در روزهای اخیر، ساکنان استان خوزستان با تجمع مقابل استانداری، فریاد های دلخراشی را در اعتراض به ریزگردها، طرح های انتقال آب و شرایط بحرانی آب و برق دادند و خواستار استعفا و اخراج مدیران بی‌کفایت شدند. مدیرانی که انگار فراموش کرده اند در استانی مشغول به اصطلاح مدیریت هستند که همه ایران، به مردمان آن مدیون هستند. اعتراض های روزهای اخیر خوزستانی ها در شرایطی مطرح شده که دیگر ، کارد به استخوان‌شان در بی‌توجهی مسئولان به مشکلات‌شان رسیده است، وگرنه کجا یاد داریم که مردم فهیم و صبور خوزستان که از مال و جان‌شان برای این سرزمین گذشتند، دنبال حقی اضافی برای خود باشند؟
به گزارش ،روزنامه قانون نوشت: خدا رو شکر که «جهان آرا» نیست و این روزهای «غمبار» خوزستان را نمی بیند! روزهایی که مردمان غیور و صبور خطه نخلستان، در بی تدبیری مسئولان، نه آبی دارند و نه برقی، نه پول نفت‌شان خرج‌شان می شود و نه کسی به فریادشان می رسد. خدا رو شکر که «جهان آرا» نیست؛ که اگر بود و آزادی خرمشهر را می دید و بعد از سه دهه از پایان جنگ، هنوز بی مهری به خوزستان را می دید، بسی افسوس می خورد. خدا را شکر که «جهان‌آرا» نیست تا ببیند مردمان خوزستان، که خاکشان گوهر کمیاب است، خود در خم بی تدبیری مسئولان گرفتارند.
مردمان شهرهای خوزستان، روزها، هفته ها و ماه‌هاست درگیر مشکلاتی هستند که حل آن، در اولویت و تدبیر دولت نیست که اگر بود، اکنون که مردمان خوزستان، در رگبار مصیبت آب و خاک، زندگی‌شان مختل شده، دست کم رییس جمهور و دولتش، ساعتی را به این استان می‌رفتند و می دیدند که زندگی این روزهای خوزستان، از زندگی روزهای جنگ، سخت‌تر شده است. خدا را شکر که «جهان‌آرا» نیست تاببیند، برای حادثه ای در پایتخت، بسیاری به صف می‌شوند تا برای عکس گرفتن هم شده، حضور لحظه ای داشته باشند اما برای حوادث پی درپی خوزستان و زندگی پرغبار مردمانش حرکتی نشود. حال این روزهای خوزستان، بسیار اسف بار تر از آن است که بتوان در چند خط گزارش، آن را توصیف کرد اما خوب است که وزرای پایتخت نشین، در جواب هشت سالی که مردم خطه نخلستان، از همه چی گذشتند که امروز هیچی نداشته باشند، آستین بالا بزنند. این روزها، گویی همه چیز متوقف شده است و مدت‌هاست در خوزستان زندگی جریان ندارد. تا پیش از این هرکجا می رفتی خاک بود و خفگی و حالا دیگر تاریکی و سکوت.
مرگ تدریجی رویاهای نفتی استان خوزستان در راه است. هموطنان خوزستانی به دلیل شرایط جوی بسیار بدی که در این استان حکم فرماست، مدت‌هاست که در بدترین شرایط زندگی قرار دارند و مسئولان این استان همچنان چشم به راه اعتبارات دولتی اند. آن‌هم اعتبارات برای استانی که میلیون ها و میلیاردها دلار درآمد دارد اما همه دولت ها، از آن روزی می گیرند و کمتر نگاهی به استان می کنند. مردم خوزستان، درجریان طوفان گرد و خاکی که در 8 بهمن ماه رخ داد، حجم آلودگی شهرهای‌شان به بیش از 66 برابر حد مجاز افزایش یافت. این حجم خاک بر روی 35 پست اصلی، 360 پست فرعی برق، 34 هزار ترانس و 8500 کیلومتر خطوط انتقال برق نشست پیدا کرد. پس از گرد و خاک 8 بهمن، بارندگی بسیار خفیف باعث شد عایق مقره‌های پست‌های برق از بین برود و باعث قطعی برق فقط در شهر اهواز شود. اما در جریان اتفاق 23 بهمن، پدید آمدن مه شدید و ماندگاری گرد و خاک روی خطوط انتقال منجر به قطع گسترده برق در 11 شهر استان شود. در این حال، خدمات برق و تلفن و اینترنت و همه چیز مختل شد تا مشکلی بر صدها مشکل مردمان خوزستان افزوده شود. فقدان آمادگی لازم در مدیریت حوادث استان، مشهود بود و در یک مورد، ضعف مفرط در اطلاع رسانی عمومی از سوی مسئولان استان خوزستان تا جایی پیش رفت که وقتی خود استاندار به فرماندارانش اختیار داد تا برای تعطیلی مدارس تصمیم بگیرند و به مردم اطلاع دهند، آن‌ها در این کار نیز تعلل کردند. کوتاهی مسئولان در اعلام وضعیت تعطیلی مدارس، موضوع کوچکی است اما نشان می‌دهد که آنان برای مدیریت بحران‌های استان نیز هیچ برنامه و فکری ندارند. نه برای اصلاح شبکه برقی، نه برای آبرسانی درست به منطقه، نه برای بحران ریزگردها، نه برای... حالا هم که موج عجیب بارش های زمستانی، خوزستان را آماج سیلابی قرار داده که می تواند زندگی مردمان استان را پیچیده تر از قبل کند. اما نارضایتی هموطنان ما بیش از آنکه به دلیل خاموشی برق باشد ازبی‌برنامگی مسئولان است.
در روزهای اخیر، ساکنان استان خوزستان با تجمع مقابل استانداری، فریاد های دلخراشی را در اعتراض به ریزگردها، طرح های انتقال آب و شرایط بحرانی آب و برق دادند و خواستار استعفا و اخراج مدیران بی‌کفایت شدند. مدیرانی که انگار فراموش کرده اند در استانی مشغول به اصطلاح مدیریت هستند که همه ایران، به مردمان آن مدیون هستند. اعتراض های روزهای اخیر خوزستانی ها در شرایطی مطرح شده که دیگر ، کارد به استخوان‌شان در بی‌توجهی مسئولان به مشکلات‌شان رسیده است، وگرنه کجا یاد داریم که مردم فهیم و صبور خوزستان که از مال و جان‌شان برای این سرزمین گذشتند، دنبال حقی اضافی برای خود باشند؟ مردم خوزستان معترضند و حق هم دارند که معترض باشند. برخی دلیل مشکلات را به گردن سیاست های غلط انتقال آب انداخته و آن را عامل تغییر اکوسیستم و افزایش گرد و خاک در استان می‌دانند که به تبع آن با وخامت آلودگی هوا، ریزگردها به سامانه برق رسانی استان نفوذ کرده و در نهایت منجر به جرقه، احتراق و قطعی برق شده است. برخی نیز دلیل را نبود مدیریت از سوی همسایه های مرزی دانسته اند. مساله این است که 15 سال از بحران گرد و خاک در استان خوزستان می‌گذرد اما هنوز مسئولین تردید دارند که این را یک بحران ملی اعلام کنند! گویی خوزستان از آن ملت دیگری است.
متاسفانه باید گفت فاجعه‌ای در راه است و این روزها ضعف مدیریت بحران به مرزهایی خارج از پایتخت رسیده است. مردم خوزستان صدای‌شان از فاصله 800 کیلومتری به پایتخت نمی رسد و تنها این ابزار شبکه‌های اجتماعی است که گوشه‌هایی از رنج بی ارج آن‌ها را در زندگی با شرایط سخت، به تصویر می‌کشد. خبرهای جسته و گریخته حکایت از اوضاع نامناسب خدمات درمانی و بهداشتی در پی قطع های مکرر برق در شهرهای خوزستان دارد. این در شرایطی است که خوزستان ، پلاسکو ندارد که دوربین های شبکه خبر، 24 ساعته و مستقیم، روزگار سیاه مردم این استان را به تصویر کشد تا شاید محرکی باشد که رییس جمهور، در قامت مدیرعالی بحران کشور ، سرکی به استان کشد و وزرای مسئول را در میدان خوزستان، به خط کند! بی مهری به مردم خوزستان در کنار مشکلات 24 ساعته اخیر در استان فارس، اندوه بی‌توجهی به استان‌های جنوبی را صدچندان کرده است. مدیریت بحران استان فارس در حالی احتمال شدت گرفتن بارندگی‌ها در استان فارس را پیش بینی کرد که سیلاب زندگی برخی از ساکنین این استان را فراگرفته بود و مامورین نیروی انتظامی با حکم مراجع قضایی، روستاهای یرج و مانیان از توابع جهرم را تخلیه کردند! در این شرایط به تمامی بهره‌برداران سدهای جنوب کشور دستور آماده باش 24 ساعته در روزهای آتی داده شد تا در صورت بروز سیلاب‌های حجیم، بهره‌برداران از سدها بتوانند با مدیریت خروجی آب، ضمن مهار سیلاب، از سرریز احتمالی سدها جلوگیری کنند. بیشترین حجم بارندگی‌ها در شرق استان فارس در شهرستان‌های جهرم، فیروزآباد، داراب و فسا بود. استان فارس را آب برد، خوزستان را خاک و مسئولین ما همچنان در خوابند.
