آفت

احیاگری یعنی تلاش برای زنده کردن و زنده‎ نگاه داشتن اندیشة دینی

نظام های گوناگون در زمینه های متفاوت همواره مورد هجوم آفت ها و آسیب ها قرار می گیرند.در جهان واقعیت ها، هر پدیده ای می تواند آفت های ویژه خود را داشته باشد و همین آفت هاست که نظام های ناکارامد را فرسوده کرده، در پایان متلاشی می نماید

اصطلاح آسیب شناسی (1) در همه رشته های علوم، اعم از کاربردی (2) و انتزاعی، (3) پایه (4) و غیر پایه، تجربی (5) و طبیعی، (6) انسانی (7) و غیر انسانی، و به ویژه در روان شناسی و تعلیم و تربیت کاربرد خاص خود را دارد

هیچ کس منکر این نیست که بسیاری از اهداف و آمال انقلاب در سیلاب حوادث و ناملایمات و توطئه ها دچار بحران و آسیب گشت و حتی برخی از آنها به کلی از دسترس خارج گردید، اما بنای کلّی نظام معرفتی نوین و ایجاد یک نهضت بنیادین علمی، چیزی نبوده و نیست که بتواند مورد توجیه و عذرخواهی قرار گیرد

تقابل یا تعامل میان سنت و مدرنیسم دغدغه انسان معاصر است؛ افراط و تفریط در قبال هر یک از آن دو قرن هاست که معرکه نزاع ها و جدال های بی حاصل گشته و در میان ماندن در مرداب تحجر و جمود و درافتادن در گرداب تجدد و انقطاع، راه سومی است که باید صراط مستقیمش نامید، مانداب عفن «سنت گرایی و جمود» از یک سو و گرداب سهمگین «مدرنیسم سیال و بی بنیاد» از سوی دیگر، ...

در ادامه سلسله مباحث اخلاقی استاد مصباح یزدی، در این شماره نیز شرح بخش دیگری از وصایای امام جعفر صادق علیه السلام به عبدالله بن جندب را، که اختصاص به مواعظ اخلاقی حضرت عیسی علیه السلام دارد، به محضر اهل معرفت تقدیم می داریم:

در میان خصلتهای نکوهیده که سلامت جان و راحت زندگی را با خطر و مانع مواجه می سازند، تکبر از پرآفت ترین آنهاست

میان قاریان، رسم بر این است که قرائت خود را با جمله «أعوذ باللّه من الشیطان الرّجیم» آغاز می کنند. این ادب قرائت، بر اساس فرمانی است که خداوند به پیامبرش چنین فرموده: «فَأِذا قَرَأتَ القُرآن فَاستَعِذ بِاللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ؛ و هنگامی که قرآن می خوانی، از شرّ شیطان رانده شده به خدا پناه ببر.» (سوره نحل، آیه 98)

این نوشتار، آسیب های اجتهاد را - که پدیده ای معرفتی در حوزه های دین شناسی است -؛ بررسی کرده و به آفت های آن پرداخته است با هم خلاصه ای از آن را می خوانیم.

مقاله حاضر به برخی از موانعی می پردازد که از منظر نهج البلاغه، به عنوان آفات و آسیب ها، از تداوم حرکت بالنده جامعه و حکومت اسلامی جلوگیری می کنند . امام علی یکی از این آسیب ها را تفرقه و گسستگی اجتماعی معرفی می کند که به بنیان های ثبات یک سیستم لطمه وارد می سازد و استمرار آن را دچار مشکل می کند .