ایران در گذشته تاریخ سیاسی پرحادثهای داشته است، اما این شرایط، مانع پیشرفت خلاقانه هنر در زمانه معاصر نشده است.
در این بین، هنرمندان معاصر ایران راهی برای پیوند زدن میراث فرهنگی غنی شان با هنر مدرن که چند رشته را در هم تنیده، پیدا کردهاند. این نگاهی است به 10 تا از بهترین هنرمندان ایرانی که با تحسین جهانی روبرو شدهاند.
عباس کیارستمی (1940- 2016؛ متولد تهران، ایران)
فیلمساز، فیلمنامه نویس و عکاسی که از اواخر دهه 1970 میلادی در صنعت فیلم ایران فعال بود. اولین گام هایش در هنر را در نقاشی برداشت و سپس فن تصویرسازی و طراحی گرافیک را آموخت تا در صنعت تبلیغات کار کند.
فیلمهای او که کلیشهها را به چالش میکشد و با لحن فیلسوفانه و تصاویر شاعرانه اش شناخته میشود، در دنیا با تحسین منتقدان روبرو شده است.
فیلم طعم گیلاس که سال 1997 ساخت و گویای داستان مردی است که قصد خودکشی دارد، نخل طلای جشنواره فیلم کن 1997 را برد.
او فیلمهای اخیرش، کپی برابر اصل (2010) و مثل یک عاشق (2012) را برای اولین بار خارج از ایران ساخت که اولی در ایتالیا و دومی در ژاپن تهیه شدند.
آثار عکاسی کیارستمی ریشه در همان چیزی دارد که زبان شاعرانه و نماهای طبیعی ایران در فیلم هایش: «روستاها را به شهر ترجیح میدهم. این هم چنین، حقیقت فیلم هایم است.» یک نمونه از عکاسیهای او را میتوان در مجموعه «برف» دید که احساس تنهایی را تداعی میکند.
عباس کوثری (1970- تهران، ایران)
عباس کوثری عکاسی است که کارش را به عنوان خبرنگار روزنامههای فارسی و انگلیسی در تهران شروع کرد. او به عنوان عکاس آزاد برای مجلهها و آژانسهای عکاسی بین المللی از جمله AFP کار کرده و عکس هایش توسط ناشران بین المللی مثل «پاریس مچ»، «اشپیگل» و «کالرز مگزین آو بنتون» چاپ شده است.
او سال 2014 نامزد جایزه «پری پیکته» (بخش زمین) شد و هنر او سال 2012 در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن به عنوان بخشی از مجموعه «نوری از خاورمیانه» به نمایش درآمد.
او در این نمایشگاه عکس حلبچه (2003) را عرضه کرد که یک پیشمرگه کرد را با تی شرت راک و اسلحه به دست، به تصویر میکشد.
تضاد بین این عناصر، «ناهماهنگی بین جنگ در عراق و فرهنگ عامه غربی» را با تاکید نشان میدهد.
در مجموعه «سایههای آب» او که در دریاچه ارومیه گرفته شده، آدمها در یک فضای تئاتری منتظرند، «انگار دنبال آن چیزی میگردند که بینندهها باید برای پیدا کردنش، بین خودشان بگردند.»