علی-نعیمی

به وقت شام به گمانم ابراهیم حاتمی کیا در اثر متاخر خود دیگر نمی تواند تکلیفش را با آرمان هایی که دارد به درستی مشخص کند

ساخت فیلمی بر مبنای یک حادثه واقعی که مخاطب از آن حافظه تصویری پررنگی دارد و هنوز برایش تازه است کار سختی است

«بمب، یک عاشقانه» همانطور که از اسمش معلوم است قرار است درامی عاشقانه بر بستر جنگ باشد. یک زندگی شهری در اتمسفر التهاب روزهای جنگ ایران و عراق که به موضوعی فراتر از یک اتفاق اجتماعی اشاره دارد

حالا که قرار است در این ده روز جشنواره فیلم فجر اگر فرصتی شد سری به یکی از سینماهای سطح شهر بزنید و فیلم‌های جشنواره را تماشا کنید و حالا که قرار است از میان چکیده سینمای ایران که همین 25 فیلم حاضر در بخش سودای سیمرغ هستند بتوانیم راجع به کلیت کیفیت سینمای ایران صحبت کنیم پس بهتر است پیش از آنکه بخواهیم درباره این کلیت نظر بدهیم راجع به چگونه فیلم ...

«کامیون» در همان مسیر فیلمسازی کامبوزیا پرتوی است که تلاش می کند تا روابط میان انسان ها را با جنسی از زندگی ترکیب کند و در این مسیر از اتمسفر جغرافیای خود بهترین بهره را می برد

«بیست‌ویک روز بعد»، ساخته محمدرضا خردمندان از جنس آثاری است که امید، کلیدواژه اصلی آن است

یک منتقد تاکید دارد که سریال های این روزهای تلویزیون حرف جدیدی برای گفتن ندارند و محتوایشان کلیشه ای است.

سینماسینما، علی نعیمی / عضو انجمن منتقدان سینمای ایران: اینکه چطور و بر اساس چه اسنادی بیست و یکمین روز از ششمین ماه سال را به عنوان روز ملی سینما اعلام کردند و در تقویم جایی برایش در نظر گرفتند همواره یکی از حلقه‌های مفقوده نامگذاری این روز است

اگر سیاست را مجموعه مناسبات مربوط به اداره کشور بدانیم، در این صورت سینمای سیاسی شامل چه فیلم هایی می‌شود؟ وجوه سیاسی یک فیلم، چه قدر از واقعیت روی داده تغذیه می‌کند و چه قدر جنبه نمادین و استعاری دارد؟

پیش‌تر و در یادداشتی نسبت به سری سوم ساخت برنامه خندوانه و نگاه ضد مردمی این برنامه نوشته بودم