غیبت-صغری

دوران غیبت صغری با ویژگی هایی از ادوار پیشین و پسین خود، باز شناخته می شود . از جمله مهم ترین وجوه تمایز این دوران با دوره های پیشین - یعنی عصر حضور ائمه علیهم السلام در راس جامعه ی شیعه - محروم ماندن شیعیان از فیض حضور آشکار امام علیه السلام در متن جامعه است .

امام حسن عسکری علیه السلام در هشتم ربیع الاول سال 260 ق . یعنی در زمانی که حضرت مهدی علیه السلام پنج سال بیشتر نداشتند، به دست «معتمد» ، خلیفه عباسی به شهادت رسید و امام عصر، بر پیکر پدر بزرگوار خویش نماز گزارد . (1)

نوشته حاضر تقریر سلسله درس های «حدیث شناسی مهدویت » از استاد شیخ نجم الدین طبسی است که در «مرکز تخصصی مهدویت » در قم برای جمعی از طلاب و دانش پژوهان ارائه شده است . از تلاش برادر حجت الاسلام سیدحسن واعظی از دانش پژوهان کوشای این مرکز در تدوین این درس ها سپاسگزاری می شود .

آشنایی با ابعاد گوناگون زندگانی پیشوایان معصوم علیهم السلام از جهاتی، به ویژه برای قشر جوان حائز اهمیت است

محور اصلی بحث در این مقاله بررسی و تحقیق در مورد کسانی است که در آغاز از بزرگان شیعی محسوب می شدند اما در آن برهه از زمان که شیعیان جهان بویژه شیعیان بغداد و عراق تحت ستم حکومت عباسیان قرار داشتند و بطور محرمانه و زیر پوششی از تمهیدات، رهنمودهای امام مهدی(عج)را بوسیله چهار تن از نواب خاص ایشان دریافت و به کار می بستند، بنا به دلایلی که در مقاله به ...

غیبت امام دوازدهم وضعیت جدیدی را در جامعه شیعی پدید آورد که موجب تحولاتی در زمینه های فرهنگی و علمی آن گردید

پس از شهادت امام یازدهم (علیه السلام) از سال 260 قمری تا سال 329 یعنی حدود 69 سال دوره (غیبت صغری) بود و از آن پس تا کنون و تا آنگاه که امام قائم (علیه السلام) ظهور فرماید دوره (غیبت کبری) است.

پس از رحلت امام عسکری ع دوران امامت امام زمان ع و به طور کلی غیبت صغرا آغاز می شود.پیش از آن، از سوی پیامبر ص و امامان ع فراوان خبر از ظهور قائم داده شده بود

نایبان خاص حضرت مهدی در دوران غیبت صغری، چهار تن از اصحاب با سابقه امامان پیشین و از علمای پارسا و بزرگ شیعه بودند که «نواب اربعه » نامیده شده اند. اینان به ترتیب زمانی عبارت بودند از: