۵۰ سالگی قرص ضدبارداری

پنجاه سال پیش بود که قرص‌های ضدبارداری برای اولین بار مورد تایید قرار گرفت و به بازار دارویی آمد.
سازمان غذا و داروی آمریکا در 9 ماه مه 1960 اعلام کرد که اجازه مصرف یک قرص هورمونی را که قبلا برای درمان مشکلات زنانگی استفاه می‌شد، به‌عنوان قرص ضدبارداری می‌دهد. در طول یک دهه بعدی مصرف این قرص‌ها در بسیاری از کشورها رایج شد.دانشمندان از سال‌ها پیش می‌دانستند که دوزهای بالای برخی از هورمون‌ها تخمک‌گذاری را متوقف می‌کند اما به‌رغم پژوهش‌های گسترده روی تخمدان گوسفندان، به نظر غیرممکن می‌رسید که مقدار کافی عصاره مورد نیاز برای تولید قرص‌های هورمونی در مقیاسی بزرگ را فراهم شود تا اینکه معلوم شد می‌توان هورمون پروژسترون را از سیب وحشی مکزیکی ساخت. پول و انگیزه دو زن که به هدف کنترل بارداری متعهد بودند، پروژه ساخت این قرص‌ها را حیاتی تازه بخشید. قرص‌های ضدبارداری خوراکی درست پیش از رسوایی مربوط به قرص تالیدومید- دارویی که برای درمان تهوع صبحگاهی زنان به کار می‌رفت و معلوم شد باعث بدشکلی‌های وخیمی در نوزادان می‌شود- به بازار آمدند. این رسوایی باعث شد که اقدامات مراقبتی بیشتری در مورد تایید داروها انجام شود اما امروزه قرص‌های ضدبارداری یکی از داروهای جهانی هستند که بیش از هر داروی دیگری مورد بررسی قرار گرفته‌اند و تحقیقات همه‌گیرشناختی متعددی روی آنها انجام شده است. از هنگامی که این قرص‌ها برای اولین بار به بازار آمدند، بیش از 200 میلیون زن از آنها استفاده کرده‌اند. به‌رغم نگرانی‌های گوناگون بهداشتی که از لخته شدن خون در رگ‌ها تا سرطان در مورد این قرص‌ها وجود داشته و در مورد خطرات نسبی هیچ دارویی مانند آن هشدار داده نشده است، محبوبیت این دارو همچنان حفظ شده است. آخرین نگرانی عمده در مورد قرص‌های ضدبارداری در میانه دهه 1990 بروز کرد که مشخص شد که «نسل سوم» این قرص‌‌ها ممکن است خطر لخته‌شدن خون در وریدها و آمبولی لخته‌ها را بالا ببرند، عارضه‌ای که در برخی موارد مرگبار است. با اینکه شواهد در مورد این عارضه قرص‌های ضدبارداری محکم بود، اما کارشناسان در مورد نحوه ارایه آنها به انتقاد پرداختند- زیرا درکی درست از خطر کلی به زنان نمی‌داد- درکی درست در مورد مقایسه خطر لخته‌شدن خون با خطرات یک بارداری ناخواسته. بعدها چنین نتیجه‌گیری شد که گرچه نگرانی در مورد این عارضه قرص‌های ضدبارداری، معدودی از زنان را از لخته‌شدن خون در وریدها نجات می‌دهد اما هزاران بارداری ناخواسته هم ممکن است رخ دهد که تعداد بسیار بیشتری از زنان را در معرض خطر قرار دهد. به‌عنوان مثال در سال بعدی اعلام این هشدار در مورد قرص‌های ضدبارداری میزان سقط جنین در انگلیس تا 8 درصد بالا رفت که معادل 13 هزار مورد سقط می‌شد. همچنین پژوهش‌ها نشان می‌دهند که ممکن است مصرف قرص‌های ضدبارداری افزایش اندکی در تعداد مبتلایان به سرطان پستان و دهانه رحم ایجاد کند اما در مقابل باعث محافظت از سرطان تخمدان در تمام طول عمر می‌شود.
در واقع یک بررسی که در اوایل امسال نتایج آن منتشر شد و روی 46 هزار زن انجام شده بود که برخی از آنها حدود 40 سال مورد پیگیری قرار گرفته بودند، نشان داد که احتمال مرگ ومیر به هر علت، در زنانی که قرص مصرف می‌کردند نسبت به زنانی که قرص نمی‌خوردند، کمتر بود. به نظر می‌‌رسد که برای زنان سالم غیرسیگاری دلیلی وجود ندارد که تا سن 50 سالگی از قرص‌های ضدبارداری استفاده نشود، هرچند پزشکان قبول دارند که در مورد دادن این قرص‌ها به زنان دارای سابقه لخته‌شدن خون در وریدها، سرطان پستان، سکته مغزی یا بیماری قلبی باید احتیاط کرد و همچنین در مورد هر زنی که چاقی آشکار دارد، فشار خون‌اش بالاست یا به سیگار کشیدن پس از 35 سالگی ادامه می‌دهد اما حتی اگر نگرانی در مورد عوارض بهداشتی وخیم در برخی از زنانی که از این قرص‌ها را مصرف می‌کنند، کنار بگذاریم، یک انتقاد دیگر از آنها باقی می‌مانند. همین هفته بود که پژوهشگران آلمانی گفتند این قرص‌ها ممکن است میل جنسی زنان را کاهش دهند. چگونگی دقیق رابطه میان قرص‌های ضدبارداری و میل جنسی روشن نیست اما دکتر ایروین گلدستین در مقاله تفسیری‌اش در ژورنال پزشکی جنسی می‌نویسد: «ممکن است این پدیده پیامد تداخل با هورمون‌های طبیعی خود زن باشد.» دکتر ایروین گلدستین در ژورنال پزشکی جنسی می‌نویسد: «طعنه‌آمیز اینکه دارویی در دسترس زنان قرار گرفت که آنها را از نگرانی بچه‌دارشدن ناخواسته رها کند اما در مورد عوارض جانبی قابل‌توجه جنسی که این قرص‌ها ممکن است ایجاد کنند، اطلاعات کاملی به آنها داده نشده است.» اینکه در پنجاه سال بعدی قرص‌های خوراکی ضدبارداری چه سرنوشتی پیدا می‌کنند، معلوم نیست. گرچه استفاده از روش‌های ضدبارداری طولانی‌اثر مانند قرص‌های کاشتنی هورمونی (ایمپلنت‌ها) و آی‌یو‌دی‌ها بسیار موثر است و عوارض جانبی بسیار کمتری دارند اما قرص‌‌های خوراکی ضدبارداری هنوز پرطرفدار باقی مانده‌اند. همیشه در طول این سال‌ها صحبت از یک قرص ضدبارداری مردانه بوده است اما جدا از اینکه حتی در صورت کشف چنین دارویی، زنان باید به مردان برای کنترل بارداری‌شان اعتماد کنند، عملا مهار کردن تولید اسپرم در مردان بسیار سخت‌تر از تولید تخمک است که هر ماه تنها یک عدد از آن آزاد می‌شود. یک داروی خوراکی به نام میگلوستات، برای جلوگیری از باروری موش‌های نر موثر بوده اما در انسان‌ها تاثیری نداشته است. همچنین پژوهشگران در حال جلب داوطلبان مرد برای شرکت در یک بررسی‌ روی یک ژل هورمونی که اسپرم‌سازی را مهار می‌کند، بوده‌اند و باید منتظر نتیجه تحقیقات آنها ماند.
منبع:www.salamat.com
/ج