بمب‌افکن H-6 چین که یک میراث از دوران جنگ سرد است، همچنان بخش مهمی از استراتژی نظامی پکن به شمار می‌رود. این بمب‌افکن که در اصل یک کپی مجاز از Tu-16 شوروی بود، به‌روزرسانی شده تا بتواند سلاح‌های مدرن، از جمله موشک‌های هیپرسونیک و هسته‌ای را حمل کند.
به گزارش خبرآنلاین، با وجود قدیمی بودن، این بمب‌افکن نقش حیاتی برای قدرت نظامی چین ایفا می‌کند. با این حال، بمب‌افکن H-6 در نهایت با بمب‌افکن پنهانکار H-20 جایگزین خواهد شد که انتظار می‌رود در دهه 2030 وارد خدمت شود. تا آن زمان، H-6 همچنان تهدیدی باقی می‌ماند، به‌ویژه برای نیروهای دریایی آمریکا در اقیانوس آرام، که قادر به شلیک موشک‌های ضد ناو هستند.
بمب‌افکن H-6 چین؛ قدیمی اما کشنده
چین از بمب‌افکن H-6 از سال 1959 استفاده می‌کند. اتحاد جماهیر شوروی اولین بمب‌افکن Tu-16 بدجر را در سال 1958 به چین تحویل داد و شرکت صنایع هواپیماسازی شیان (XAC) به‌طور رسمی تولید هواپیما را بلافاصله پس از آن آغاز کرد. این شرکت آن را با نام H-6 نام‌گذاری کرد که اولین پرواز خود را در سال 1959 انجام داد. چین اولین H-6 ساخت داخل خود را در سال 1968 تولید کرد.
این بمب‌افکن هنوز بخش قابل توجهی از نیروی هوایی چین است. حدود 150 فروند از این بمب‌افکن‌ها ساخته شده و حدود 120 فروند آن‌ها همچنان عملیاتی هستند.
مانند بمب‌افکن B-52 استراتوفورترس ایالات متحده، H-6 عمر عملیاتی بسیار طولانی‌ای را به‌دلیل طراحی و تطبیق‌پذیری خود داشته است. این بمب‌افکن همچنین به حمل سلاح‌های مدرن نیز تطبیق یافته است.
چینی‌ها بر این باورند که بمب‌افکن H-6 به‌عنوان یک بازدارنده هسته‌ای و یک هواپیمای حمله دریایی برای سال‌های زیادی همچنان به خدمت ادامه خواهد داد.
بمب‌افکن H-6 شیان
H-6 نسخه‌ای تولید شده تحت لیسانس بمب‌افکن Tu-16 بدجر شوروی بود که اولین پرواز خود را در سال 1952 انجام داد. دو طرف در یک برنامه تولید مشترک همکاری می‌کردند تا هواپیماها و پروژه‌های دیگر را بسازند تا اینکه شکاف بزرگ چین-شوروی پیش آمد.
چین بمب‌افکن‌های H-6 را به مصر و عراق فروخت، اما این کشورها دیگر بمب‌افکن‌های خود را عملیاتی ندارند. به گفته اندیشکده مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی واشنگتن دی‌سی (CSIS)، چهار فروند از بمب‌افکن‌های H-6 عراق در حین خدمت نابود شدند.
H-6 دارای چهار نفر خدمه است و از دو موتور توربوفن Soloviev D-30KP-2 با هرکدام 27,000 پوند کشش بهره می‌برد. سرعت بالای آن 670 مایل در ساعت است و سرعت کروز آن 477 مایل در ساعت است. برد عملیاتی آن 2,200 مایل است.
H-6 اکنون می‌تواند انواع مختلفی از موشک‌های هوا به سطح، ضد کشتی، موشک‌های کروز هواپرتاب و موشک‌های هایپرسونیک را حمل کند. این‌ها شامل موشک‌های بالستیک هواپرتاب با قابلیت حمل سلاح‌های هسته‌ای نیز می‌شود.
این بمب‌افکن همچنین قادر است 26,500 پوند بمب، هم هدایت‌شونده و هم بمب‌های غیراستراتژیک (بمب‌های معمولی) حمل کند، اما دیگر بمب‌های هسته‌ای سقوط آزاد حمل نمی‌کند، چرا که H-6 نمی‌تواند به اندازه کافی در نفوذ به فضای هوایی دشمن قابل اعتماد باشد.
H-20 جایگزین H-6 خواهد شد
H-6 مدت زیادی خدمت نخواهد کرد؛ این بمب‌افکن عمر طولانی خدمت داشته است، اما چین جایگزینی به نام H-20 پیدا کرده است. تصاویر اخیر در رسانه‌های اجتماعی یک هواپیمای پنهانکار به شکل الماس را نشان می‌دهند.
اما این هواپیما "بال پرنده" نیست و دارای بال‌های مشخص و بلند، دم بزرگ و بدنه مرکزی بزرگی است، همانطور که در ابتدا تصور می‌شد.
چین انتظار دارد H-20 در دهه 2030 وارد خدمت شود. بسیاری پیش‌بینی می‌کنند که بدنه هواپیما دارای برد 10,000 مایل باشد. با سوخت‌گیری هوایی، این هواپیما می‌تواند "تمام جهان را پوشش دهد"، به گفته پنتاگون، که اضافه کرد: "انتظار می‌رود از تسلیحات متعارف و هسته‌ای استفاده کند و طراحی پنهان‌کاری داشته باشد."
منبع: 19fortyfive
