سخن

کلمات امیرالمؤمنین علیه السلام از قدیم ترین ایام با دو امتیاز همراه بوده است و با این دو امتیاز شناخته می شده است: یکی فصاحت و بلاغت، و دیگر چند جانبه بودن و به اصطلاح امروز چند بعدی بودن

میدانیم که رعایت سجع در میان خطبا معمول بوده، حتی بین یونانیان و رومیان، و در میان سخنرانان عرب نیز بشدت رواج داشته است، تا بدانجا که غالب آنها جز به سجع سخن نمی گفته اند، این قید به حد تکلف رسیده بود به نحوی که گاه سخن را از زیبایی می انداخت .

در امثال و حکم عربی شهرت دارد که «کلام الملوک، ملوک الکلام » ، این سخنی به غایت حکیمانه است، نهج البلاغه مولا امیرالمؤمنین که الحق «اخ القرآن » نام گرفته نیز مصداق عالی این سخن حکمت آمیز است، زیرا از زبان و قلم بزرگ مردی تراویده که در جهان سخنوری یگانه بوده کلامش سرآمد کلام هاست از همین روی درباره این اثر جاودانه گفته اند «فوق کلام المخلوق و دون ک ...

«ان کلام الحکماء اذا کان صوابا، کان دواء; و اذا کان خطاء، کان داء» .

نگاه جمع و بینش کامل دین و پیشوایان دینی به گستره هستی و آفریده های آفرینش، امتیازی چشمگیر در آیین اسلام محسوب می شود و نشان از برتری پایدار و جوابگویی جاودان به تمامی پرسشهای امروز، فردا و فرداها خواهد داشت.

به حُسن و خُلق و وَفا، کس به یار ما نرسد

مجموعه دیدگاههای اخلاقی فاطمه زهرا علیهاالسلام که در سیره زندگانی و سخنان الهی آن پاک بانو نمایان است، گنجینه ای گرانبهاست که از آغازین روزهای حیات تا واپسین لحظه های زندگی نقشی سرنوشت ساز و سعادت بخش خواهد داشت.

«اصالت و هویتِ» دین باوران، هدف همیشه مستکبران بوده است تا از آشنایی معتقدان به آرمانهای الهی جلوگیری کرده و با شیوه های شیطانی از آگاهی نسبت به گنجینه های فکری فرهنگی آنان بکاهند و سرانجام بر «غفلت و جهالت» خداجویان بیفزایند.

تبلیغ دین، در شؤون اصلی حوزه ها قرار داشت.عالمان بزرگ، در زمره ی مبلغان دیانت بودند و مسؤولیت خود را در سنگر تبلیغ و ارشاد جامعه ایفا کردند.حوزه های شیعی، تاریخ تابناک و ارجمندی در وادی گسترش معارف دین در جوامع مختلف داشتند و در این جهت، از روحانیون و دیگر حوزه های مذاهب اسلامی، تمایزی بارز یافتند:

تبلیغ دین، بایستی علاوه بر محتوای خوب و درست، دارای فرم مناسب باشد و با صورت و قالبی جذاب و گیرا، ارایه گردد و تنها به قوت پیام اکتفا نشود.