پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تاسیس نهادهای مردمی و انتخاباتی و نیز از آنجا که مردم نظام جدید را نتیجه مجاهدات خود و خون شهدا می دانستند به نحو چشمگیری در صحنه های مختلف سیاسی اجتماعی اعم از رسمی و غیر رسمی، مشارکت و مداخله کردند.و مهمترین شاخص رسمی و قانونی مشارکت سیاسی مردم، انواع رفراندومها و انتخابات متعددی بود که انجام شده است. اولین انتخابات مربوط به تعیین نظام بود که بیش از بیست میلیون نفر شرکت کرده نزدیک 99%به اسلامی بودن نظام رای دادند. پس از آن، انتخابات متعدد برای تایید قانون اساسی، تعیین نمایندگان مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری داشته ایم که در مقایسه با دوران طاغوت آمار شرکت کنندگان بیسابقه است.همچنین در انتخابات مجلس چهارم در ابتدای سال 1371 بیش از 18 میلیون نفر شرکت کردند. (105) و در انتخابات مجلس پنجم 25 میلیون نفر و در انتخابات هفتمین دوره ریاست جمهوری قریب 30 میلیون نفر شرکت کردند.
بهر حال شاخص انتخابات و آمار شرکت کنندگان بسیار مهم و حساس است و باید تلاش شود که این دستاورد ارزنده انقلاب افت نکند.کم شدن آراء در انتخابات به منزله یک زنگ خطر است و باید ریشه های آن دقیقا بررسی شود شاخص دیگر افزایش مشارکت مردم صحنه های نماز جمعه ها، حجم تظاهرات و راهپیمائی ها در روزهائی نظیر روز قدس و...می باشد که امت انقلابی بعضا در بدترین شرایط جوی یا خطر ترور و بمباران، آن صحنه ها را پر کرده اند.
در سالهای اولیه انقلاب اقشار وسیعی از توده های مردم امکان راهیابی به سطوح مختلف حکومت از قبیل وزارت، نمایندگی مجلس، کادرهای بالای وزارتخانه ها و ارگانها و...را پیدا کردند.مثلا شهید رجائی و یا شهید باهنر که از مستضعف ترین قشر مردم بودند و با سعی و تلاش بسیار به مقام معلمی رسیدند، در سالهای اول انقلاب به مقامات بالای نظام دست یافتند، باید با فراهم کردن و گسترش امکانات تحصیل و تربیت برای همه اقشار جامعه اسلامی برای تداوم این فرصت و امکان مشارکت عمومی ورشد و ترقی همه گانی تا دسترسی به مقامات برجسته سیاسی و حفظ این حرکت و پویائی جامعه تلاش پی گیر شود.
جنبه دیگر مردمی بودن حکومت این است که همه کارگزاران نظام از بالا تا پائین خود را خدمتگزار و منتخب مردم بدانند مثل اعلای این حالت حضرت امام خمینی بود که علیرغم سن بالا، مشاغل و مسئولیت های سنگین حکومتی که داشت، از همان ابتدای ورود به ایران تا روزهای آخر، مرتب و منظم مردم را برای دیدار و ملاقات به حضور میپذیرفت و خیلی ساده و صمیمی برای آنان صحبت می کرد و پند و اندرزشان می داد و تواضع را به آنجا رساند که گفت: «اگر به من خدمتگزار بگویند بهتر است.» تا رهبر. متاسفانه مشکلات امنیتی و ترورهای وسیع و برخی دیگر از مسائل مانع شد از اینکه مسئولین و مردم بطور کامل مانند صدر اسلام با هم حشر و نشر اختلاط داشته باشند و هم اکنون رهبر معظم انقلاب را نیز می بینیم که علاوه بر پذیرش مردم برای دیدارهای عمومی شخصا در مراسم مختلف حضور یافته و از نزدیک بدیدار مردم استانهای مختلف می روند امید است این روابط و پیوندها روز به روز گسترده تر و قوی تر شود.
