لذت

در این مقاله، نظریه اخلاقی ارسطو از رهگذر بررسی انتقادی کتاب اخلاق نیکوماخوس بررسی قرار شده است. مفهوم محوری اخلاق ارسطو، مفهوم سعادت یا کامیابی است. سیرِ او در اخلاق به سوی مطلوبی است که فی نفسه مطلوب باشد نه آن که به دلیل چیزی دیگر مطلوب باشد. به تعبیر دیگر، ارسطو در پی خیرِ برین بود.

بحث ما در این زمینه بود که از آیات کریمه قرآن استفاده می شود عامل اصلی سقوط انسان غفلت است و کلید ترقّی و تعالی انسان هم خود آگاهی و هوشیاری و یاد است

در مقاله گذشته، پیرامون نعمت چشم و وظیفه انسان در برابر آن مطالبی بیان شد. از نظر قرآن مجید بر اساس حالاتی که بر آن عارض می شود، چشم انواع مختلفی دارد و هر نوع از آن، ویژگی ها و خصایص منحصر به خود را دارد، که در این مقاله به بیان خصوصیات و ویژگی های هرکدام، اشاراتی گذرا خواهیم داشت.

یکی از مفاهیم مهم در اخلاق و فلسفه اخلاق، مفهوم سعادت است. واژه سعادت که در زبان انگلیسی با و در لاتین با eudaimonia به آن اشاره می شود از دیربازنقشی اساسی در اخلاق و فلسفه اخلاق داشته است مکاتب مختلف یونان باستان هر یک بگونه ای خاص این مفهوم را در نظام اخلاقی خود جای داده و کارکردی ویژه برای آن در نظرگرفته اند

مکتب لذت گرایی که ملاک اخلاقی بودن فعل را «اصالت لذت » معرفی می کند، از دوره ی یونان باستان تا به امروز به صورت های گوناگونی تقریر شده و می توان از آنها به این نحو نام برد:

با یک بررسی علمی، برخلاف نظریه «فروید» ، آنچه اصالت و استقلال دارد، «من » است، نه «او» . اما این من، مراتب و ابعادی دارد که بر حسب هر کدام وضع متفاوتی به وجود می آورد .

«ابهام» اگر در حد مقدمه باقی بماند، صفتی خوب و در برخی موارد، لازم است؛ زیرا تا این حالت نباشد، ضرورت تفکر برای رسیدن به حقیقت، رخ نمی نماید. اما اگر ثابت و پا برجا بماند نه تنها مفید نبوده بلکه مانند خوره ای به جسم و جان بشر افتاده و او را از پا در می آورد.

اهداف یک نظام اقتصادی، آنهاهستند که اجزاء نظام (رفتارها و نهادها) برای دستیابی بدان سامان می یابند

در شماره های پیش، مباحثی در زمینه اخلاق در قرآن، درتفسیر آیاتی از سوره شمس، از سلسله سخنرانی های استاد مصباح به ساحت اهل معرفت ارائه گردید. اینک ادامه این سلسله مباحث را پی می گیریم.

مکتب لذت گرایی که ملاک اخلاقی بودن فعل را «اصالت لذت » معرفی می کند، از دوره ی یونان باستان تا به امروز به صورت های گوناگونی تقریر شده و می توان از آنها به این نحو نام برد: