فرادید؛ نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد مردانِ به اصطلاح «مرد» با ویژگی‌هایی که به صورت سنتی به مردان نسبت داده می‌شود، می‌توانند پدران بهتری باشند.
به گزارش فرادید، محققان از دانشگاه اوهایو دریافتند ویژگی‌های شخصیتی مانند رقابتی و ماجراجو بودن با پدرِ بهتری برای نوزادان بودن، ارتباط دارد. این ویژگی‌های شخصیتی اغلب ویژگی‌های کلیشه‌ای سنتی مردانه هستند. با‌این‌حال محققان می‌گویند این ویژگی‌های شخصیتی به رفتار‌های والدانۀ مثبت منجر می‌شوند.
پروفسور سارا اسکوپ-سولیوان که هدایت این پژوهش را برعهده داشت می‌گوید: «اگر پدران بهترین ویژگی‌های کلیشه‌ای شخصیت مردانه را، بدونِ ویژگی‌های کلیشه‌ای منفی مانند تبعیض جنسیتی، حفظ کنند، این خصلت‌های مردانه سنتی می‌تواند برای خانواده خوب باشد.»
در یک مطالعه، محققان رفتار مردان با تحصیلات عالی و همسران شاغل را با هدف بررسی اثرگذاری خصلت‌های مردانه بروی ارتقاء مهارت‌های فرزندپروری تحلیل کردند.
پروفسور اسکوپ-سولیوان می‌گوید: «این مردان جنبه‌های سنتی مردانگی را با ایدئال‌های جدید فرزندپروری درهم‌آمیخته و یک هویت جدید پدرانه را خلق کرده‌اند. آن‌ها ممکن است در حال تغییر مفهوم پدربودن باشند.»
مردان در سومین ماه از بارداری همسرانشان یک پرسشنامه را پر کردند. در این پرسشنامه از آن‌ها خواسته شده بود تا میزان ویژگی‌های معمول مردانه –رقابتی بودن، ماجراجو بودن، سلطه داشتن، پرخاشگری و ایستادن در برابر فشار را—را در خود رتبه‌بندی و از 1 تا 7 به خود امتیاز دهند.
از آن‌ها همچنین خواسته شد تا میزان موافقت خود با 11گزاره شامل «فمنیست‌ها مطالبات منطقی از مردان دارند» را اعلام کنند. این گزاره‌ها جهت سنجش یک ویژگی مردانه منفی یعنی تبعیض جنسیتی تهیه شده است.
درضمن، به منظور ارزیابی نقش پدران در فرزندپروری، 9 گزاره تهیه شد و از مردان خواسته شد تا میزان موافقت خود با این گزاره‌ها شامل «مردان باید در نگهداری از فرزند مانند حمام کردن، غذا دادن و لباس پوشاندن به او سهیم باشند»، را بیان کنند.
در نهایت از مردان درخواست شد به این پرسش که آیا به نظرشان تأمین‌کنندگان اصلی مالی خانواده باید مردان باشند یا زنان، پاسخ دهند.
نه ماه بعد از تولد بچه، محققان از طریق تعامل مستقیم با پدران و همینطور نظارت مادران، نحوه تعامل پدران با فرزندان را ارزیابی کردند.
هر پدر بر اساس میزان رفتار‌های مثبت والدانه و اینکه تا چه اندازه با مادر همکاری می‌کرد، رتبه‌بندی می‌شد. نتایج نشان داشت پدرانی که سطح تبعیض جنسیتی در آن‌ها بالاتر بود، بدترین مهارت‌های فرزندپروری را نیز داشتند. شگفتی‌آور نیست که پدرانی که معتقد بودند باید در کنار مادران در پرورش فرزندان نقش داشته باشند، پدران بهتری بودند.
پروفسور اسکوپ-سولیوان می‌گوید: «پدرانی که خودشان را رقابتی و ماجراجو توصیف کرده و خصلت‌های سنتی مردانه داشتند واقعاً در امور مربوط به مراقبت از فرزندان مشارکت می‌کردند. لازم نبود که کسی به آن‌ها بگوید چه کار کنند.»
هنوز دلیل ارتباط بین خصلت‌های مردانه و رفتار فرزندپروری مثبت مشخص نشده، اما محققان می‌گویند مردانی که از خصلت‌های سنتی مردانه در انجام امور شغلی در محیط کاری استفاده می‌کنند؛ به دنبال راه‌هایی هستند که بتوانند این خصلت‌ها را در «شغل» والد بودن نیز به‌کار بگیرند.
پروفسور اسکوپ-ویلیام می‌گوید: «این پدران ممکن است بگویند پدر بودن هم یک شغل مهم است و من باید همان خصلت‌هایی که به من کمک کرده در محیط کاری موفق باشم، در مورد فرزندپروری به کار بگیرم تا از من پدر موفقی بسازد.»
محققان این نکته را برجسته کردند که پدرانی که در این پژوهش مشارکت داشتند دارای تحصیلات عالی با همسران شاغل بودند؛ بنابراین نتایج پژوهش آن‌ها ممکن است در مورد همه افراد صدق نکند.
