سخن-گفتن

هنگامی که کودک سخن گفتن می آموزد امکان پیدایش نقص و عیب گویایی پیوسته او را تهدید می کند زیرا به سبب اشکالاتی که کودک خردسال در تسلط بر دستگاه تکلم خود دارد به آسانی ممکن است گرفتار نقص در کلام شود مگر آنکه اطرافیانش به این مرحله توجه خاص داشته باشند

1. ویلیام آلستون ( 1921)، در مقاله معروف خود تحت عنوان «آیا ما می توانیم به طور حقیقی از خدا سخن بگوییم؟»(1)، با طرح مسأله امکان سخن گفتن از خدا، می کوشد تا راه حلّی برای توجیه این امر ارائه دهد.

ما در فصل سابق اثبات کردیم که انسجام منطقی یکی از شرایط ضروری ای است که هر طرح پیشنهاد قابل قبولی برای به مفهوم در آوردن ایمان [ مفهوم سازی ایمان] باید آنرا دارا باشد

از یک جهت، تبلیغ بر سه گونه است:

از جمله"منهم من کلم الله..."بر می آید که اجمالا عمل"سخن گفتن"از خدای تعالی سرزده، و بطور حقیقت هم سرزده، نه اینکه جمله نامبرده، مجازگوئی کرده باشد، خدای سبحان هم این عمل را در کتاب خود، کلام نامیده، حال چه اینکه اطلاق کلام بر عمل نامبرده خدا، اطلاق حقیقی باشد، و یا اطلاقی مجازی، پس پیرامون کلام از دو نظر باید بحث کرد.

وحی و سخن گفتن خداوند متعال با بندگانش از سه طریق صورت می گیرد که در قرآن مجید به این راه ها اشاره شده است، مقاله حاضر به بیان این سه قسم وحی اختصاص دارد.

کنترل استرس در هنگام سخن گفتن یکی از نکاتی است که موجب اثر بخشی بیشتر بر مخاطب می‌شود.

بسیاری از افرادی که لکنت زبان دارند، دچار بعضی ناراحتی‌های عصبی و ناسازگاری‌های اجتماعی هستند، اما تشخیص اینکه آیا اینگونه ناراحتی‌های روانی علت لکنت زبان است و یا لکنت خود عامل فشارها و اختلالات روانی است، بسیار مشکل می‌باشد.