ترانه پوریوسف هنرمند جوان و نوازنده ی با استعداد فلوت است که در کنسرت های زیادی با هنرمندان بزرگی همکاری کرده است .با بنیتا همراه باشید تا با او بیشتر آشنا شوید.
چند سالتان است و از چه زمانی شروع به نواختن فلوت کردید؟
23 ساله هستم و از 9 سالگی شروع به ساز زدن کردم. مادرم علاقه ی زیادی داشتند که فرزندانشان به دنبال یادگیری موسیقی بروند.
چرا ساز فلوت را انتخاب کردید؟
من سازهای مختلف را دیدم و از میان آنها به فلوت علاقمند شدم. به علاوه از کودکی به سازهای خاص علاقه داشتم و دوست نداشتم کاری را انجام دهم که بقیه انجام می دهند.
فعالیت جدی شما از چه زمانی آغاز شد؟
در ابتدا فعالیت جدی نداشتم و به دلایلی به هنرستان نرفتم. من دیپلم ریاضی دارم و بعد از دیپلم، کنکور هنر دادم و به دانشکده ی موسیقی رفتم و از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شدم.در واقع فعالیت جدی من از 17 سالگی آغاز شد.
تاکنون چه فعالیت هایی داشته اید؟
من با ارکستر سمفونیک، ارکستر ملی و مجلسی، ارکستر بادی آرس نوا، سفارت فرهنگی ایران و اتریش همکاری کرده ام. سرپرست یک گروه موسیقی بانوان به خوانندگی خانم هنگامه قاضیانی هم بوده ام که در دی ماه 94 نیز اجرا داشتیم. به علاوه با گروه موسیقی بانوان به نام پولاریس، بابک جهانبخش، حامی و خشایار اعتمادی نیز همکاری داشته ام.
یک خاطره ی جالب از یکی از اجراهایتان تعریف کنید.
برای اولین بار بود که در یک ارکستر بزرگ اجرای سولو ( تک نوازی) داشتم. سن کم و استرس زیادی داشتم. استادم که واقعا مدیون او هستم به من گفت که جلو بروم و او پشت سر من می آید. من به جلو رفتم، کفش پاشنه بلندی هم به پا داشتم. استادم پشت سرم نیامد و من درحالی استرس داشتم پایم به یکی از سیم ها گیر کرد و به زمین افتادم.
آهنگساز مورد علاقتان چه کسی و قطعه ی مورد علاقه ی شما چیست؟
از آنجاییکه در زمینه ی کلاسیک کار می کنم، آهنگساز مورد علاقه ام موتزارت است. قطعه ی مورد علاقه ام هم Doppler است که دارای تمی شرقی است.
سبک موسیقی مورد علاقه ی شما چیست؟
روی سبک موسیقی مورد علاقه ام متعصب نیستم. قبلا موسیقی راک گوش می کردم ولی حالا به سبک جاز فیوژن علاقمند هستم.
به جز فلوت چه ساز دیگری می زنید؟
در زمان دانشگاه پیانو می زدم ولی استعداد چندانی در آن نداشتم. یک ماه است که نواختن گیتار بیس را شروع کرده ام.
در 5 سال آینده خودتان را کجا می بینید؟
از آنجاییکه سیستم تحصیلاتی اینجا کمی ضعیف است و با استاندارد های ذهنم متفاوت است، اگر به همین صورت باقی بماند ترجیح می دهم برای ادامه ی تحصیل به خارج از کشور بروم.
فارغ التحصیلان رشته ی موسیقی در چه مشاغلی می توانند فعالیت کنند؟
بستگی دارد. موسیقی چند شاخه است. یکی نوازندگی است و یکی آهنگسازی که خود دارای سه بخش کلاسیک، ایرانی و نظامی هستند و همچنین رهبری ارکستر. امکان تدریس موسیقی هم هست ولی در کل کار مشکلی است. امکان جمع کردن یک ارکستر هست ولی باید از نظر مالی حمایت شده و اسپانسر مالی داشته باشید زیرا پرداخت هزینه ها بالاست. در واقع به این رشته نمیتوان به عنوان یک رشته ی در آمد زا نگاه کرد.
به عنوان یک خانم ، چه مشکلاتی در مسیر شما قرار دارد؟
مردم عامه موسیقی کلاسیک گوش نمی کنند.در قسمت موسیقی پاپ هم دختران به سختی می توانند وارد شوند.پس نمی توانید عضو ثابتی در یک گروه موسیقی باشید .در تهران فقط به عنوان نوازنده ی مهمان می توان فعالیت کرد و در شهرستان هم یا مجوز نمی دهند یا به سختی مجوز صادر می کنند.به علاوه روی حقوق ثابت هم نمیتوان حساب کرد.
حقوق و پرداختی در این رشته چگونه است؟
بستگی به نوع ساز و سطحی دارد که شما در آن قرار دارید. برای مثال، در یک گروه موسیقی پاپ، درآمد نوازنده ی درام از همه بیشتر است. اگر به صورت دولتی کار کنید و قرارداد داشته باشید، مانند ارکستر سمفونیک، حقوق ماهیانه و در غیر این صورت به صورت پروژه ای و اجرایی حقوق خود را دریافت می کنید.
جایگاه خود را چگونه می بینید؟
از خودم توقع بالاتری دارم ولی خدا رو شکر از جایگاه فعلی ام راضی هستم.
بیشترین تاثیر را چه کسانی در پیشرفت شما داشته اند؟
بیشترین تاثیر را مادرم و استادم داشتند.استادم جناب آقای آرمین قیطاسی، که به مدت هفت سال به طور ثابت با او بوده ام و از ایشان کمال تشکر را دارم.
در حین اجرا اشتباهات خود را چگونه کنترل می کنید؟
در این مواقع باید خودتان را کنترل کنید و با آرامش بیشتری کار کنید چون با استرس کار خراب تر می شود.
برای تازه کارانی که قبل از اجرا مضطرب می شوند چه توصیه ای دارید؟
داشتن استرس امری کاملا طبیعی است .اجرا کردن در کنسرت به معنای کسب تجربه است. بعد از کسب این تجربه با تماشاچی ها و افرادی که با شما ساز می زنند راحت تر می توانید ارتباط برقرار کنید.
اوضاع موسیقی را چگونه می بینید؟
نسبت به قبل خیلی بهتر است و راههای بیشتری باز شده است. گرفتن مجوز راحت تر شده و مردم بیشتر با موسیقی آشنا شده اند. باوجود این که همیشه بیشترین توجه به خواننده ها بوده و نوازنده ها کمی مظلوم واقع شده اند، ولی همچنان اوضاع نسبت به سال های گذشته بهتر است.
پیشنهاد می کنید موسیقی از طریق تحصیلات دانشگاهی دنبال شود یا می توان با یادگیری به صورت متفرقه نیز در این رشته موفق شد؟
به نظر من تحصیلات دانشگاهی بسیار موثرتر است. با وجود اینکه دانشگاه های موسیقی ایران نسبت به دانشگاه های خارج از کشور خیلی غنی نیستند، اما به چند دلیل بهتر است درس موسیقی در دانشگاه خوانده شود. مهمترین دلیل این است که موسیقی و ساز زدن با قرار گرفتن در محیط و درس خواندن بسیار تاثیرگذار تر است. زیرا موسیقی به دغدغه ی شما تبدیل می شود. اما همیشه استثنا هم وجود دارد. افراد بسیاری هستند که تحصیلات دانشگاهی موسیقی ندارند ولی در حال فعالیت بوده و بسیار موفق می باشند.
چه پیامی به علاقمندان به موسیقی دارید؟
من خواندن این رشته را توصیه نمی کنم. اما اگر علاقه به خواندن دارند، ساز زدن به صورت مداوم مهمترین نکته است .در رشته ی ما، اگر یک روز تمرین نداشته باشید افت خواهید کرد. باید هر روز تمرین کنید، گوش دهید و ساز بزنید، در غیر این صورت خواندن آن را توصیه نمی کنم. شناخته شدن و پیدا کردن کار در این راه سخت است. باید از خودتان کارهای خوب ارائه بدهید تا شناخته شوید.
راه ارتباطی شما با طرفدارانتان چیست؟
ادرس اینستاگرام من @Taranehpouryousef