه ناخشنودی افراد را بیشتر فراهم سازد.

اخلاص همانند دیگر حالات انسانی و اصطلاحات قرآنی و اسلامی، از مراتب تشکیکی برخوردار است، به این معنا که همانند نور دارای مراتب و درجاتی است که همگی در اصل نور بودن مشترک هستند، ولی تفاوت های جدی و ملموسی میان درجات و مراتب نور می توان یافت

اخلاص همانند دیگر حالات انسانی و اصطلاحات قرآنی و اسلامی، از مراتب تشکیکی برخوردار است، به این معنا که همانند نور دارای مراتب و درجاتی است که همگی در اصل نور بودن مشترک هستند، ولی تفاوت های جدی و ملموسی میان درجات و مراتب نور می توان یافت

از نظر قرآن، شخصیّت واقعی ما همان روح ماست؛ روح ما با هر عمل اختیاری، از قوّه بسوی فعلیّت گام بر می دارد و خاصیتی متناسب با هدف خود کسب می کند؛ این آثار و ملکات جزء شخصیت ما می شود و ما را به عالمی متناسب خود از عوالم وجود می برد

منت گذارى و آزار بر مستحق همانند ریا انفاق را از درجه اعتبار ساقط، و از ارزش مى اندازد و نهایتاً آن را باطل کرده از عرصه قبولى و پذیرفته شدن، و اجر و پاداش خارج مى کند