غفلت

1.روی گردانی از یاد خدا: هر کس از یاد پروردگار خود دل برگرداند،وی را در قید عذابی روز افزون درآورد. (جن، 17)

1.روی گردانی از یاد خدا: هر کس از یاد پروردگار خود دل برگرداند،وی را در قید عذابی روز افزون درآورد. (جن، 17)

1.روی گردانی از یاد خدا: هر کس از یاد پروردگار خود دل برگرداند،وی را در قید عذابی روز افزون درآورد. (جن، 17)

1.روی گردانی از یاد خدا: هر کس از یاد پروردگار خود دل برگرداند،وی را در قید عذابی روز افزون درآورد. (جن، 17)

تصوّر اینکه اگر در زمان وقوع جریان حادثه عاشورا بودیم در کجای پازل این واقعه قرار می گرفتیم تصوّری بسیار تفکربرانگیز و تامل زاست

انسانِ غافل هرگز به فکر استغفار نمی‌افتد. اصلاً به یادش نمی‌آید که گناه می‌کند. غرق در گناه است؛ مست و خواب است و واقعاً مثل آدمی است که در خواب حرکتی انجام می‌دهد. اگر بخواهیم استغفار این نعمت الهی را به ‌دست بیاوریم، دو خصلت را باید از خودمان دور کنیم: یکی غفلت و دیگری غرور.

به این ترتیب غفلت و سرگرمی و تجمل تفاخر و تکاثر دورانهای پنجگانه عمر آدمی را تشکیل می دهند.نخست دوران کودکی است که زندگی در هاله ای از غفلت و بیخبری و لعب و بازی فرو می رود

امام علی علیه السلام، زمانی که دل آماده موعظه و تذکر است را به بشریت نشان داده و فرمودند: «دل ها را روی کردن و پشت کردنی است؛ پس دل ها را آن گاه به کار وادارید که بخواهند؛ زیرا اگر دل را به اجبار به کاری واداری، کور می گردد»

خداوند به مسلمانان هشدار می دهد که مبادا پس از وفات پیامبر به دوران جاهلیت خود بازگردند. مسئله ای که در تمام امت های گذشته رخ داده است

تنها با توجه به آنچه معصومین علیهم السلام برای رهایی از غفلت بیان نموده اند و با بکارگیری آنهاست که می توان از گزند این آسیب فراگیر رهایی یافت و از فرصت زندگی دنیوی بهره ای کامل گرفت و با دستانی پر وارد سرای باقی شد