آیا می‌دانستید...
...که طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، 347 میلیون نفر در سراسر جهان دیابت دارند؟
مشخص است که دیابت اثر مضری بر برخی از اعضا و دستگاه‌های بدن دارد. این موارد شامل اثرات مضر بر عروق خونی و اعصاب است که منجر به مسائل مرتبط به سلامت مهمی می‌شود. این عوارض سلامت که در اثر دیابت طول کشیده ایجاد می‌شوند با اصطلاح فراگیر 'عوارض دیابت' شناخته می شوند.
به هر حال، اثرات دیابت بر قدرت باروری به گستردگی دیگر موضوعات مطالعه نشده است. سال‌ها این تفکر وجود داشته‌است که دیابت اثر مضری دارد اما در هر صورت هیچ مطالعه‌ای در مورد این موضوع ادعا غیرقابل تکذیب نداشته‌است.
این وضعیت حتی تا به امروز هم به مقدار زیادی بدون تغییر باقی مانده‌است. دیابت به عنوان عاملی که بر دستگاه تولید مثل زنان تاثیر دارد، شناخته می‌شود اما اثرات آن بر قدرت باروری مردان هنوز به طور قطعی ثابت نشده‌است. هیچ گونه مطالعاتی در مقیاس بزرگ در مردان دیابتی انجام نشده‌است؛ یک مطالعه بزرگ به این نتیجه رسیده است که دیابت به راستی می‌تواند بر قدرت باروری مردان تاثیر بگذارد (در ادامه این موضوع توضیح داده می‌شود)، اما اندازه نمونه آن برای یک نتیجه‌گیری همه جانبه بسیار کوچک بود.
به هر حال عوارض دیابت می‌تواند بر دستگاه تولید مثل مردان، اگرچه غیر مستقیم تاثیر بگذارد. چگونگی آن در اینجا ذکر می‌شود.
آسیب عصب
دیابت (هر دو دیابت نوع یک و دو) عمدتا به واسطه کاهش محیط داخلی عروق خونی به آنها آسیب می‌رساند و در نتیجه جریان خون را محدود می‌کند. این مسئله عمدتا با فشار خون بالا و مشکلات قلبی مرتبط است (زیرا قلب مجبور است با قدرت بیشتری خون را پمپ کند برای اینکه خون بتواند از میان عروق خونی تنگ شده حرکت کند)، اما دیابت به دلیل تامین خون غیرطبیعی و کاهش یافته بر پایانه‌های عصبی در نواحی مختلف بدن نیز تاثیر میگذارد.
دیابت بر اعصاب موجود در ناحیه آلت تناسلی اثر میگذارد. این مسئله خود می‌تواند باعث مشکلات اختلال عملکرد نعوظ شود و می‌تواند منجر به ناباروری شود. در این شرایط مایع حاوی اسپرم به شیوه‌ای طبیعی تولید می‌شود و مرد انزال را تجربه می‌کند اما به دلیل آسیب عصبی، مایع حاوی اسپرم نمی‌تواند به خارج از بدن فرستاده شود و به جای آن در مسیر مخالف - به سمت مثانه - حرکت می‌کند. به هر حال این مسئله خطرناک نیست اما به دلیل دلایل مشخص مرد قادر به بارور کردن زن نخواهد بود.
آسیب DNA اسپرم
مطالعه فوق‌‌الذکر در مورد بیماران مرد دیابتی با 27 مردی که از دیابت نوع یک رنج می‌بردند (که ذاتا به عنوان یک بیماری خودایمنی اتفاق می‌افتد) و 29 مردی که تحت درمان ناباروری بودند، اجرا شد.
این مطالعه دریافت که هر دو گروه سطوح مشابهی از تعداد و حرکت اسپرم داشتند. مردان دیابتی اندکی حجم مایع حاوی اسپرم کمتری داشتند اما آنها هنوز در محدوده سالم تا قابل قبول پذیرفته شده توسط WHO قرار داشتند.
اختلاف زمانی آشکار شد که محققان مایع حاوی اسپرم را از نظر آسیب DNA اسپرم بررسی کردند. آنها دریافتند که نمونه‌های حاوی مایع اسپرم از گروه دیابتی‌ها آسیب DNA اسپرم بیشتری نسبت به گروه تحت درمان‌های ناباروری داشتند. تخمک زن قادر به جبران مقداری از آسیب وارد شده به اسپرم می‌باشد اما آسیب DNA مشاهده شده در گروه دیابتی بیشتر از آن مقدار می‌باشد.
با اینکه همه اسپرم‌ها در نمونه‌هایی از مردان دیابتی آسیب ندیده بودند، نشانه واضحی از دستگاه تولید مثل آسیب دیده وجود داشت و می‌تواند عامل ناباروری باشد. مایع حاوی اسپرم مردانی که نه دیابتی هستند و نه تحت درمان ناباروری احتمالا حاوی اسپرم‌های بسیار سالم‌تر است.
این تست نشان داد که دیابت می‌تواند به طور غیرمستقیم با ناباروری مردان مرتبط باشد اما قبل از اینکه بتوان نتایج را به عنوان یک واقعیت علمی اعلام کرد، نیاز به تحقیق گسترده‌تری است. پیامد تحقیق هرچه باشد، واضح است که دیابت واقعا اثر بدی بر قدرت باروری مردان دارد. گرچه مقدار آن هنوز مشخص نیست.
