،
احتمالا میدانید که برای تهیه رب (در مقایسه با آب گوجهفرنگی) حرارت بیشتری لازم است. هنگام پختن این فرآورده، گوجه جوشیده، آباش کشیده و به نوعی عصاره تبدیل میشود.
چون حرارت بالا میرود میزان ویتامین C و اسید فولیک در رب گوجه بسیار کم است اما از نظر لیکوپن که یک ترکیب رنگی موجود در گوجه است هیچ تغییری به وجود نمیآید و حتی با دادن حرارت و تغلیظ شدن، میزان آن در رب افزایش هم پیدا میکند. اما بستگی دارد هدف از مصرف گوجه چه باشد. اگر هدف جذب ویتامین C است چه بهتر که از آب گوجه یا گوجه تازه استفاده کنیم اما اگر برای دریافت لیکوپن و پیشگیری از بیماریهایی نظیر سرطان و ناراحتیهای قلبی عروقی گوجه مصرف میشود، بهتر است از رب استفاده کنیم.

آمارها نشان دادهاند در جوامعی که از رب یا سس بیشتری استفاده میکنند مردم کمتر به بیماریهای قلبی عروقی و سرطان مبتلا میشوند. بسیاری از خانمها گوجه را خودشان تهیه کرده، میشویند، پوست میکنند و حرارت میدهند تا آب گوجه گرفته شود بعد آن را فریز میکنند یا در یخچال میگذارند و در بسیاری غذاها به جای رب مورد استفاده قرار میدهند. نکته مهم، بحث پاستوریزاسیون است. بهداشت باید در مرحله کنسرو کردن، بستهبندی و نگهداری به طور کامل رعایت شود، یعنی ظرف پاستوریزه شود و توجه داشته باشند که حین پاستوریزه کردن هوا وارد ظرف نشود و خلاء را با کمی روغن زیتون پوشش دهند. رب خانگی نیز به خوبی رب صنعتی بوده و همان خواص را دارد منتها اگر این مراحل به خوبی رعایت نشود امکان آلودگی ثانویه وجود دارد. در ربهای صنعتی به دلیل وجود نگهدارندهها این آلودگی وجود ندارد. نکته دیگر اینکه بسیاری از افراد نگران تاثیر افزودنیهای ربهای صنعتی بر سلامتشان هستند، باید به این نکته اشاره کرد که این افزودنیها در حد مجاز بوده و هیچ مشکلی را ایجاد نمیکنند.
پی نوشت ها :
* متخصص تغذیه و رژیمدرمانی
منبع:http://www.salamat.com
/ج