بعد از 45 سال بررسی 5000 افراد جوان با استعداد و بیش از 400 مقاله و تولید چندین کتاب، یک مطالعه نشان داد که بزرگ کردن یک کودک باهوش نیازمند این است که والدین خوبی برای فرزندان‌مان باشیم.
بنیاد (SMPY) در سال 1971 توسط جولیان استنلی از دانشگاه جان هاپکینز بنیان نهاده شد. این بنیاد اشخاصی را (که امتیاز هوشی آنها در بین 3٪ بالایی جامعه باشد) در طول زندگی‌شان دنبال کرده است و بدنبال این است که چگونه استعدادهای علمی، تکنولوژی و ریاضی را شناسایی و پرورش دهد. هزاران فرد را از دوران جوانی‌شان تا ایام میان‌سالی‌شان دنبال شده‌اند و به مواردی مثل: علایق، اولویت‌ها، شغل آنها، دستاوردهای زندگی‌شان و هوش فضایی‌شان (ظرفیت درک و به یادآوری روابط فضایی بین اشیاء) توجه شده است.
استنلی می‌خواسته تا علاوه بر شناسایی کودکان با استعداد بداند چطور می‌تواند به آنها کمک کند تا به حداکثر توانایی‌های خود برسند. هرچند برطبق گفته‌های کامیلا بنبو ریاست مرکز آموزش و توسعه انسانی دانشگاه واندربیلت در نشویل و دستیار سردبیر این مطالعه، استنلی فقط کودکان باهوش را مطالعه نکرده است بلکه می‌خواسته تا توانایی‌ها و استعدادهای آنها را شکوفا کند تا بتوانند دنیا را تغییر بدهند.
و حالا کارمندان بنیاد (SMPY) در بهترین دوران موفقیت خود هستند و نتیجه این شده که توانایی‌های شناختی آنها به خاطر اینکه در دوران جوانی کشف و حمایت شده، بسیار افزایش پیدا کرده است. این توانایی‌ها از طریق زودتر تمام کردن مقاطع تحصیلی به چالش کشیده شده است. اگرچه گفته می‌شود که تمرین و عوامل محیطی بیشترین تاثیر را خواهد گذاشت. بنیاد (SMPY) اشاره می‌کند که تقویت بچه‌های باهوش بیشترین تاثیر را داشته است و از طرف دیگر دست کم گرفتن کودکان و لیبل زدن روی آنها به خاطر شرکت در تست‌های هوش اثر عکس خواهد گذاشت.
دیوید لوبینسکی (روانشناس و دستیار این مطالعه) می‌گوید: علاوه بر این اگر یک کودک در امتحان‌های هوش خوب عمل نکند هنوز برای او در سایر زمینه‌ها مثل هوش فضایی امید باقی است که این نوع هوش یک زمینه بکر پتانسیل بشری است. دانش‌آموزانی با توانایی‌های شفاهی و ریاضی که فاقد هوش فضایی هستند هنوز به سمت مشاغلی مثل: مهندسی، معماری و حتی جراحی می‌روند.
everyday-families.com
مسئله این نیست که کودک را تبدیل به اینشتین بعدی بکنیم حرف بر سر این است که آنها را تشویق بکنیم تا به کامرانی برسند. بنبو و همکارانش پیشنهاد می‌کند که کودکان را به انجام تجربه‌های مختلف تشویق کنیم و فرصت‌هایی را برای آنها فراهم کنیم تا علایق و استعدادهای خود را نشان بدهند. نیازهای احساسی و عقلی آنها را برآورده سازیم و بیشتر از تلاش‌های‌شان آنها را تشویق کنیم. به آنها اجازه بدهیم و تشویق‌شان کنیم تا ریسک بکنند و از اشتباهات‌شان درس بگیرند نه اینکه به آنها لیبل بزنیم و با معلم‌شان همکاری کنیم و کودکان را محک بزنیم.
به طور خلاصه اینکه والدین خوبی باشید، بهترین راه تضمین یک آینده روشن برای کودکان‌مان است حتی اگر کسی به این آینده روشن باور نداشته باشد.
