زندگی-سیاسی

آیت الله «سیدمحمود هاشمی شاهرودی» شاگرد آیت الله سیدمحمدباقر صدر، متفکر اسلامی و رهبری مذهبی- سیاسی دهه 50 در نجف است

سید حسن مدرس در پاییز 1248 ه. ق در سرابه کچو در 5 کیلومتری اردستان از توابع اصفهان به دنیا آمد

هفتمین امام شیعیان، امام موسی کاظم(ع) است که به قول دانشمند و محدث مشهور اهـل تـسنّن «ابـن حجر هیتمی» ایشان در پرتو عفو و گذشت و بردباری فوق العاده ای که (در رفتار) با دشمنان جاهل از خود نشان داد، بـه کاظم (فرو برندۀ خشم) لقب یافت.[1]

امام جعفر صادق (ع) ششمین امام شیعیان است که دوران امامتش در دو وضعیت کاملاً متفاوت سیاسی و اجتماعی قرار گرفت. به دلیل تفاوت شرایط سیاسی زندگانی امام ششم (ع)، مواجهات ایشان را در دو بخش بررسی خواهیم کرد:

وزیر کشور سابق و عضو ارشد حزب مسلم لیگ اعلام کرد نمی‌تواند به همکاری با این حزب ادامه دهد و امکان دارد مسیر زندگی سیاسی وی از «نواز شریف» جدا شود.

امام دهم از امامان دوازده گانه شیعه امامیه، علی بن محمد (علیهما السلام)، ملقّب به نقی و هادی است. آن حضرت همانند پدر خود در سنین کودکی (هشت سالگی) به امامت رسید

آیت الله العظمی بهجت (ره) برخلاف همگنان سنتی خود در حوزه ی علمیه ی قم، از منظر ایجابی به سیاست می نگریست و واجد آرایی مهم در این باره بود

1. مراد از زندگی سیاسی، آن بُعد مبارزاتی در زندگی پر حماسه و پر رنج آن پیشوایان عظیم الشاءن معصوم می باشد.