به گزارش ایسنا، رویه‌های آسفالتی بخش مهمی از سازه روسازی راه را تشکیل می‌دهند و از عوامل اصلی تأمین‌کننده آمد و شد راحت و رضایت‌بخش استفاده‌کنندگان از راه‌ها هستند.
ساخت، نگهداری و ترمیم روسازی‌های آسفالت عموما اعتبارات زیادی را به خود اختصاص می‌دهد. از این جهت مواردی که منتهی به افزایش دوام، کیفیت و در نهایت افزایش عمر روسازی آسفالت می‌شود، همواره مورد توجه پژوهشگران و متصدیان صنعت راه‌سازی بوده است.
در این راستا پژوهشگران دانشگاه آزاد واحد تهران شمال با همکاری واحد علوم و تحقیقات با استفاده از فناوری نانو موفق به تولید نانو افزودنی به آسفالت‌های متخلخل شدند که موجب افزایش کیفیت و عمر روسازی جاده‌ها می‌شود.
مهندس رضا شاهرضا گماسائی، مجری طرح با بیان اینکه در این تحقیق جهت بهبود خواص رویه‌های آسفالت از ترکیب نانوذرات سیلیس و الیاف شیشه و الیاف PP استفاده شد، افزود: با توجه به مزایای آسفالت متخلخل نسبت به سایر آسفالت‌ها، امروزه در بسیاری از کشورها استفاده از این نوع آسفالت رواج یافته است.
وی مخلوط آسفالت متخلخل (PFC) را مخلوطی دارای دانه‌بندی باز و درشت‌دانه دانست.
گماسائی ادامه داد: افزایش روزافزون میزان آمد و شد وسایل نقلیه و نیز ضعف آسفالت متخلخل در برابر خرابی‌ها، نیاز به اصلاح آسفالت متخلخل و مقاوم‌سازی آن را دوچندان می‌کند. اصلاح قیر به کار گرفته شده در این مخلوط‌ها از مؤثرترین اقدامات است.
مجری طرح اظهار کرد: با توجه به ویژگی‌های افزودنی‌های مورد استفاده، تأثیر نانوسیلیس و نانوالیاف شیشه بر بهبود در این پژوهش خصوصیات آسفالت متخلخل مورد مطالعه قرار گرفت.
وی با بیان اینکه عمده پژوهش‌های انجام شده تاکنون اثر این افزودنی‌ها را بر اصلاح بتن آسفالتی داغ و گرم بررسی کرده‌اند، خاطر نشان کرد: اما در زمینه آسفالت‌های متخلخل و به‌خصوص آسفالت PFC تحقیقات چندانی صورت نگرفته است.
این محقق در خصوص نتایج استفاده از این افزودنی‌ها گفت: مقاومت بسیار بالا در برابر شیار شدگی، مقاومت کششی غیرمستقیم بالا، کاهش ایجاد ترک‌ها در سطوح راه و کاهش میزان ریزش قیر تا 80 درصد از جمله اثرات مشاهده شده است. ضمن اینکه به دلیل استفاده از نانوذرات سیلیس مخلوط‌های آسفالتی جدید آب‌گریز هستند.
به گفته وی کاهش هزینه‌های تعمیر و نگهداری راه‌ها و جاده‌ها از دیگر مهمترین مزایای استفاده از آسفالت اصلاح شده است.
گماسائی یادآور شد: طرح حاضر می‌تواند به عنوان یک محصول جایگزین و مقاوم در برابر خرابی‌های معمول در ساخت روسازی جاده‌های برون‌شهری و خیابان‌ها به‌کاربرده شود. در حال حاضر نیز این طرح مورد آزمایش‌های جامع و کاملی قرار گرفته است که با استقبال وزارت راه و شهرسازی در چند جاده کشور نیز اجرا خواهد شد.
این تحقیقات از سوی مهندس رضا شاهرضا گماسائی دانشجوی کارشناسی ارشد عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال و دکتر جواد تن‌زاده عضوهیأت علمی و استادیار دانشگاه علوم و تحقیقات تهران اجرایی شد و نتایج آن در مجله Construction and Building Materials با ضریب تأثیر 3.169 منتشر شده است.
