انسان‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌ها را ساختند تا راحت‌تر با یک‌دیگر ارتباط داشته باشند. بیرون از روستاها و شهرها هم جاده کشیدند و راه ساختند تا شهرها و روستاها به هم برسند.
به گزارش به نقل از همشهری آنلاین، اما همیشه هم خیابان‌ها و جاده‌ها امن و بی‌خطر نبوده‌اند؛ مخصوصاً از وقتی که چرخ وسایل نقلیه‌ی موتوری وارد کوچه‌ها، خیابان‌ها و جاده‌ها شد.
در این موقعیت تازه، انسان باید به‌طور جدی‌تر به چاره‌جویی برای امنیت رفت‌وآمد خود می‌پرداخت. به همین منظور، قواعد و مقرراتی وضع شد تا هم خودروها و هم پیاده‌ها با رعایت این مقررات در امنیت رفت و آمد کنند.
اما گویی بعضی از ما این مقررات و خطرهای ناشی از بی‌توجهی به مقررات را جدی نمی‌گرفتیم و جدی نمی‌گیریم. برای همین، هر سال هزاران نفر از جمله بسیاری از کودکان و نوجوانان در کشورهای جهان و از جمله در ایران، به دلیل حوادث رانندگی جان خود را از دست می‌دهند و یا زخمی و مصدوم می‌شوند. گاه این زخم‌ها و مصدومیت‌ها تا سال‌ها و گاه تا پایان عمر با مصدومان این حوادث می‌ماند.
مؤسسه‌ی پژوهشی کودکان دنیا در هفته‌ی «یادبود قربانیان حوادث رانندگی» از پایان آبان تا ششم آذر 96 فعالیت‌هایی با هدف آگاه‌سازی و پیش‌گیری از حوادث رانندگی اجرا کرد.
در این‌جا و به همین مناسبت، نکاتی در باره‌ی حوادث رانندگی برایتان نقل می‌کنیم.
دهه ی جاده‌های امن
در سال 2009 میلادی سازمان بهداشت جهانی، گزارشی درباره‌ی ایمن‌سازی جاده‌ها منتشر کرد و به ارزیابی کلی وضعیت جاده‌ها و خیابان‌های 187 کشور جهان پرداخت.
درنهایت، دهه‌ی جهانی جاده‌های امن از 2010 تا 2020 از سوی مجمع‌عمومی سازمان ملل به رسمیت شناخته شد تا همه‌ی کشورهای جهان، در این دهه به‌طور متمرکزتر، برای پیش‌گیری از حوادث رانندگی برنامه‌ریزی و فعالیت کنند.
در ایران نیز علاوه بر فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی برخی سازمان‌ها مانند سازمان حمل و نقل و ترافیک شهری و شهرداری‌ها، مؤسسه‌ی پژوهشی کودکان دنیا بخشی از فعالیت خود را به موضوع‌های مرتبط به جاده‌های امن و ایمنی در بزرگ‌راه‌ها و خیابان‌ها اختصاص داده است.
زنده‌باد زندگی
طبق آمار سازمان پزشکی قانونی کشور، 16هزار و 584 نفر در سال 1394 و 15هزار و 932 نفر در سال 1395 در کشور و در حوادث رانندگی جان باخته‌اند. براساس همین آمار سالانه بیش از 300هزار نفر نیز در این حوادث زخمی و مصدوم می‌شوند.
البته آمار نشان می‌دهد که سالانه چند درصدی از شمار قربانیان حوادث مذکور کاسته می‌شود که این حاصل تلاش و آموزش و فعالیت‌های فرهنگی د راین حوزه است، اما همین عددها بسیار بزرگ‌اند و نشان می‌دهند که هنوز به تلاش و فعالیت بیش‌تر و مداومت در این مسیر نیاز داریم تا بتوان باز هم این عددها را کم و کم‌تر کرد.
هفته‌ی یادبود قربانیان حوادث رانندگی از 30 آبان تا ششم آذر ماه فرصتی بود که توجه همه‌ی ما را به حوادث رانندگی و خطرهای ناشی از این حوادث جلب کند تا با تلاش همگانی بتوانیم به حرکتی بزرگ برای حمایت از زندگی همه و به‌ویژه زندگی کودکان و نوجوانان دست بزنیم.
نامی برای روزهای امن
برای هر یک از روزهای این هفته شعار و فعالیتی تعریف شده بود:
30 آبان: روز مادربزرگ‌ها و پدر‌بزرگ‌ها
شعار: سرعت حرکت من متفاوت است.
1 آذر: روز افراد با نیازهای ویژه
شعار: من هستم.
2 آذر: روز کودکان
شعار: من را ببین.
3 آذر: روز نوجوانان و نوجوانان
شعار: من زندگی را دوست دارم.
4 آذر: روز مادران باردار و نوزادان
شعار: زندگی را در دست‌هایم دارم.
5 آذر: روز پدر و مادرها
شعار: ما علیه سوانح رانندگی هستیم.
6 آذر: روز همه‌ی عابران پیاده
شعار: همه باید سالم به خانه برگردنند.
