مکتب-تشیع

حضرت رضا علیه السلام هشتمین پیشوای شیعیان همزمان با شروع قرن سوم هجری وارد ایران شدند. از سال 12 ق

حضرت رضا علیه السلام هشتمین پیشوای شیعیان همزمان با شروع قرن سوم هجری وارد ایران شدند. از سال 12 ق

حضرت رضا علیه السلام هشتمین پیشوای شیعیان همزمان با شروع قرن سوم هجری وارد ایران شدند. از سال 12 ق

محمد بن محمد بن نُعمان مشهور به «شیخ مُفید»، در روز یازدهم ذیقعده الحرام سال 336 یا 338 ه. ق در قریه سویقه ابن بصری از توابع عُکبَری در ده فرسنگی شمال بغداد، نزدیک شهر دجیل در یک خانواده اصیل به دنیا آمد[1] و در دامان پدر و مادری عاشق و دلباخته به مکتب اهل بیت (ع) پرورش یافت. پدرش معلمی پارسا بود و «ابن المعلم» لقب داشت.

حضرت رضا علیه السلام هشتمین پیشوای شیعیان همزمان با شروع قرن سوم هجری وارد ایران شدند. از سال 12 ق

حضرت رضا علیه السلام هشتمین پیشوای شیعیان همزمان با شروع قرن سوم هجری وارد ایران شدند. از سال 12 ق

یکی از بزرگترین امتیازات مکتب تشیع اعتقاد به امام حیّ و زنده است. ادیان و مذاهب دیگر یا رهبرانشان از دنیا رفته و یا هنوز متولد نشده­اند، و تنها مذهبی که قائل است آخرین امام او زنده است و هستی به او می­چرخد و تمام مشخصات آن امام را، حتی لحظه تولد او را ضبط و ثبت نموده است، مکتب تشیّع است.

اشاره: در تاریخ 13/4/1359، به مناسبت نیمه شعبان، مسجد «الهادی » تهران، شاهد سخنرانی شهید بزرگوار، دکتر مصطفی چمران بود.

قیام عاشورا، مهم ترین رویداد تاریخی پس از ظهور اسلام بود. این قیام، پیامدهای مهمی در برداشت که نتایج ثمربخش آن تا قیامت، به عنوان حماسه ای بزرگ و جاوید، باقی خواهد ماند که به برخی از آنها اشاره می شود: