صبر

ویژگى عاقل این است که در برابر رفتار جاهلانه بردبارى کند، از کسى که به او ظلم کرده درگذرد، در برابر زیر دست خود متواضع باشد، با بالا دست خود در طلب نیکى رقابت کند، هرگاه بخواهد سخن بگوید بیندیشد، اگر خوب بود بگوید و سود برد و اگر بد بود سکوت کند و سالم ماند.

در اعتدال و میانه روی، نه فقر است که انسان از آینده خود بیمناک باشد و نه طمع و خواسته های روز افزون که انسان را از یاد خدا غافل و از مسیر تعالی منحرف سازد

زندگى مسالمت آمیز، و رفتار حکیمانه، و پیوند عاشقانه در کانون خانواده، و در فضا و عرصه ى خانه، از هدف هاى اساسى و ریشه اى فرهنگ الهى است، و کسى که به این حقیقت با دیده ى دقت و نظر عقلى بنگرد و آن را بکار گیرد، انسانى متدین و متعهد است، و هر گاه شخصى این واقعیت را نادیده انگارد، بدون شک از نظر ایمانى ضعیف و فاقد ارزش مذهبى و اخلاق انسانى است.

 بعضی از عالمان اخلاق، صبر را دروازه ورود به مقام رضایت به مقدّرات الهی و مقام رضا را باب رسیدن به وادی محبت پروردگار دانسته اند. بنابراین دستیابی به مقام «رضا» و «محبت» پروردگار از آثار مهم صبر در همین دنیاست.

صبر از نظر درجات و مراتب نیز بر سه گونه است: «صبر توده مردم» که در اوایل سیر و سلوکند، «صبر سالکان» که در نیمه راهند و «صبر واصلان» که به مقصد رسیده اند

جایگاه صبر و شکیبایی در روایات اسلامی

در نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجری اوّلین فرزند خانواده علی و زهرا علیهاالسلام پا به عرصه وجود گذاشت و نشاط و شادی را در بیت نبوّت و امامت به ارمغان آورد.

هر انسانى در فعالیت هاى روزانه اش هدف و ایده اى دارد، هدف و ایده اى که باعث تلاش و فعالیت او خواهد شد؛ با این تفاوت که اهداف و ایده ها، گوناگون و متفاوت و از حیث ارزش و جایگاه نیز مختلف اند، هدف گاه پست و کم ارزش و گاه عالى و ارجمند است

خداوند جام وجود تو را زینب، از عشق و صبر لب ریز کرده است؛ عشق به خدا، عشق به اهل بیت، و عشق به خاندان رسالت؛ آن گونه که سینه ات همه رنج ها را در خود بگنجاند و دم بر نیاورد؛ آن چنان که در آینه دلت تصویر همه رنج ها را ترسیم کنی و زبان به شِکوه مگشایی.

صابران در برخورد با مصائب شعارشان‌ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ‌ است، و این شعار نه این که فقط بر زبان آنان جارى است، و نه این که معنایش را در ذهن خود خطور مى‌دهند، بلکه حقیقت این شعار از افق تک تک سلول وجودشان در طلوع است، به این معنا که براى هستى از روى ایمان و صدق فقط یک مالک قائل‌اند و همه ملکیت‌هاى اعتبارى مانند مالکیت انسان را ...