شاید این سوال به ذهن شما هم خطور کرده باشد که چرا با آنکه نسل امروز بهتر از چند نسل پیش غذا می‌خورد و انواع موادغذایی غنی شده و استاندارد از نظر وزارت بهداشت در دسترس است باز هم متخصصان از خطرات تغذیه صحبت می‌کنند و نگران سلامت مردم‌اند. متاسفانه اگر نگاهی به روزنامه‌ها بیندازید متوجه می‌شوید که تا چه حد توجه متخصصان به آفت‌کش‌ها و فلزات سنگین موجود در موادغذایی جلب شده است. در اینجا موضوع را شفاف‌تر بیان می‌کنیم.
باکتری کمتر، آفت‌کش بیشتر
خطرات میکروبیولوژیک کاهش چشم‌گیری پیدا کرده و میزان مسمومیت غذایی رو به زوال است. امروز دیگر آنچه مردم را می‌ترساند باکتری‌هایی مثل لیستریا نیست بلکه آفت‌کش‌ها هستند. طبق تحقیقات پژوهشگران آژانس فرانسوی امنیت غذا 70 درصد میوه‌ها و 41 درصد سبزیجات داخل بازار حاوی انواع آفت‌کش‌ها هستند و آزمایش موادغذایی آماده طبخ نیز حاکی از این موضوع است که در 58 درصد نمونه‌ها آفت‌کش وجود دارد. گرچه اکثرا میزان آفت‌کش‌ها از حد مجاز فراتر نمی‌رود اما فراتر رفتن آن چندان غیرممکن و دور نخواهد بود.
ماهی‌های حامل فلزات سنگین
آلودگی خاک و آب با PBC) Palychlorobiphenyles) در حال افزایش است. این مواد مختل‌کننده کار غدد درون‌ریز بوده و اثرات مخربی بر کارکرد و رشد سیستم عصبی دارند. از سال 1987 استفاده از آنها در صنعت ممنوع شد اما از آنجا که این مواد پایدار و غیرقابل حل هستند در محیط باقی مانده و در چربی‌های حیواناتی نظیر ماهی‌ها، گوشت، شیر، محصولات لبنی و... وجود دارند. بررسی‌ها نشان داده میزان PBC در خون افرادی که به طور مرتب ماهی می‌خورند بیش از میزان آن در خون سایر افراد است. گوشت ماهی‌هایی مثل تن غیر از PBC آلوده به جیوه نیز هست، فلزی سنگین که آسیب زیادی به کلیه و استخوان زده و سیستم عصبی جنین را دچار اختلال می‌کند. کادمیوم از جمله دیگر فلزات سنگینی است که به ویژه در غلات وجود دارد.
بیسفنول A در شیشه‌های شیر و کنسروها
گاهی فقط خود موادغذایی آلوده نیستند. ورود بیسفنول A به صنعت پلاستیک سبب ورود این مختل‌کننده کار غدد درون‌ریز به صنعت غذا شد. بیسفنول A در برخی شیشه‌های پلاستیکی شیر و لایه داخلی کنسروها و بطری‌های آب‌میوه‌ها وجود دارد.
فرضیات فراوان، دلایل ناکافی
تاکنون گرچه متخصصان از وجود PBC، بیسفنول A، فتالات‌ها و ... در موادغذایی باخبر بوده‌اند اما تحقیقات اندکی صورت گرفته و مشکلات متدولوژیکی فراوانی در این زمینه وجود دارد. به عنوان مثال هر فردی با تعداد فراوانی از این نوع آلاینده‌ها در ارتباط است. متخصصان می‌دانند این مواد روی سلامت انسان اثرات مضری می‌گذارد اما به دنبال نشان دادن آن نیستند. اقداماتی مانند منع استفاده از بیسفنول A و جمع شیشه‌های پلاستیکی شیر صورت پذیرفته است اما کافی نیست. برای داشتن بشقاب غذایی بدوم سموم باید اقدامات بهتر و بیشتری صورت پذیرد. موادشیمیایی برخلاف میکروب‌ها سبب بروز بیماری نمی‌شوند بلکه بدن را ضعیف کرده و آن را برای پذیرش انواع بیمای‌های عصبی، ایمنی و هورمونی آماده می‌کنند.قربانیان اصلی این مواد نیز زنان باردار و کودکان هستند. بررسی‌ها نشان داده آفت‌کش‌ها یکی از فاکتورهای اصلی دخیل در ابتلای کودکان به انواع سرطان‌ها و بیماری‌هایی نظیر لوسمی و تومورهای مغزی‌اند. این مواد همچنین بر میزان و کیفیت تولید اسپرم و تخمک اثر گذاشته و قدرت باروری را کاهش می‌دهند. کودکان چون وزن کمتری دارند و اندام‌هایشان در حال رشد است، در برابر این مواد که مختل‌کننده کار غدد درون‌ریز هستند، حساس‌ترند.
منبع:www.salamat.com
/ع
