تکنولوژی، نبوغ احساسی‌ را کاهش می‌‌دهد

1. اولین و مهمترین تاثیر سؤ تکنولوژی در سنین زیر 18، قطع کردن ارتباط درونی‌ آنها با افکار و احساساتشان است. هرچند که امروز ممکن است در هر جایی‌ یک خانواده کامل را ببینیم که حتی پدر و مادر در گوشی‌های خود قرش غرق شده‌اند و هیچ کدام با یکدیگر حضور مشترک را تجربه نمی‌‌کنند، اما تاثیر این معضل در شکل گیری شخصیت فرزندان بسیار منفی‌ست. به زبان ساده، سبب قطع ارتباط آنها با دنیای بیرون  و در نهایت انزوا می‌‌شود.

2. قابلیت‌های فردی آنها را به شدت کاهش می‌‌دهد. در کنار وابسته شدن به گوشی حتی برای یافتن یک آدرس یا اطلاعات، ارتباط مجازی را به حقیقی‌ ترجیح می‌‌دهند. مثلا به جای صحبت کردن و داشتن مراودات اجتماعی در زمان‌های آزاد و تنهایی‌، نرم افزار‌های کمکی‌ مجازی را برای حّل مشکل و داشتن احساس آرامش ترجیح می‌‌دهند.

3. روانشناسان تاکید می‌‌کنند که داشتن نبوغ احساسی‌ بالا یا (E.I)، سبب برقراری ارتباطات بهتر و سالم تر، انطباق و انعطاف پذیری بیشتر و انگیزه بالاتر برای تلاش در راستای اهداف می‌‌شود. تکنولوژی و استفاده زیاد از آن، سبب فاصله گرفتن تدریجی‌ و هرچه بیشتر کودک و نوجوان از نبوغ احساسی‌ می‌‌شود که جلوی رشد چنین قابلیت‌هایی‌ را در آنان می‌‌گیرد.

عواقب وابستگی به تکنولوژی:

• اعتماد و اتکا به نفس را به شدت کاهش می‌‌دهد.
• پرخاشگری را در کودکان دو چندان کرده و ضریب تحمل آنها را به شدت کاهش می‌‌دهد.
• گسترش احساس و افکار را مانع شده بلوغ فکری را به تعویق می‌‌اندازد.
• مهارت‌ها و قابلیت برقراری روابط اجتماعی سالم را به شدت کاهش می‌‌دهد. 
• شکل‌گیری قدرت و قابلیت کار گروهی را مختل می‌‌کند.
• یا از شکل‌گیری حس همدردی و نوع دوستی‌ جلوگیری می‌‌کند و یا میزان موجود را از بین می‌‌برد.
• انگیزه و امید را کم کرده زندگی‌ را به تصویری ماشینی تبدیل می‌‌کند.

بنابر آخرین تحقیقات، والدین می‌‌بایست زمان استفاده از این دستگاه‌های هوشمند را برای فرزندان به شدت محدود کنند. در صورت نیاز، خودشان نیز می‌‌بایست استفاده و وابستگیشان به ابزار هوشمند را به حداقل برسانند.