یکی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران ” گبه بافی ” نام دارد. گبه نوعی زیرانداز است که در قسمتهای جنوب و مرکز کشور و ایل قشقایی بافته می شود. بافت گبه شبیه به بافت قالی می باشد ولی تفاوت آن در تعداد پودهای نازک، رنگ، طرح و ابعاد آن می باشد. در بافت گبه تعداد پودهای نازک به 2 الی 13 پود می رسد، اما به جهت اینکه پُرزها بلند گرفته می شوند، دیده نمی شوند. تفاوت دیگر در رنگ بندی و طرح آن می باشد که در بافت گبه، حاشیه ونقوش طبق اصول متداول قالی بافی بافته نمی شوند. ممکن است گبه ای حاشیه نداشته باشد و یا نقوش آن قرینه نباشد. به طور کلی می توان گفت: نقوش گبه مانند نقاشی کودکان است، ساده و بدون آلایش، الهام گرفته از طبیعت اطراف بافنده، گبه ذهنی بافت است، بافنده آزاد است هر چه پیرامون خود می بیند و دوست دارد، در هر جای گبه که می خواهد ببافد. تفاوت دیگر گبه با قالی در رنگ بندی آن است. پشم های به کار رفته در بافت گبه، خود رنگ می باشند. گبه عموماً برای مصرف شخصی خود عشایر بافته می شده، ولی امروزه به خاطر نقوش خاص و ساده آن طرفداران زیادی پیدا کرده است. روش نگهداری آن حفاظت از بید،رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیای نوک تیز و بُرّنده می باشد و با آب ولرم و صابون قابل شستشوی می باشد.
