این سکو در میدان گازی Troll در دریای شمال قرار دارد و یکی از مهم‌ترین تأسیسات انرژی برای نروژ به شمار می‌رود. ارتفاع این سکو به‌قدری زیاد است که اگر روی زمین قرار بگیرد، ارتفاعی بیشتر از برج ایفل خواهد داشت. سازه‌ی عظیم آن از بتن مسلح ساخته شده و به‌منظور مقاومت در برابر شرایط سخت اقیانوسی طراحی شده است. این سکوی گازی از سال 1996 فعالیت خود را آغاز کرده و نقشی کلیدی در تأمین انرژی اروپا دارد.
به گزارش یک‌پزشک، سکوی گازی Troll A با ارتفاعی حدود 472 متر، به‌عنوان بلندترین سازه‌ی متحرک دست‌ساز بشر در تاریخ ثبت شده است. این سازه‌ی عظیم از بتن مسلح ساخته شده و طراحی آن به‌گونه‌ای است که بتواند در آب‌هایی با ژرفای 300 متری مستقر شود. اگر این سکو روی زمین قرار می‌گرفت، از برج ایفل (330 متر) و حتی ساختمان امپایر استیت (443 متر) بلندتر بود.
وزن این سازه بیش از 656 هزار تن است که آن را به یکی از سنگین‌ترین سازه‌های متحرک جهان تبدیل می‌کند. یکی از چالش‌های اصلی در ساخت این سکو، جابه‌جایی آن از محل ساخت به میدان گازی Troll بود که در نوع خود یک شاهکار مهندسی محسوب می‌شود.
سکوی Troll A در ابتدا در یک حوضچه‌ی ساخت در نروژ ساخته شد و سپس به محل موردنظر در دریای شمال منتقل شد. این عملیات انتقال یکی از بزرگترین پروژه‌های مهندسی دریایی بود که تاکنون اجرا شده است.
برای جابه‌جایی این سازه‌ی عظیم، ابتدا حوضچه‌ی ساخت پر از آب شد تا سازه بتواند روی آب شناور شود. سپس، با استفاده از یدک‌کش‌های قدرتمند، Troll A مسافتی حدود 200 کیلومتر را روی آب طی کرد تا به محل استقرار خود برسد. این فرایند چندین روز به طول انجامید و برای تثبیت آن در بستر دریا، ستون‌های بتنی این سکو با میلیون‌ها تن سنگ و ماسه پر شدند.
فرایند ساخت سکوی Troll A در سال 1991 آغاز شد و در سال 1996 به بهره‌برداری رسید. این پروژه عظیم در کارخانجات Aker Solutions در نروژ ساخته شد، جایی که ابتدا ستون‌های بتنی در حوضچه‌ای بزرگ ایجاد شدند و سپس بخش‌های فوقانی سکو روی آن‌ها نصب گردید.
مهندسان مجبور بودند با چالش‌های متعددی روبه‌رو شوند، از جمله بتن‌ریزی در مقیاس بسیار بزرگ، حمل و نقل سازه‌ی عظیم از محل ساخت تا میدان گازی Troll و استقرار آن در بستر دریا. بخشی از این عملیات شامل پر کردن پایه‌های سکو با میلیون‌ها تن سنگ برای تثبیت آن در عمق 300 متری آب بود.
برای اطمینان از مقاومت این سکو در برابر شرایط سخت دریایی، آزمایش‌های مختلفی در طول فرایند ساخت انجام شد. در نهایت، پس از تکمیل، این سکو به یکی از شگفتی‌های مهندسی جهان تبدیل شد که همچنان پس از چندین دهه، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین تأسیسات گازی در دریای شمال فعالیت می‌کند.
