قیس-بن-سعد

چکیده: سرزمین مصر از جهت ویژگی های سیاسی و اجتماعی دارای موقعیتی استراتژیک بود و طبیعی است که هم مد نظر امام(ع) و هم مد نظر معاویه قرار گیرد

وقتی در سال 36 علی(ع) قیس بن سعد را به عنوان استاندار به مصر فرستادند دستورهایی بدین شرح به او دادند:

در شماره گذشته خواندیم که «قیس » پس از ورود به مصر به عنوان استاندار امیر مؤمنان علیه السلام، سیاست مدارا و مماشات با هواداران عثمان و مخالفان امام را در پیش گرفت، درحالی که نظر امام این بود که پس از دعوت آنان به بیعت و اتمام حجت، در صورت مخالفت با آنان برخورد قاطع شود; زیرا ممکن است آنان با استفاده از این فرصت، دست به توطئه بزنند

«محمدبن ابی حذیفه»، از صحابه ی رسول اکرم صلی الله علیه و آله و فرزند ابوحذیفة بن عتبة بن ربیعة بن عبد شمس بن عبد مناف قریشی است که در مهاجرت پدر و مادرش به حبشه در آنجا به دنیا آمد

به لحاظ ویژگی های سیاسی، اقتصادی و نظامی و قابلیت های دیگر منطقه مصر، امیرمؤمنان علی علیه السلام شخصیتی با کیاست و فراست را که سابقه روشنی در اسلام داشت، به استانداری این منطقه، منصوب کرد .

در شماره گذشته خواندیم که «قیس » پس از ورود به مصر به عنوان استاندار امیر مؤمنان علیه السلام، سیاست مدارا و مماشات با هواداران عثمان و مخالفان امام را در پیش گرفت، درحالی که نظر امام این بود که پس از دعوت آنان به بیعت و اتمام حجت، در صورت مخالفت با آنان برخورد قاطع شود; زیرا ممکن است آنان با استفاده از این فرصت، دست به توطئه بزنند

به لحاظ ویژگی های سیاسی، اقتصادی و نظامی و قابلیت های دیگر منطقه مصر، امیرمؤمنان علی علیه السلام شخصیتی با کیاست و فراست را که سابقه روشنی در اسلام داشت، به استانداری این منطقه، منصوب کرد .

در واقع می بایست این بخش پیش از آغاز جنگ صفین نقل می شد اما ما به این دلیل آن را در اینجا ذکر می کنیم تا اخبار مربوط به والیان مصر پی درپی از سال 36 تا 38 ه، نقل شود.

جنگ تمام عیار در صفین، به سبب طولانی شدن وفزونی تلفات سپاه شام، معاویه را برآن داشت که به هر نحو که ممکن است امام علیه السلام را به صلح وسازش ومتارکه نبرد وبازگشت هر دو سپاه به منطقه اولیه وادار سازد واین کار را از طرقی آغاز کرد که اهم آنها سه راه بود:

سعد بن عبادة(پدر قیس)در زمان خود از بزرگان مدینه و رئیس قبیله خزرج، و مرد غیور و با شخصیتی بود و شرح شجاعت و خدمات او در اسلام و پس از آن، و مخالفت وی با خلافت ابوبکر در ماجرای سقیفه در تاریخ مضبوط است، که ما نیز شمه ای از آن را در تالیفات گذشته به رشته تحریر در آوردیم.