منظومه شمسی

تلسکوپ فضایی هابل یک سیارک ناشناس با ظاهری عجیب را که وارد منظومه شمسی شده، نشان داده است.

اوایل آبان بود که خبر شناسایی نخستین دنباله دار با منشأ بین ستاره ای منتشر شد و حالا دانشمندان با رصد این جرم آسمانی و ثبت داده های مربوطه، اطلاعات جالبی را از «C/2017 U1» به دست آورده اند.

تا به امروز تمامی دنباله دار هایی که توسط بشر مشاهده شده، متعلق به خود منظومه شمسی بوده اند؛ چه از کمربند کوئیپر (Kuiper Belt) و چه از ابر اورت که هر دو منزلگاه و منشأ ستاره های دنباله دار و جهان های یخ زده به شمار می روند.

تصاویر و اطلاعات جمع آوری شده توسط کاوشگر کاسینی ناسا دانشمندان را برای دهها سال مشغول نگه خواهد داشت. برای مثال آخرین عکس کاسینی از زحل، عظمت و شگفتی حلقه‌های آن را نشان می‌دهد.

شرکت گوگل نقشه ماه و سیارات موجود در منظومه شمسی را نیز به امانه "گوگل مپ"(Google Map) اضافه کرد.

تیمی از محققان اروپایی طرحی ارائه کرده‌اند که بر اساس آن با استفاده از 50 ماهواره کوچک چندین سیارک مورد مطالعه قرار بگیرند.

فضاپیمای بین‌المللی کاسینی از مسیر حرکت خود در مدار زحل منحرف شده تا شیرجه نهایی به سوی این سیاره را که باعث نابودی‌اش خواهد شد، شروع کند.

داده‌های جدید ماهواره "گایا" که متعلق به "آژانس فضایی اروپا" است نشان می‌دهد حرکت 300 هزار ستاره سبب سقوط چندین ستاره دنباله‌دار به منظومه شمسی خواهد شد.

دانشمندان ناسا و آژانس فضایی اروپا حرکت توفان سریع خورشیدی موسوم به "خروج تاج خورشیدی" (CME) را در سراسر منظومه شمسی رهگیری کردند.

مطالعه جدید دانشمندان دانشگاه "کارنگی ملون" از این نظریه پشتیبانی می‌کند که شکل‌گیری منظومه شمسی ناشی از موج شوک یک ابرانواختر در حال انفجار بوده است.